ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ, ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ (του Γιάννη Ζήση)

courteous passivity 1935 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

 

courteous passivity 1935 - Σόλων ΜΚΟ

Courteous Passivity
Victor Brauner ( 1903 – 1966 )

  Τα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα σημαδεύτηκαν από μία ανάπτυξη προσωπικής ελευθερίας και έδειξαν την ιδεολογική ρηχότητα του παρελθόντος με την σπασμωδικότητα των τοπικών Μεγάλων Ιδεών εθνικισμών-ρατσισμών-φονταμενταλισμών και πολιτιστικών αναχρονισμών.

   Η μαρξιστική ιδεολογία δεν διαθέτει πλέον τίποτε άλλο ως ιστορική έμπνευση και ως πολιτική από ένα χρεοκοπημένο παρελθόν αυταρχικότητας.

  Βαθιές διεργασίες ιδεολογικές ή πολιτικές με όραμα δεν συντελούνται πουθενά, μόνο η εκστατική καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση συντελείται ως αυτοματισμός της νίκης του καπιταλισμού.

   Τα σημεία αντίστασης της δικτατορίας της μαρξιστικής είναι δικτατορίες που δεν πείθουν ιδεολογικά, έχουν αποτύχει να αξιοποιήσουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφοσύνη και λειτουργούν ως διαφθορά και Νομενκλατούρα Εξουσίας.

   Στην Δύση και τον Αναπτυγμένο Βορρά τι έχουμε; Έχουμε μια θεωρητική προσωπική ελευθερία που όμως οριοθετείται από την φτώχεια και τα καταναλωτικά πρότυπα, δεν έχει όραμα και η πολιτική δημοκρατία της είναι ενέχυρο της ολιγαρχίας του πλούτου και των συμφερόντων εξουσίας μιας μικτής ολιγαρχικής Νομενκλατούρας.  

   Η προσωπική ελευθερία αναστέλλεται ακόμα όχι μόνο από την έλλειψη πλήρους ελευθερίας ενημέρωσης αλλά από έλλειψη δημοκρατικής ισηγορίας, συμμετοχικότητας και ενημέρωσης.

  Ουσιαστικά πάσχει η προσωπική μας ελευθερία για να ολοκληρωθεί δημοκρατικά, ιδεολογικά και ιστορικά από καπιταλιστική ύπνωση και καπιταλιστικό υπνωτισμό.

  Δεν μιλάμε μόνο για αλλοτρίωση καπιταλιστική αλλά και για υπνωτισμό.

  Έτσι και η δημοκρατία μας και η πολιτική μας είναι ένας υπνωτισμένος διάκοσμος ένας ασκός εκτόνωσης του καπιταλιστικού κόσμου.

  Θα ήταν αφέλεια να πιστεύαμε στην ανατροπή του καπιταλισμού με τα ιδεολογήματα και τις απάτες του 20ου αιώνα.

  Δεν θεωρούμε αυτό ως σκόπιμο-Θέλουμε βαθιές διεργασίες και μακροχρόνιες ως νέφος ζωής που να αλλάξουν το πολιτιστικό ήθος μας και να μεταμορφώσουν το ιστορικό χρώμα που επικρατεί-το καπιταλιστικό χρώμα της ιστορίας.

   Η εποχή μας εμφανίζει ομοιότητες με την Ρωμαϊκή Εποχή.

  Χρειάζεται ένα νέο ανθρωπολογικό ιδεολογικό ρεύμα που να διακόψει την ύπνωση της ανθρωπότητας προς ένα κόσμο Ειρήνης, Δικαιοσύνης και Περιβαλλοντικής Ευαισθησίας.

  Όχι σπασμωδικές και βίαιες νησίδες, αλλά όραμα και ρεύμα ανθρωπολογικό.

  Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πούμε τρεις αλήθειες.

  Πρώτον η σπασμωδική ελευθερία είναι ζωτική όχι μόνο για την ευθύνη μας αλλά και για όλες τις μεγάλες ιστορικές αλλαγές προς την Ισηγορία και την Αδελφοσύνη, προς την Ολική Δημοκρατία που θα νικήσει την ανταγωνιστικότητα ως κίνητρο ζωής και τους αυτοματισμούς της οικονομίας.

