Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Η καλύτερη ίσως προσέγγιση στο πεδίο της ιστορίας, στο πεδίο του παρόντος και του μέλλοντος είναι μέσα από την αξιολόγηση της σχέσης μας με τις ιδέες και μέσα από την επίδραση που είχαν οι θεωρίες και οι ιδέες στην πράξη. Όπως έλεγε ο Κέυνς «και όταν ακόμα δεν το ξέρουμε και αγωνιζόμαστε, επαναστατούμε, πολεμάμε είμαστε φορείς κάποιων ιδεών που ίσως να ξεκίνησαν από ένα ακαδημαϊκό εργαστήριο σκέψης».
περισσότερα…
Ο αιώνας που πέρασε ήταν ένας αιώνας που χαρακτηρίστηκε από την κυκλοφορία και την επιρροή ορισμένων μεγάλων ιδεών, κυρίως αυτών που προβλήθηκαν σαν ομάδα στην Γαλλική Επανάσταση – μια και χωριστά ήταν γνωστές από παλιά.
Όπως, λοιπόν, ξεδιπλώνεται η αλυσίδα των γεγονότων που προκύπτουν από τα υπάρχοντα στοιχεία, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μία εμπαθής διαμάχη όπου χρησιμοποιήθηκαν από το μέρος των εχθρών του Ρουσσώ όλα τα μέσα για να τον συντρίψουν, χωρίς να φαίνονται.
Όλοι συμφωνούν πως ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ ήταν ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές της σύγχρονης ιστορίας, αλλά, ταυτόχρονα, έχει επιπόλαια απαξιωθεί για τον ευαίσθητο χαρακτήρα του που κατά τη γνώμη πολλών έφθανε σε υστερική υπερβολή ή ακόμη και “τρέλλα” και για το ότι άφησε τα πέντε νεογέννητα παιδιά του στο ορφανοτροφείο.
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα, ταυτόχρονα είναι και από τις λιγότερο κατανοητές και ομαλά ενσωματωμένες κουλτούρες σε κοινωνικό επίπεδο. Υπάρχουν ακόμα πάρα πολλές παρεξηγήσεις για το τι είναι και πώς λειτουργεί πραγματικά, για το ποια είναι τα ιδιαίτερα και θεμελιώδη χαρακτηριστικά της που τη διαφοροποιούν από άλλες μορφές γνώσης.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την 7η έκδοση (1927 – Εκδοτικός Οίκος Ι.Ν. Σιδέρης) του βιβλίου Τα κατά συνθήκη ψεύδη (1883) του Σίμων Ζούντφελτ (περισσότερο γνωστός με το ψευδώνυμο Mαξ Νορντάου) σε μετάφραση του Στ. Ι. Ζωγραφίδη. Ο Νορντάου σπούδασε ιατρική και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1880, όπου άσκησε το επάγγελμά του, αφού είχε για λίγο εργαστεί ως ανταποκριτής εφημερίδας στη Βιέννη.
Η δικαιοσύνη είναι κεντρική έννοια στην ηθική και πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα και καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της προβληματικής των πρώιμων διαλόγων του. Στην Πολιτεία η δικαιοσύνη ως πολιτική έννοια ταυτίζεται με την αρμονική ισορροπία των...
Η «διαλεκτική» επινοείται από τον Πλάτωνα για να περιγράψει την ορθή μέθοδο στη φιλοσοφία. Παρά τις διαφορετικές χρήσεις του όρου στα πλατωνικά κείμενα, η διαλεκτική διατηρεί πάντοτε τη σχέση της με σύλληψη της φιλοσοφίας...
Ο Βίτγκενσταϊν εξηγεί γιατί διαρκώς παρεξηγούμε ο ένας τον άλλον στο Διαδίκτυο. «Να περιγράψεις το άρωμα του καφέ. – Γιατί δεν γίνεται; Μας λείπουν οι λέξεις; Και για ποιο πράγμα μάς λείπουν; – Αλλά...
Στον 20ο αιώνα ξεδιπλώθηκε μια παγκόσμια ισορροπία στο πεδίο της διανόησης σε Δύση και Ανατολή. Για πρώτη φορά σε ένα τόσο μεγάλο εύρος αγγίχθηκαν ισότροπα τόσο τα τεχνολογικά όσο και τα πνευματικά θέματα. Το...
Στα μέσα του 20ού αιώνα οι πλατωνικές σπουδές, κυρίως στον αγγλοαμερικανικό χώρο, ορίζονται από τη δυναμική είσοδο των μεθόδων της αναλυτικής φιλοσοφίας στη μελέτη και ερμηνεία των πλατωνικών διαλόγων. Όπως επισημαίνει ο Αλέξανδρος Νεχαμάς,...
