ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΣΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΚΑΙ Ο Β’ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΗΘΙΚΗ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Πώς όμως θα ερμηνευτεί και θα επιτευχθεί αυτή η ισορροπία πολιτικών και προτεραιοτήτων; Εδώ βλέπουμε ξανά την ανάγκη για ενεργό ωριμότητα του λαού. Η ισορροπία πρέπει να έχει κατεύθυνση, αλλιώς θα μιλάμε για το ανέφικτο, δηλαδή για ισορροπία μέσα στο χάος.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Όταν μιλάμε για ηγεσία, συνήθως, σκεπτόμαστε την οργανωμένη εξουσία, αυτήν που έχει δύναμη επιβολής. Κανένα άλλο στοιχείο της ηγεσίας δεν μας απασχολεί, παρά μόνον μία επιπλέον αόριστη προσδοκία ή ευχή ότι ο ηγέτης θα είναι αρκετά καλός ώστε να φροντίσει για το καλό του λαού.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Θα έλεγα ότι σίγουρα υπάρχει σκοπός στην πολιτική. Όμως η εξουσία συχνά επιχειρεί να πείσει την κοινωνία ότι η ατομική και κοινωνική ζωή δεν χρειάζεται να έχει κάποιον σκοπό, ότι μπορεί να αναλώνεται στο χάος, στον ατομισμό και στην απαξίωση των κοινών.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΟΡΙΣΜΩΝ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
Για να εξηγήσω τι εννοώ με τον τίτλο του άρθρου, παραθέτω ορισμένους ορισμούς για το τι είναι η πολιτική.
Η ΚΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
Το παρόν προορίζεται να είναι το πρώτο σε μια σειρά άρθρων με κύριο θέμα την κρισιμότητα αλλά και την αναζωογόνηση της πολιτικής. Καταλαβαίνω πως δεν πρόκειται για εύκολο εγχείρημα, καθώς είναι δύσκολο να δοθούν «έτοιμες» απαντήσεις.
Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Στις μέρες μας παρατηρούμε την αποκάλυψη των πολιτικών σε παγκόσμια κλίμακα στο πεδίο της ωμής δύναμης που είναι και αυτό πεδίο της πολιτικής. Πέρα από τα λόγια και τα προσχήματα, έχουμε πια φθάσει σε μια εποχή που η πολιτική έχει παραδοθεί τελείως στην απληστία και τα ένστικτα.
ΣΧΕΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
«ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ, ΓΙΕ ΜΟΥ, ΜΕ ΠΟΣΗ ΛΙΓΗ ΣΟΦΙΑ ΚΥΒΕΡΝΑΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;» (του Πωλ Κρούγκμαν) — Σειρά Πολιτική Ηγεσία Επικοινωνία
Ενδιαφέρουσα εποχή η σημερινή, και το εννοώ με την χειρότερη έννοια. Είμαστε αντιμέτωποι όχι με μια αλλά με δυο κρίσεις, καθεμία από τις οποίες θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμια καταστροφή.
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΒΙΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Ο δημόσιος βίος είναι το πεδίο της πολιτικής ενός ελεύθερου λαού. Το μέτρο της δημοσιότητας τι είναι το κριτήριο της ελευθερίας του. Θα σχεδιαγραφήσουμε τώρα την ιδεώδη κατάσταση: Η πολιτική ελευθερία αξιώνει, πώς αυτό που καθορίζει το πεπρωμένο όλων μας πρέπει να κοινολογείται δημοσίως.
Η ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ (του Γιάννη Ζήση)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ (του Γιώργου Κουτσαντώνη)
ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: In medias res (μέρος β’) (του Αθανάσιου Γεωργιλά)
Όταν ο Jacques Ellul έγραφε το 1963 «Ο αστός είναι νεκρός» δεν εξέφραζε τόσο μια θλιμμένη νοσταλγία για την απώλεια της Όμορφης Εποχής (Belle Époque) όσο την αναγγελία ενός νέου κόσμου που ήδη άνοιγε τα φτερά του.
ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Ab ovo (μέρος α’) (του Αθανάσιου Γεωργιλά)
Μπροστά σε τέτοια αδιέξοδα τη λύση δίνει συνήθως η ιστορία. Έτσι ο ορισμός της Δεξιάς από την Αριστερά γίνεται περισσότερο με αναφορά στο παρελθόν παρά με μια εξόφθαλμη σαφήνεια στο σήμερα.
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΜΟΣ (του Γιώργου Κουτσαντώνη)
Ο πολιτικός δεν διαφέρει στο σημείο αυτό από ένα προϊόν που «προσφέρεται» με ανάλογα επικολλημένο χαμόγελο. Το συμπέρασμα που εξάγεται από ανάλογες εμπειρικές διαπιστώσεις είναι ότι ένα πολιτικό μήνυμα, μια πολιτική ομιλία, μια πολιτική απόφαση που θέλουν να περάσουν
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ! (του Μιχάλη Μπάκα)
Οδεύουμε ολοταχώς προς πλήρη παράνοια με τη διαδικασία «ελέγχου» των ΜΚΟ που τις τελευταίες ημέρες ξεκίνησε στα νησιά μας, ακολουθώντας τη σκληρή γραμμή της ΕΕ αλλά και το «κοινό» αίσθημα όπως εκφράστηκε από τα ΜΜΕ με πρωτοσέλιδα του τύπου «ξέφραγο αμπέλι τα νησιά μας» «αλωνίζουν οι ΜΚΟ» κλπ.