ΝΕΡΟ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ… (του Τάσου Σαραντή)

leipsiydria 1 1 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

leipsiydria 1 - Σόλων ΜΚΟΤον περασμένο Μάρτιο μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών, η Παγκόσμια Εκθεση για την Εξέλιξη των Παγκόσμιων Υδάτων βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με την έκθεση, ο κόσμος θα αντιμετωπίσει έλλειμμα γλυκού νερού κατά 40% σε μόλις 15 χρόνια. Οι καλλιέργειες θα καταστραφούν, όπως και οι επιχειρήσεις που εξαρτώνται από το νερό. Ακόμα, οι ασθένειες θα εξαπλωθούν, ένα οικονομικό κραχ είναι πιθανό, ενώ η φτώχεια θα επεκταθεί.

Ο ΟΗΕ κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι οι δυνάμεις που καταστρέφουν την παροχή γλυκού νερού στον κόσμο δεν είναι αυστηρά μετεωρολογικές, αλλά σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αυτό σημαίνει ότι με κάποιες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαχείριση των υδάτων, υπάρχει ακόμη χρόνος για τα παιδιά που γεννήθηκαν φέτος να αποφοιτήσουν από το λύκειο με την ίδια πρόσβαση σε καθαρό νερό που οι γονείς τους απολαμβάνουν.

Αν και ο ΟΗΕ εξέτασε το θέμα σε όλο τον κόσμο, οι λύσεις που συνιστώνται -όπως η αποθήκευση των όμβριων υδάτων, η ανακύκλωση των λυμάτων, η βελτίωση των αποχετεύσεων και των υδραυλικών εγκαταστάσεων- είναι ανάγκη να εφαρμοστούν σε τοπικό επίπεδο. Μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις θα εμφανιστούν στις πόλεις όπου η έκρηξη των πληθυσμών καταπονεί τα συστήματα ύδρευσης που έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν νερό σε πολύ λιγότερα άτομα και ένα μεγάλο μέρος του καθαρού διαθέσιμου νερού χάνεται στα απόβλητα και εξαιτίας της κακής ποιότητας των υπέργηρων υποδομών.

Οκτώ μεγαλουπόλεις του πλανήτη αντιμετωπίζουν διαφορετικές, αλλά αντιπροσωπευτικές προκλήσεις σε ό,τι αφορά την παροχή νερού στο εγγύς μέλλον. Το Τόκιο είναι μία από αυτές. Η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας μπορεί να απολαμβάνει μέσες βροχοπτώσεις παρόμοιες με εκείνων του Σιάτλ ή του Λονδίνου, αλλά η περίοδος των βροχοπτώσεων συμπιέζεται σε μόλις τέσσερις μήνες του έτους, σε δύο σύντομες περιόδους των μουσώνων και των τυφώνων.

Ετσι, η συγκέντρωση και η αποθήκευση τόσο πολύ νερού σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα σε μια περιοχή τέσσερις φορές πιο πυκνοκατοικημένη από την Καλιφόρνια, με περισσότερους από 30 εκατομμύρια ανθρώπους, παραμένει μια πρόκληση.

Επιπλέον, μια περίοδος ανομβρίας συνεπάγεται ξηρασία και μια τέτοια πλήττει το Τόκιο περίπου μία φορά κάθε δεκαετία. Αν και αποτελεσματικό, το 70% του συστήματος ύδρευσης του Τόκιο, με σωληνώσεις που ξεπερνούν τα 16.000 μίλια, εξαρτάται από επιφανειακά νερά (ποτάμια, λίμνες και τη μακρινή χιονοκάλυψη). Με μόνο το 30% του νερού της πόλης να προέρχεται από υπόγειους υδροφορείς και πηγάδια, δεν υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές πηγές για να αντιμετωπιστούν οι περιοδικές ξηρασίες.

Αν και η ανησυχία των περισσότερων Αμερικανών σχετικά με την έλλειψη νερού στις ΗΠΑ επικεντρώνεται στην Καλιφόρνια, σύμφωνα με το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο, ο βασικός υδροφόρος ορίζοντας που παρέχει νερό στο Μαϊάμι πέφτει θύμα της διείσδυσης αλμυρών υδάτων από τον Ατλαντικό Ωκεανό.

leipsiydria 1 - Σόλων ΜΚΟ

Εκθεση-κόλαφος του ΟΗΕ αποκαλύπτει τον άμεσο κίνδυνο -σε ορίζοντα 15ετίας- οκτώ μεγαλουπόλεις (Τόκιο, Μαϊάμι, Λονδίνο, Σάο Πάολο, Κάιρο, Πεκίνο, Μπανγκαλόρ και Μέξικο Σίτι) να ξεμείνουν από γλυκό νερό

Παρά τις έντονες βροχοπτώσεις, η αναπλήρωση του υδροφορέα όλο τον χρόνο δεν είναι ικανοποιητική, καθώς αρκετά αλμυρό νερό εξακολουθεί να εισέρχεται σε αυτόν. Το πρόβλημα προέκυψε στις αρχές του 20ού αιώνα, μετά την αποστράγγιση των βάλτων που περιέβαλλαν την πόλη. Τα μέτρα που λήφθηκαν για τη συγκράτηση του αλμυρού νερού ξεκίνησαν ήδη από τη δεκαετία του 1930, αλλά το θαλασσινό νερό σήμερα παρακάμπτει τα συστήματα ελέγχου.

