Η Ευρωβουλευτής και πρώην Υπουργός κυρία Μαριέττα Γιαννάκου σε άρθρο της στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 29.06.2014 προβαίνει σε σημαντικές διαπιστώσεις για τη διαφθορά που υπάρχει στην Ελληνική Πολιτεία και τα αίτια που τη δημιούργησαν. Τίτλος του άρθρου είναι: «Η διαφθορά αποσυνθέτει τη Δημοκρατία».[i]
Οι απόψεις και πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο εν λόγω άρθρο, τόσο για τις μορφές και τα αίτια της διαφθοράς, όσο και για τα μέτρα που προβλέπονται να ληφθούν για την πάταξη της, είναι και αξιόπιστες και βαρυσήμαντες. Το συμπέρασμα όμως που ισχυρά διατυπώνεται στον τίτλο του άρθρου: «Η διαφθορά αποσυνθέτει τη Δημοκρατία», είναι λανθασμένο αν όχι παραπλανητικό. Είναι συμπέρασμα ασύμβατο, τόσο με τη λογική και την εμπειρία, όσο και με τη νομοτέλεια της Εντροπίας των κοινωνικών συστημάτων.
Ας επιχειρήσουμε όμως μια σύντομη παρουσίαση αυτών των απόψεων.
1.Η λογική και εμπειρία
Η διαφθορά δεν είναι ένα μη ελεγχόμενο από τον άνθρωπο φυσικό φαινόμενο, όπως για παράδειγμα οι σεισμοί, αλλά είναι οι παράλογες και ανήθικες πράξεις μεμονωμένων ανθρώπων, ή ανθρώπων διαφόρων κοινωνικών/πολιτικών συστημάτων και ομάδων.
Οι πράξεις διαφθοράς διαπράττονται στα πλαίσια ταπεινών προσωπικών κινήτρων, αλλά κυρίως στα πλαίσια κινήτρων, δυνατοτήτων και ευκαιριών που δημιουργούνται από τα πολιτικά/κοινωνικά συστήματα. Η διαφθορά συνεπώς είναι αποτέλεσμα και όχι αίτιο. Αίτια που έχουν ως αποτέλεσμα τη διαφθορά αναφέρονται, για κάποιες περιπτώσεις, στο εν λόγω άρθρο.
Η πλειονότητα των απλών πολιτών, όπως ο γράφων, διαβάζοντας το ενδιαφέρον άρθρο οδηγείται στο αντίθετο της αρθογράφου συμπέρασμα: Η διαφθορά δεν αποσυνθέτει τη Δημοκρατία, αλλά η αποσύνθεση της Δημοκρατίας και η μετάπτωσης της σε Κομματοκρατία, δημιουργεί και εκτρέφει τη διαφθορά.
Όντως, από τη λογική, την εμπειρία, αλλά και τα αναφερόμενα στο άρθρο, προκύπτει σαν γενικό και στέρεο συμπέρασμα ότι: πίσω από κάθε μορφή διαφθοράς κρύβεται πάντοτε κάποιος παράλογος και ανήθικος θεσμός· κάποια παράλογη και ανήθικη απόφαση της εξουσίας. Αυτό είναι το μικρόβιο της «παθογένειας των πολιτικών συστημάτων» που αναφέρει η αρθρογράφος και όχι η διαφθορά.
2.Ο Νόμος της Εντροπίας
Η Εντροπία στη Στατιστική και Κβαντική Μηχανική ορίζεται ως το μέτρο της «αταξίας»[ii] των στοιχείων που συνθέτουν το σύστημα. Στα κοινωνικά συστήματα ισχύει ο ίδιος ορισμός με την διευκρίνιση ότι «αταξία» είναι παραβάσεις των φυσικών και όχι των ανθρωπίνων νόμων οι οποίοι αρκετές φορές είναι ασύμβατοι με τους φυσικούς νόμους.
Ο Νόμος της Εντροπίας ορίζει ότι: «Σε όλα τα συστήματα – Θερμοδυναμικά, Φυσικά, Τεχνικά, Κοινωνικά –η αταξία (η εντροπία) έχει μια μόνο προοπτική εξέλιξης · την αύξηση της».
Από αυτόν τον Νόμο προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
– Κοινή μοίρα όλων των συστημάτων και συνεπώς και των πολιτικών/ κοινωνικών, είναι η αύξησης της εντροπίας (αταξίας, διαφθοράς), η οποία τελικά οδηγεί στην πλήρη κατάρρευση τους. Ακόμη και οι Γαλαξίες νομοτελειακά πορεύονται στην αύξηση της εντροπίας, στην αποδόμηση και στο θάνατο. Αντιλαμβάνεστε τι ισχύει για τα ανθρωπογενή συστήματα, όπως αυτό του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, στο οποίο η εξουσία ασκείται από αντιπροσώπους και όχι τους ίδιους τους πολίτες, θεσμός που, όπως αναφέρεται στα ακόλουθα, αποτελεί το βασικό παράγοντα αύξησης της εντροπίας.
