Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ (της Ιωάννας Μουτσοπούλου)

Poème de l’âme 17: L’Idéal /Louis Janmot

α) Θέλουμε τις αλλαγές αλλά αρνούμαστε να ασχοληθούμε με τα αίτια, γιατί αυτά απαιτούν και δική μας αλλαγή.

β) Όλοι γνωρίζουμε ότι πάντοτε, χωρίς καμμία εξαίρεση στον χρόνο, υπήρχαν άνθρωποι που αρέσκονται στο να κυριαρχούν πάνω στους άλλους. Ένας νόμος, μία θέσμιση, είναι αδύνατον να τους εμποδίσει απλώς και μόνον επειδή έχει διατυπωθεί σε ένα κείμενο. Το νόημα και ο σκοπός του κάθε κειμένου και θεσμού πρέπει να είναι ζωντανό στην κοινωνία, αλλιώς με τον χρόνο φθίνει και αλώνεται από τα λεγόμενα “συμφέροντα”, που δεν είναι μόνον μεγάλα αλλά και μικρά και διάσπαρτα ανάμεσα σε πληθώρα ασήμαντων στόχων της καθημερινότητας.

γ) Όπως και να έχει, είναι σωστό για τον άνθρωπο να ενδιαφέρεται για τα κοινά και να μην είναι ατομιστής. Αυτό θα έκανε καλό τόσο στον ίδιο όσο και στην κοινωνία. Ο ατομισμός, όπως έχω αναλύσει σε διάφορα άρθρα μου, είναι μια μορφή τόσο παθητικότητας όσο και ολοκληρωτισμού. Παθητικότητας, επειδή η  βούληση είναι ασθενική και περίκλειστη σε έναν μικρόκοσμο, μίζερο και εχθρικό, ακόμη κι αν εκφράζεται κανείς με αποφασιστικότητα και πείσμα. Ολοκληρωτισμού δε, γιατί το άτομο αποκλείει από τη θέα και την μέριμνά του οτιδήποτε δεν τον αφορά ατομικά. Αυτός ο αποκλεισμός των άλλων είναι έκφραση του ολοκληρωτισμού – μόνον που στην περίπτωση του αδύναμου ατόμου έχει μικρή εμβέλεια και κρύβεται, δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός σαν τέτοιος.

Όταν όμως ο άνθρωπος αρνείται να σκεφθεί λίγο περισσότερο, ενώ είναι φανερά προικισμένος με την ικανότητα για λογική και ηθική συνείδηση, τότε προτιμάει να επιδίδεται μόνον σε κατηγορίες, έστω και αν αυτές έχουν αληθινή βάση. Η καταγγελτικότητα όμως ναι μεν εκτονώνει τον θυμό, αλλά δεν αρκεί, γιατί έρχεται εκ των υστέρων και συνήθως δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πράγματα.

Πολλά μπορεί να πει κανείς για το θέμα αυτό, αλλά θα ήταν πλεονασμός. Δεν εννοώ σε καμμία περίπτωση ότι δεν πρέπει κανείς να μαθαίνει τα γεγονότα και όλες τις πληροφορίες, αλλά από ένα σημείο και μετά όλα αυτά προκαλούν έναν αδιέξοδο κορεσμό που δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα. Η κατάσταση μοιάζει με το γνωστό αστείο ότι κάποιος δεν μπορεί να περπατάει και ταυτόχρονα να σκέπτεται.

7/2/22

Ιωάννα Μουτσοπούλου

Μέλος της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