Αλλά και στο Λονδίνο οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες, καθώς σε μόλις μία δεκαετία από τώρα, οι παμπάλαιες υποδομές ύδρευσης της πόλης δεν θα είναι σε θέση να παράσχουν νερό για τον αυξανόμενο πληθυσμό της. Οι διαχειριστές του νερού της πόλης εκτιμούν ότι μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες της για την επόμενη δεκαετία με την αξιοποίηση ανακυκλωμένου νερού «από την τουαλέτα στη βρύση».

Πρόκειται για τη μέθοδο της χρήσης ανακυκλωμένου νερού από τα λύματα, που εφαρμόζεται σε τουλάχιστον τέσσερις αστικές περιοχές στην Καλιφόρνια, η οποία, αν και παράγει νερό που θεωρείται καθαρότερο από αυτό των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων, εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με αποστροφή από τους πολίτες. 

Και το Κάιρο

Το Κάιρο βρίσκεται επίσης αντιμέτωπο με προβλήματα που αφορούν την ασφαλή προμήθεια νερού, τη στιγμή που το 97% του νερού της Αιγύπτου προέρχεται από τον Νείλο. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της UNICEF και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, οι αγροτικές περιοχές στον Νότο της πόλης, όπου ζουν περισσότεροι από τους μισούς Αιγύπτιους, εξαρτώνται από το ποτάμι, όχι μόνο για την άρδευση και το πόσιμο νερό, αλλά και για την απόρριψη των απορριμμάτων. Αν και η πλειονότητα των λυμάτων που εκχέονται στον Νείλο από το Κάιρο είναι ανεπεξέργαστα, το τεράστιο μέγεθος του ποταμού ήταν αρκετό για να αραιώσει τα απόβλητα σε ασφαλή επίπεδα. Ωστόσο, καθώς αυξάνεται το φορτίο -με 20 εκατομμύρια ανθρώπους που απορρίπτουν σήμερα τα απόβλητά τους στον Νείλο- αυτό δεν θα είναι πλέον δυνατό.

Στην άλλη πλευρά του πλανήτη, στο Σάο Πάουλο το ζήτημα γίνεται αντιφατικό, καθώς αν και βρέχει περισσότερο από ό,τι στις ΗΠΑ του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, οι αποχετεύσεις δεν μπορούν να απορροφήσουν το νερό τους και έτσι, αντί να αποτελούν πηγή πόσιμου νερού, αποτελούν μόνιμη απειλή πλημμυρών. Η πόλη έχει πληγεί από τη χειρότερη ξηρασία μέσα σε έναν αιώνα και η στάθμη των ταμιευτήρων βρίσκεται 40% κάτω σε σχέση με πέρσι. Ωστόσο, η πόλη εξακολουθεί να δέχεται κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις, αλλά οι δεξαμενές νερού είναι συχνά μολυσμένες και είναι πάρα πολύ μικρές για να εφοδιάσουν μια μητροπολιτική περιοχή 20 εκατομμυρίων κατοίκων.

Στο Πεκίνο η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Η δεύτερη μεγαλύτερη δεξαμενή της πόλης έκλεισε το 1997, λόγω της ρύπανσης από τα εργοστάσια και η γεωργία και δεν έχει επιστραφεί σε χρήση. Με το 21% του παγκόσμιου πληθυσμού, η Κίνα έχει μόνο 6% γλυκού νερού, μια κατάσταση που αναμένεται να χειροτερέψει, καθώς βρέχει λιγότερο στη βόρεια Κίνα από ό,τι πριν από έναν αιώνα και οι παγετώνες στο Θιβέτ, μια βασική πηγή πόσιμου νερού στα νότια και τα δυτικά της χώρας, υποχωρούν ακόμη πιο γρήγορα από ό,τι είχε προβλεφθεί.

Αντιμέτωπες με τη λειψυδρία είναι και η Μπανγκαλόρ στην Ινδία, εξαιτίας των σάπιων συστημάτων ύδρευσης της πόλης, αλλά και η Πόλη του Μεξικού όπου, σύμφωνα με εκτιμήσεις, χάνει 260 λίτρα νερού ανά δευτερόλεπτο, εξαιτίας των διαρροών στο δίκτυο σωληνώσεων.


Πηγή/φωτογραφία: Η Εφημερίδα των Συντακτών, efsyn.gr

Σχετικά άρθρα