– Στα κοινωνικά συστήματα η εντροπία είναι ανάλογη του βαθμού συγκέντρωσης της εξουσίας[iii] (της ισχύος). Συνεπώς αυξημένη εντροπία σημαίνει απογύμνωση των πολιτών από την εξουσία που τους δώρισε η Φύση, ο Θεός και εκούσια ή ακουσία συγκέντρωση της στο βασιλιά, στο «φωτισμένο ηγέτη», στους αντιπρόσωπους. Όταν η συγκέντρωση εξουσίας αυξηθεί σημαντικά, επέρχεται αποδόμηση και μείωση της αποτελεσματικότητας των συστημάτων. Ότι δηλαδή βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας, όπου οι πολίτες έχουν εκχωρήσει όλη τους την εξουσία σε αιρετούς και αυθαίρετους (αυθαίρετος = αυτό αιρετός) αντιπροσώπους.
– Τη νομοτέλεια της Εντροπίας ο άνθρωπος ούτε να την ακυρώσει, ούτε να την υπερβεί μπορεί. Το μόνο που μπορεί είναι να θεσπίζει και να εφαρμόζει κανόνες που επιβραδύνουν την αναπόφευκτη αύξηση της εντροπίας· να ελαχιστοποιήσει τη διαφθορά.
Στις σημερινές όμως δημοκρατίες, οι ασκούντες την εξουσία, έχοντας ως κορυφαίο στόχο την κατάκτηση και διατήρηση της, κάνουν το εντελώς αντίθετο. Θεσπίζουν, όχι από αγνοία αλλά από ιδιοτέλεια, κανόνες που επιταχύνουν αντί να επιβραδύνουν την αύξηση της Εντροπίας και καταργούν το πνεύμα υπαρχόντων θεσμών μείωσης της εντροπίας, διατηρώντας υποκριτικά το γράμμα τους. Τέτοιοι σημαντικοί θεσμοί, θεσμοί παραγωγής αρνητικής εντροπίας, είναι: Η διάκριση και ανεξαρτησία της Νομοθετικής, Εκτελεστικής και Δικαστικής εξουσίας, η ανεξαρτησία των βουλευτών (η λειτουργία τους ως εκπροσώπων των πολιτών και όχι των κομμάτων) και η καθολική ισχύς των Νόμων.
Η εκχώρησης όμως της εξουσίας σε αντιπροσώπους είναι ασύμβατη με τη φυσική νομοτέλεια, η οποία ορίζει ότι η ατομική ισχύς (η Εξουσία του ατόμου, η Ελευθερία) είναι αμεταβίβαστη[iv]. Είναι αμεταβίβαστη όπως αμεταβίβαστη είναι και η μυϊκή ή η πνευματική ισχύς, διότι όλες οι μορφές της ισχύος που έχουν οι άνθρωποι, είναι δώρα της Φύσεως και όχι των φωτισμένων ηγετών. Ο θεσμός συνεπώς της ισχύουσας μορφής αντιπροσώπευσης είναι η βαθύτερη αιτία αύξησης της κοινωνικής εντροπίας· είναι θεσμός που συνιστά Ύβριν με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου.
Στη λογική ότι βασική αιτία αύξησης της εντροπίας είναι οι θεσμοί, η αντιμετώπιση της επιτυγχάνεται μόνο με ακύρωση της αιτίας που τη δημιουργεί· μόνο με την ορθολογική συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας, η οποία σήμερα ασκείται κατά 100% από αιρετούς αντιπροσώπους (βουλευτές, συνδικαλιστές) και από πληθώρα αυθαιρέτων αντιπροσώπων. Όλοι αυτοί αποκτούν ηθική και θεσμική ισχύ γιατί, όπως ισχυρίζονται, εκφράζουν τη βούληση των πολιτών(!). Αυτή η θεσμική πρακτική όμως είναι ασύμβατη και με τη λογική και με την ηθική. Είναι προφανές ότι η βούληση των πολιτών εκφράζεται αξιόπιστα μόνο από τους ίδιους τους πολίτες και όχι με τον τρόπο που «εκφράζεται» στις σημερινές Αντιπροσωπευτικές Δημοκρατίες· από αιρετούς ή αυθαίρετους αντιπροσώπους και από αντικειμενικές ή νοθευμένες, δημοσκοπήσεις.