  Δεύτερον η σημερινή προσωπική ιδεολογία που διαδέχθηκε την μαζική ιδεολογία δεν αναλογεί σε μια ριζική αλλαγή, αλλά μπορεί να γίνει ένα μακροχρόνιο φυτώριο ανθρωπολογικού οράματος και άλλων ανθρωπίνων σχέσεων αν δεν αποπλανηθεί από τις μαζικές αναχρονιστικές ιδεολογίες ολοκληρωτισμού.

  Τρίτο όσο νωρίτερα επέλθει βαθιά νηφαλιότητα και απελευθερωθούμε από την σπασμωδικότητα και τις εφήμερες προκλήσεις, αλλά από το πολιτικό ψεύδος της σύγχρονης πραγματικότητας, τόσο καλύτερα θα στερεώσουμε το μέλλον.

  Ουσιαστικά σήμερα δεν έχουμε παρά μια σοσιαλδημοκρατική και φιλελεύθερα συντηρητική παγκοσμιοποίηση και οργάνωση του καπιταλισμού.

  Ιδιαίτερη σημασία αποδίδουμε στον χαρακτηρισμό της προοδευτικής αριστερής και κεντροαριστερής πολιτικής ως σοσιαλδημοκρατικής οργάνωσης του καπιταλισμού.

   Ο καπιταλισμός είναι το κεντρικό στοιχείο για να τελειώνουμε με την διάρκεια του πολιτικού ψεύδους και την εκμετάλλευση του εσωτερικού ιδεολογικού διχασμού των πολιτών.

  Εναλλακτική απάντηση είναι ο Δημοκρατικός Προοδευτισμός πέραν κάθε αναζήτησης πλέγματος εξουσία, συγκέντρωση ιδεών και πολιτικού εθελοντισμού για το Όραμα και τον Πραγματισμό της Θεμελιακής Αναγέννησης της Ανθρωπότητας στην Τοπικότητα και την Παγκοσμιότητα της και σε όλους τους τομείς.

   Ας αφήσουμε την διαχείριση της εξουσίας και ας την κρίνουμε μόνο στον αυταρχισμό παγίωσης του κρατισμού, της αυταρχικότητας του νομού και της απληστίας της ανταγωνιστικότητας.

  Σημαντικό είναι να αναζητήσουμε την θεμελιακή ανθρωπολογική υπέρβαση της ανταγωνιστικότητας ως βάση και της συλλογικότητας και όχι μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά και στο πολιτικό και το ψυχολογικό και όχι μόνο να ισορροπούμε την ανταγωνιστικότητα και το σκηνικό με περιθωριοποίηση και υπεροχή έναντι των ανωνύμων μελών της συλλογικότητας και με θεσμικούς κανόνες και ενίοτε με αυταρχικούς νόμους.

   Κρίση υπάρχει και όσο περισσότερο την διαβούμε με ύπνωση τόσο πιο εφιαλτικό θα γίνει το ξύπνημα.

   Η Νέα Εποχή δεν ξεκινάει με ρητορείες γι’ αυτήν, αλλά με κρίση και απαιτεί συγκέντρωση ιδεών για το μέλλον με ισηγορία χωρίς σφετερισμό, συγκέντρωση ανθρώπων με εθελοντισμό, χωρίς ολοκληρωτισμό, με ισότητα, νηφαλιότητα και θάρρος, χωρίς φανατισμό και αλαζονεία, με πραγματισμό και ζωή, με ανθρώπινες σχέσεις και γνώση.

  Η Κοινωνία μας πρέπει να πάψει να είναι κοινωνία χρήματος, κοινωνία εγωισμού και απαγόρευσης, κοινωνία κατανάλωσης και εξουσίας.

  Η Κοινωνία μας πρέπει να βασιστεί στην προσωπική ελευθερία, ιδεολογία και αυθεντικότητα της συμμετοχής και όχι σε μαζικά ιδεολογήματα. 

 

ΦΩΤΟ : wikiart.org

 

 

Σχετικά άρθρα