Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

ΕΝΕΡΓΕΙΑ

image_pdfimage_print

Ο τομέας της ενέργειας είναι συναρτημένος απόλυτα πλέον με τον βιομηχανικό και καταναλωτικό πολιτισμό μας. Είναι συναρτημένος με την ισχύ των οικονομιών αλλά και την ισχύ των διεθνών, πολιτικών και οικονομικών παραγόντων όπως τα κράτη και οι επιχειρήσεις όπου βέβαια συμπεριλαμβάνονται και οι εθνικές οικονομίες. Είναι συναρτημένο επίσης το θέμα της ενέργειας και με τον καθημερινό μας τρόπο ζωής ενώ ταυτόχρονα είναι ένα στρατηγικό και οικονομικό πεδίο αντιπαράθεσης. Υφίσταται ήδη πολύ μεγάλη καθυστέρηση τόσο στην έρευνα για τις αειφορικές μορφές ενέργειας όσο και στην προώθησή τους (όπως για παράδειγμα στην χρήση της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας, όπως επίσης και της γεωθερμικής.
Στο πεδίο της ενέργειας αναπτύσσονται τόσο τα συστήματα εξοικονόμησης όσο και τα συστήματα αειφόρου παραγωγής και μεταφοράς. Στον τομέα λοιπόν της ενέργειας η κρίση είναι εμφανής, είναι συναρτημένη όπως και στο νερό και με την δημογραφική έκρηξη της ανθρωπότητας. Είναι συναρτημένη επίσης με τον οικονομικό και τον πολιτικό ανταγωνισμό και τις διεθνείς στρατηγικές. Έτσι αναπτύσσεται μια σύνθεση στην προσέγγιση μεταξύ της πολιτικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής διάστασης. Πρέπει να αναπτύξουμε μια ηθική της ενέργειας και να ενσωματώσουμε σαν κυρίαρχη την περιβαλλοντική διάσταση (αντί να είναι κυρίαρχη η οικονομική και πολιτική διάσταση, δηλαδή η ανταγωνιστική προσέγγιση στο αγαθό της ενέργειας).
Ένα απ’ τα κρίσιμα θέματα τόσο στο νερό όσο και στην ενέργεια είναι το πώς αγαθά που βρίσκονται σε σπανιότητα, σε καθεστώς στενότητας και σε συνθήκες μεγάλης ζήτησης θα τα μετατρέψουμε από πεδία ανταγωνισμού σε πεδία συνεργασίας και συμβιωτικών συνεργατικών στρατηγικών.
Ο τομέας της ενέργειας περιλαμβάνει την ευθύνη του καθενός μας για το καθημερινό του ενεργειακό αποτύπωμα. Το αντίστοιχο βέβαια συμβαίνει και σε άλλα θεματικά πεδία όπως η διαχείριση του νερού στην καθημερινή μας ζωή. Στο πεδίο αυτό πρέπει να συνδυάσουμε το πρακτικό, την μικροπεριβαλλοντική διάσταση του καθενός μας με τις μεγάλες πολιτικές και τις πολιτικές ισχύος. Ο στόχος μας είναι να μετατρέψουμε την προσέγγιση αυτή της μεγάλης κλίμακας σε πιο φιλική και πιο δημοκρατική στην καθημερινότητα για το περιβάλλον και για τον κάθε πολίτη.
