1

«ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ» (της Αφροδίτης Τζιαντζή)

nero 13Είναι ενδιαφέρουσα η ταύτιση των Βερολινέζων με τους Θεσσαλονικείς, καθώς και οι δύο κοινωνίες έχουν διεξαγάγει και συνεχίζουν να διεξάγουν αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ύψιστου δημόσιου αγαθού, του νερού.

Στο Βερολίνο ταξίδεψε πρόσφατα το «Για Κ.ΑΛ.Ο.» και η «Εφ.Συν.» σε σεμινάριο που διοργάνωσαν Γερμανοί συνδικαλιστές, ακτιβιστές και κινήσεις πόλης συγκρίνοντας την εμπειρία της Τρόιχαντ (Treuhand), της βουτηγμένης στα σκάνδαλα εταιρείας που «ρευστοποίησε» το σύνολο των κρατικών εταιρειών της Αντατολικής Γερμανίας, με τη σύγχρονη Ελλάδα του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου.


Στο Αquarium, πρώην κατάστημα ενυδρείων που μετατράπηκε σε κοινωνικό κέντρο, στην καρδιά του Κρόιτσμπεργκ, της πάλαι ποτέ εναλλακτικής γειτονιάς που εξευγενίζεται ραγδαία, Ελληνες και Γερμανοί συνέκριναν τις εμπειρίες τους από τους αγώνες κατά των ιδιωτικοποιήσεων.

Στην ανοιχτή εκδήλωση αντιπροσωπεία ακτιβιστών και εργαζομένων από την Ελλάδα μίλησαν για την «αξιοποίηση»-τσιμεντοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, την παραχώρηση των κρατικών αεροδρομίων στη Fraport, τα σχέδια ιδιωτικοποίησης τους νερού.

Η Μαριάννα Γρηγοράσκου, από το σωματείο Εργαζομένων της Εταιρείας Υδρευσης-Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης εξήγησε σε ένα ενθουσιώδες κοινό το πώς οι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ, με κινήσεις πολιτών όπως το «SOSτε το Νερό» αντιστέκονται στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του νερού της πόλης.

Το θερμότερο χειροκρότημα ακούστηκε όταν προβλήθηκε πλάνο όπου αντιπροσωπεία των εργαζομένων της ΕΥΑΘ αποσυνδέει το ρολόι του νερού στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για μια συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας λίγες μέρες μετά την ένταξη της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο νέο Υπερταμείο.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βερολινέζοι ταυτίζονται με τους Θεσσαλονικείς στους αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.

Εχουν πικρή εμπειρία από το δικό τους αποτυχημένο πείραμα ΣΔΙΤ (σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα), όπου χάθηκαν πάνω από 7.000 θέσεις εργασίας, το νερό ακρίβυνε, ενώ μεγάλες κινητοποιήσεις ανάγκασαν τις εταιρείες να αποχωρήσουν.

Επειτα από πετυχημένο δημοψήφισμα, το 2011 το νερό πέρασε ξανά στα χέρια του δήμου.

Το τίμημα όμως ήταν δαπανηρό και οι Βερολινέζοι το πληρώνουν ώς σήμερα. Συμφωνίες που είχαν υπογραφεί υπό συνθήκες μυστικότητας, εξαναγκάζουν τον δήμο να αποζημιώσει τις εταιρείες με ποσά εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Ενα συνοπτικό χρονικό των κινημάτων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού παρουσιάζει στην «Εφ.Συν.» ο Γιώργος Αρχοντόπουλος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ:

«Το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ έγινε το 2001 με τη μετοχοποίηση της εταιρείας. Το 2006 η πολυεθνική εταιρεία Suez αγοράζει μετοχές. Σήμερα έχει το 5,5%. Το 2009 γίνεται η πρώτη απόπειρα ιδιωτικοποίησης του 23% και του μάνατζμεντ. Τότε γίνεται ο πρώτος, νικηφόρος αγώνας. Το επόμενο σχέδιο είναι της συγκυβέρνησης Σαμαρά με την ένταξη της ΕΥΑΘ στο ΤΑΙΠΕΔ και πρόσκληση για πώληση του 51% μαζί με το μάνατζμεντ».

Επόμενος σταθμός είναι το δημοψήφισμα του Μαΐου του 2014:

«Ο τότε υπουργός Εσωτερικών το απαγορεύει, απειλεί με συλλήψεις. Το δημοψήφισμα γίνεται με τις κάλπες στον δρόμο, με δημοτικούς καταλόγους. Με τρομερή βοήθεια από συνδικάτα και ευρωπαϊκά κινήματα, με διεθνείς παρατηρητές, εθελοντές και αλληλέγγυους, Βγαίνει αποτέλεσμα 98,3% ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση, με συμμετοχή σχεδόν 60% του πληθυσμού. Στη Γερμανία, που έχουν κάνει δύο δημοψηφίσματα, το αποτέλεσμα θεωρήθηκε έγκυρο με 25% συμμετοχή του κόσμου».

Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος εξηγεί ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης του νερού:

«Σκοπός της ΕΥΑΘ ώς τώρα είναι να παρέχει καθαρό νερό και αποχέτευση στους πολίτες. Με το Υπερταμείο σκοπός είναι να παράγονται κέρδη για να πληρώνεται το χρέος. Το νερό παύει να είναι δημόσιο αγαθό. Η διεθνής εμπειρία τα τελευταία 15 χρόνια δείχνει ότι το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης του νερού έχει αποτύχει. Εχουν γίνει 237 επαναδημοτικοποιήσεις και επανακρατικοποιήσεις σε 37 χώρες. Ο λόγος της αποτυχίας είναι κοινός: ακριβότερα τιμολόγια, χειρότερες υπηρεσίες».

Το μοντέλο ΣΔΙΤ είναι εξίσου προβληματικό: «Τα ΣΔΙΤ φορτώνουν τα χρέη στο Δημόσιο και τα κέρδη στον ιδιώτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Βερολίνο, που αν και έφυγε η Veolia o δήμος πρέπει να πληρώσει όλα τα μελλοντικά κέρδη, 700 εκατομμύρια ευρώ. H παλιότερη σύμβαση παραχώρησης της ΕΥΑΘ προέβλεπε ότι ακόμα και σε πιθανότητα επανεθνικοποίησης η κυβέρνηση θα πρέπει να αποζημιώσει για 30 χρόνια τον ιδιώτη».

Ντοκιμαντέρ για τους αγώνες για το νερό

«Something’s in the water»

Ισως να μην υπάρχει πιο ταιριαστή αίθουσα από ένα πρώην ενυδρείο για να παιχτεί, για πρώτη φορά σε δημόσια προβολή στη Γερμανία, το μίνι ντοκιμαντέρ «Something’s in the water» (Κάτι τρέχει με το νερό), για τους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη Θεσσαλονίκη.

Το ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε από τον σκηνοθέτη Leo David Hyde, ξεκινάει με τη φωνή του Σταύρου Σταυρίδη, του εκλιπόντος σήμερα πρώην προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, να λέει: «Η ιδιωτικοποίηση είναι ευλογία Θεού».

Το πώς βίωσαν οι Ρουμάνοι την ευλογία του Θεού μάς το εξηγεί αργότερα το ντοκιμαντέρ: το 2000 το νερό της Ρουμανίας πουλήθηκε στη γαλλική εταιρεία Veolia, εν μέσω ενός τεράστιου σκάνδαλου διαφθοράς.

Μέσα σε 15 χρόνια τα τιμολόγια του νερού στο Βουκουρέστι, υπό τη διεύθυνση της Veolia, εκτοξεύτηκαν με αυξήσεις πάνω από 1.000%.

O Φίλιπ Μπουάν, σήμερα στέλεχος του ΤΑΙΠΕΔ διορισμένος από την Ε.Ε. και διευθυντής της οικονομικής υπηρεσίας της γαλλικής Πρεσβείας στην Αθήνα, ήταν τότε επικεφαλής της αντίστοιχης υπηρεσίας της γαλλικής πρεσβείας στο Βουκουρέστι και πρωτοστάτησε στη συμφωνία εξαγοράς.

Ο Γάλλος διευθυντής του ρουμανικού παραρτήματος της Veolia είναι σήμερα υπόδικος για δωροδοκία.

Ο Φίλιπ Μπουάν, αφού ολοκλήρωσε τη θητεία του στο Βουκουρέστι, αποκάλεσε τις πολυεθνικές εταιρείες «“κατακτητές” με την καλή έννοια της λέξης».

Το ντοκιμαντέρ μάς πληροφορεί ότι από το νέο του πόστο στην Ελλάδα συνόδευσε τον Γάλλο πρωθυπουργό Φρανσουά Ολάντ στο ταξίδι του στην Ελλάδα, μαζί με αντιπροσώπους γαλλικών πολυεθνικών εταιρειών όπως η Suez.

O τίτλος των γαλλικών δελτίων ειδήσεων της γαλλικής κρατικής τηλεόρασης τα έλεγε όλα: «Η Γαλλία κάνει τα ψώνια της στην Ελλάδα».

Η ταινία, γυρίστηκε με τη συμβολή του PSI (Public Service International) και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Δημόσιες Υπηρεσίες.

kalo@efsyn.gr

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών, efsyn.gr