1

ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Ζήτησαν από γονείς και παιδιά να μιμηθούν τις κινήσεις άλλων ανθρώπων. Διασκεδαστικό. Τι γίνεται όμως όταν στην οθόνη εμφανίζεται παιδί με αναπηρία;

Το γαλλικό ίδρυμα για παιδιά με αναπηρία «Noemi» θέλει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία μας κοιτά ανθρώπους με αναπηρίες. Απόστολή του να βελτιώσει την καθημερινότητά τους. Θέλει να μας κάνει να κοιτάξουμε αυτούς τους ανθρώπους με ένα θετικό τρόπο και να σεβαστούμε την αξιοπρέπειά τους, αλλά και να φέρουμε χαρά και ευτυχία στη ζωή τους.


Στο πλαίσιο ενός κοινωνικού πειράματος, ζήτησαν από κάποιους γονείς να συμμετάσχουν με τα παιδιά τους σε ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι – κοινωνικό πείραμα.

Τους χώριζε ένας τοίχος για να μην μπορεί να δει ο ένας τον άλλο, και τους έβαλαν να κοιτούν σε μία οθόνη, ζητώντας τους να αντιγράψουν τις γκριμάτσες που θα έβλεπαν.

Τι γίνεται όμως όταν στην οθόνη εμφανίζεται ένα παιδί με αναπηρία;

Οι ενήλικες σταματούν να μιμούνται τις γκριμάτσες τους ενώ τα παιδιά, συνεχίζουν.

Γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν να κάνουν διακρίσεις.

Αυτός ήταν και ο σκοπός του παιχνιδιού. Να παρακινήσουν τον κόσμο να αντιμετωπίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες σαν φυσιολογικούς ανθρώπους, χωρίς να τους λυπάται και χωρίς να γυρνά το βλέμμα του αλλού.

Ζήτησαν από γονείς και παιδιά να μιμηθούν τις κινήσεις άλλων ανθρώπων. Διασκεδαστικό. Τι γίνεται όμως όταν στην οθόνη εμφανίζεται παιδί με αναπηρία;

Το γαλλικό ίδρυμα για παιδιά με αναπηρία «Noemi» θέλει να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία μας κοιτά ανθρώπους με αναπηρίες. Απόστολή του να βελτιώσει την καθημερινότητά τους. Θέλει να μας κάνει να κοιτάξουμε αυτούς τους ανθρώπους με ένα θετικό τρόπο και να σεβαστούμε την αξιοπρέπειά τους, αλλά και να φέρουμε χαρά και ευτυχία στη ζωή τους.


Στο πλαίσιο ενός κοινωνικού πειράματος, ζήτησαν από κάποιους γονείς να συμμετάσχουν με τα παιδιά τους σε ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι – κοινωνικό πείραμα.

Τους χώριζε ένας τοίχος για να μην μπορεί να δει ο ένας τον άλλο, και τους έβαλαν να κοιτούν σε μία οθόνη, ζητώντας τους να αντιγράψουν τις γκριμάτσες που θα έβλεπαν.

Τι γίνεται όμως όταν στην οθόνη εμφανίζεται ένα παιδί με αναπηρία;

Οι ενήλικες σταματούν να μιμούνται τις γκριμάτσες τους ενώ τα παιδιά, συνεχίζουν.

Γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν να κάνουν διακρίσεις.

Αυτός ήταν και ο σκοπός του παιχνιδιού. Να παρακινήσουν τον κόσμο να αντιμετωπίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες σαν φυσιολογικούς ανθρώπους, χωρίς να τους λυπάται και χωρίς να γυρνά το βλέμμα του αλλού.