Η ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (του Richard Wolff)
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ; Η ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ (του Anthony Kammas)
ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ (του Χάρη Ναξάκη)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΙΔΙΩΦΕΛΕΙΑΣ (του Χάρη Ναξάκη)
Η οικονομική επιστήμη μπορεί να συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση στο βαθμό που αποτινάξει τον εναγκαλισμό της από την φιλελεύθερη ατομικιστική ιδεολογία, αλλά και την τουλάχιστον αφελή πίστη περί της καλοκάγαθης ανθρώπινης φύσης και να συνεισφέρει στην δημιουργία μιας κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας
Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)
Μέσα από τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος, αρχίζει να διαφαίνεται η ανάγκη για επαναπροσδιορισμό ορισμένων εννοιολογικών αφαιρέσεων και της σημασίας τους για την ανθρώπινη ζωή, όπως είναι η αξία του ανθρώπου αλλά και άλλες.
ΑΚΡΑΙΑ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΑΙΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ (του Γιάννη Παρασκευουλάκου)
Την έννοια «ακραία φτώχεια» την ξέρουμε όλοι και αποδεχόμαστε την ύπαρξή της. Σε γενικές γραμμές έχει γίνει δεκτό ότι εισόδημα μικρότερο από 1,90 δολάρια την ημέρα θεωρείται ακραία φτώχεια.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΠΙΕΣΗΣ (του Γιώργου Κουτσαντώνη)
Σε προηγούμενη ανάρτησή μας με τίτλο «Γιατί σχηματίζονται οι ανθρώπινες ομάδες;» έγινε μια γενική αναφορά στο σχηματισμό και την οργάνωση των ανθρώπινων ομάδων. Σε αυτό το κείμενο θα γίνει μια ελεύθερη παρουσίαση και κριτική ορισμένων θέσεων του R. G. Schwartzenberg από το βιβλίο του Πολιτική κοινωνιολογία.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Τον Amartya Sen δεν μπορείς εύκολα να τον ταξινομήσεις σε κατηγορίες οικονομολόγων. Φιλόσοφος και ανθρωπιστής αγωνίστηκε με όλες τις δυνάμεις του να δείξει ότι η κλασική οικονομική ανάλυση δεν μπορούσε να εξηγήσει την ποικιλία των ανθρώπινων συμπεριφορών και κατά συνέπεια, ήταν απαραίτητο να ενσωματωθούν εκτιμήσεις πολιτικές, κοινωνικές και κυρίως ηθικές.
ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ (της Φωτεινής Μαστρογιάννη)
Πολλοί θεωρούν ότι ο ευτελισμός του πολιτικού συστήματος που αναφέρει ο Ρουσσώ είναι αποτέλεσμα της αλλοτρίωσης του ατόμου που είναι, με τη σειρά του, χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας. Ωστόσο, ο πρώτος που παρατήρησε την αλλοτρίωση ήταν πάλι ο Ρουσσώ το 1750 ο οποίος ανησυχούσε ιδιαίτερα για τη μετατόπιση από την διανόηση στην ομοιομορφία (ο αλλοτριωμένος άνθρωπος καθορίζεται από τους άλλους, δεν ανήκει στον εαυτό του)