Ένα από τα κρίσιμα ζητήματα είναι η οικονομική στρατηγική γύρω από την ενέργεια και το πως αυτή αναπτύσσεται σε σχέση με τον καταναλωτή. Δηλαδή, ο καταναλωτής πρέπει να αποκτήσει προνόμιο και δικαίωμα στην παραγωγή της ενέργειας και να χειραφετηθεί από την μεγάλη κλίμακα των επιχειρήσεων όσο το δυνατόν. Αυτό είναι και περιβαλλοντική ανάγκη (καθώς έτσι θα περιοριστεί ένα μεγάλο μέρος απώλειας ενέργειας στα δίκτυα μεταφοράς). Η ανάγκη συνεπώς για αειφόρο ενέργεια είναι συναρτημένη με το κόστος το περιβαλλοντικό και το οικονομικό κόστος μεταφοράς. Αυτό ισχύει και για το νερό.
Συνεπώς πρέπει να φτάσουμε σ’ έναν μικρό αειφορικό κύκλο γύρω από την παραγωγή και την κατανάλωση της ενέργειας και να έχουμε έναν εκδημοκρατισμό του οικονομικού μοντέλου παραγωγής και διανομής ενέργειας.
Νέες μορφές ενέργειας που έχουν προκύψει όπως η πυρηνική ενέργεια και η ενέργεια πλάσματος σε σχέση με το μέλλον αποτελούν πεδία έρευνας. Όμως για την ώρα εμφανίζουν σοβαρά μειονεκτήματα είτε του ανεφάρμοστου όπως στην ενέργεια του Πλάσματος ή όπως στην περίπτωση των ρίσκων για της πυρηνικής ενέργειας. Η υψηλή εξάρτηση που εμφανίζεται από τα πυρηνικά καύσιμα, το πρόβλημα της διάθεσης των πυρηνικών αποβλήτων και τα ρίσκα των ατυχημάτων που έχουν επισημανθεί, από τα περιστατικά όπως ο Three Miles Island ή στο Τσερνομπίλ.
Στο πεδίο αυτό θα πρέπει να δούμε και τα υβριδικά συστήματα σαν πεδία ερεύνης όπως και την έρευνα και την καινοτομία που μπορεί να υπάρξει για την εξοικονόμηση στα δομικά υλικά, στα υλικά, σε μονάδες παραγωγής. Επίσης πρέπει να δούμε και το θέμα του υδρογόνου και των βιοκαυσίμων υπό μια λογική όχι της πανάκειας αλλά μιας πιο καθαρής προσέγγισης στο θέμα της ενέργειας. Το θέμα των βιοκαυσίμων έδειξε πόσο μια επιπόλαια και βιαστική προσέγγιση μπορεί να τύχει χρήσης από καταστροφικά συμφέροντα απέναντι στο περιβάλλον με την εκχέρσωση του Αμαζονίου και τους αποκλεισμένους της αγοράς και την ακρίβεια των διατροφικών προϊόντων.
Οι ενεργειακές καλλιέργειες αποτελούν επίσης μια προσέγγιση πιο βάρβαρη, την υπαγωγή της φυτικής ζωής στην παραγωγή καυσίμου, είναι ακόμη ένας εκβαρβαρισμός της χρήσης της βιοποικιλότητας όπως δεν υπάρχει η έννοια της ζωής ως κυρίαρχη αλλά η ανάγκη της μηχανής την ίδια ώρα που πρέπει να ανακτήσουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε οντότητα και δικαίωμα σε κάθε τι όπως έλεγε ο Τζέρεμι Μπένθαμ.. Υπάρχουν δηλαδή και ηθικά και πολιτισμικά ζητήματα στο δίλημμα καλλιέργειες για τις μηχανές ή καλλιέργειες για τους ανθρώπους και τα ζώα.
Τα θέματα αυτά είναι πολυδιάστατα και σε μια τέτοια πορεία (απ’ την στιγμή που θα τα παρακολουθήσουμε με κανόνες) όσο το δυνατόν μιας αμεροληψίας η αμεροληψία θα έχει δικαιικές αρχές. Συμπερασματικά το θέμα της ενέργειας είναι σαφώς συνυφασμένο με τον εκδημοκρατισμό της οικονομίας με την υπευθυνότητα του πολίτη με μια ανάπτυξη άλλης ποιότητας διεθνών σχέσεων για τα ζητήματα του οικονομικού μερισμού κτλ.