Για την Ιδέα του αγαθού ο Πλάτων μιλά μόνο στην Πολιτεία. Εκεί παρουσιάζεται ως η ανώτατη ιεραρχικά Ιδέα και ως αιτία της ύπαρξης των άλλων Ιδεών. Στην τελευταία περίοδο της πλατωνικής φιλοσοφίας, στα λεγόμενα άγραφα...
Ο ίδιος ο Πλάτων περιέγραψε τη σχέση ανάμεσα στη φιλοσοφία και στην πολιτική μέσα από τη στάση του φιλοσόφου απέναντι στην πόλιν. Η περιγραφή αυτή δίνεται στην παραβολή της σπηλιάς, η οποία αποτελεί τον πυρήνα της πολιτικής φιλοσοφίας,...
Τα ένδοξα και η διαλεκτική στον Αριστοτέλη Πρώτη δημοσίευση στο βιβλίο: Αριστοτέλης ΔΑΣΚΑΛΟΣ 2400 χρόνια. Έκδοση: Αριστοτέλειο Κολέγιο Θεσσαλονίκης 2016. §1. Σύμφωνα με τον Χέγκελ, ο Αριστοτέλης ανήκει στα πιο βαθυστόχαστα μυαλά της ανθρωπότητας και απέναντί του καμιά...
Ο Πλάτων προσεγγίζει το πρόβλημα της γνώσης σε πολλούς διαλόγους, πουθενά όμως δεν αναπτύσει μια πλήρη θεωρία της γνώσης. Απορρίπτει τις αισθήσεις ως πηγή της έγκυρης γνώσης και υποδεικνύει την οδό της εκπαίδευσης και...
Jean Jacques Rousseau (1712-1778) Ο συγγραφέας Jean Jacques Rousseau που γεννήθηκε στη Γενεύη ανήκει στην εποχή του διαφωτισμού. Εποχή όπου η φιλοσοφία οραματίζεται την ιδανική κοινωνία για τον άνθρωπο. Η επιθυμία των συγγραφέων αυτής...
«Πράγματι, μήπως η ζωή και όλη η ιστορία των ανθρώπων δε μας διδάσκουν ότι, αν οι άνθρωποι καθοδηγούνταν αποκλειστικά από σκέψεις προσωπικού οφέλους, δε θα ήταν εφικτή καμία κοινωνική ζωή; Ολόκληρη η ιστορία της...
Από την θεολογία στον σχετικισμό Μας παραμένει άγνωστο κατά πόσο ο William of Ockham κατανοούσε το μέγεθος της ρήξης και τις συνέπειες που θα προκαλούσε η προσπάθεια του να αποκαταστήσει στους σχολαστικούς της εποχής...
Το παρόν άρθρο προορίζεται να είναι η εισαγωγή σε μια σειρά άρθρων που σκοπό έχουν να παρουσιάσουν το έργο και τη ζωή του Ρουσσώ. Ο Γουέλς στην ιστορία του (1) είχε πει για τον...
Πρόκειται για απόσπασμα μιας συζήτησης των Καστοριάδη και Λας με τον M. Ignatieff, σε εκπομπή του Channel 4, με θέμα την «κουλτούρα του εγωϊσμού». Δημοσιεύτηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις (2014, σσ.26-40) Μετάφραση: Χριστίνα Σταματοπούλου Μάικλ...
Ο ελληνοδυτικός πολιτισμός ξεκινά με το αίτημα για δικαιοσύνη. Αυτό είναι εμφανές στα καταγωγικά κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας στην «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια» του Ομήρου (8ος π.Χ. αι.) και στα «Εργα και Ημέραι» του...
Αποσπάσματα από την νέα ποιητική συλλογή των Ιωάννη Ζήση – Ιωάννας Μουτσοπούλου «ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ» από τις Εκδόσεις Αειφορεία.
Η κρατούσα αντίληψη για το δίπολο Ελευθερία – Ασφάλεια λέει ότι αυτό περιλαμβάνει από τη μια απειλές κατά της ζωής, της περιουσίας κοκ (λ.χ. τρομοκρατία, οργανωμένο έγκλημα) και από την άλλη καταφυγή των κυβερνήσεων σε ολοένα αυξανόμενη αυταρχικότητα για την αντιμετώπιση των απειλών.
Οι διηπειρωτικοί πύραυλοι αποδυνάμωσαν τη στρατηγική σημασία του κάθε Βοσπόρου. Σε άλλη εποχή, το σχέδιο ανεξαρτησίας των χωρών της Βαλτικής θα οδηγούσε, ίσως, σε παγκόσμιο πόλεμο, όπως και πολλά άλλα γεγονότα που έχουν συμβεί στη σύχρονη εποχή.
Ο Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε (1762- 1814), μαθητής του Κάντ, αναμφίβολα ήταν ένας σοβαρός φιλόσοφος, για τον οποίο θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ένας από τους πρώτους – μπορεί και ο πρώτος –...