Στην αληθινή, στην αρχαιοελληνική Δημοκρατία οι πολίτες είχαν οι ίδιοι όλη την εξουσία στα χέρια τους λαμβάνοντας μόνο τις «μείζονες» αποφάσεις. Αντίθετα οι άρχοντες ελάμβαναν την «πληθώρα των ελασσόνων» αποφάσεων, που επάγονται και περιορίζονται από τις μείζονες. Οι πολίτες δηλαδή στην αληθινή Δημοκρατία, ασκούσαν εξουσία με τον ίδιο τρόπο που ασκούσαν κάποτε οι βασιλιάδες και σήμερα η Τρόικα.
Στις σημερινές Δημοκρατίες, μείζονες και ελάσσονες αποφάσεις λαμβάνονται από αιρετούς και αυθαίρετους αντιπροσώπους, ενώ η εξουσία των πολιτών έχει περιοριστεί στο να εκλέγουν τους αντιπροσώπους, οι οποίοι θα λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις, για το … καλό τους. Αλλά και αυτή η αμφιλεγόμενη «εξουσία των πολιτών», ασκείται με κανόνες και πρακτικές, που δεν καθορίζονται από τους πολίτες, αλλά από τους αντιπροσώπους τους (!!).
Στα πλαίσια της ανωτέρω θεσμικής αταξίας, οι αιρετοί και οι αυθαίρετοι αντιπρόσωποι απόκτησαν το δικαίωμα να λένε ότι θέλουν, με τη δικαιολογία ότι ομιλούν «πολιτικά». Ομιλώ όμως πολιτικά σημαίνει: «ομιλούν οι πολίτες» ή ότι εκφράζω την αξιόπιστη και αναμφισβήτητη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών· ομιλώ πολιτικά δεν είναι η έκφραση άποψης συνοδευόμενη από τον ισχυρισμό ότι αποτελεί τη βούληση των πολιτών.
Από όλα τα προηγούμενα γίνεται προφανές ότι, αρκετές από τις σημερινές αρχές και πρακτικές της αντιπροσώπευσης, συνιστούν παραβάσεις φυσικών νόμων και λογικών αρχών· συνιστούν τη βαθύτερη αιτία αύξησης της εντροπίας.
Αποτελεί σημαντικό γεγονός ότι συνταγματολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες , ακολουθώντας διαφορετικό δρόμο από αυτόν της εντροπίας, έχουν φτάσει στα ίδια με τα προαναφερθέντα συμπεράσματα και δημιούργησαν θεσμούς προστασίας των πολιτικών συστημάτων από αύξηση της εντροπίας. Τέτοιοι σημαντικοί θεσμοί, θεσμοί παραγωγής αρνητικής εντροπίας, αναφέρθηκαν στα προηγούμενα.
Συμπεράσματα
– Η διαφθορά δεν αποσυνθέτει τη Δημοκρατία αλλά η αποσύνθεση της Δημοκρατίας και η μετάπτωση της σε Κομματοκρατία, γέννησε και θεσμοποίησε τη διαφθορά.
– Η διαφθορά ως υπακούουσα στο νόμο της Εντροπίας δεν μηδενίζεται αλλά μόνο ελαχιστοποιείται. Για να μειωθεί η διαφθορά σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τα σημερινά, ένας μόνο τρόπος υπάρχει. Η τροποποίηση του Συντάγματος [v], η οποία θα διασφαλίσει την ορθολογική συμμετοχή[vi] των πολιτών στην άσκησης της εξουσίας και την απρόσκοπτη λειτουργία των προαναφερθέντων θεσμών παραγωγής αρνητικής εντροπίας. Οι προσπάθειες της Κυβέρνησης και οι υποσχέσεις της Αντιπολίτευσης για εξάλειψη της διαφθοράς, ανεξάρτητα από το ποσοστό που αποτελούν ειλικρινή πρόθεση και όχι προπαγάνδα, δεν θα αποδώσουν, αν δεν πραγματοποιηθούν τέτοιες Συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.
– Η μόνη λύση που μένει είναι η Αναγέννηση του πολιτεύματος της Αληθινής Δημοκρατίας· της Δημοκρατίας που γεννήθηκε πριν από 2500 χρόνια σε αυτόν εδώ τον τόπο, με προσαρμογή των αρχών και πρακτικών της στα σημερινά δεδομένα , ιδίως τα τεχνολογικά. Η μόνη λύση που μένει, είναι η αναγέννηση του Πολιτεύματος της Χαμηλής Εντροπίας.
http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=67,
http://www.dd-democracy.gr/article.asp?Id=92
___________________
[i] Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο σύνδεσμο.
http://www.kathimerini.gr/774000/opinion/epikairothta/politikh/h-diaf8ora-aposyn8etei-th-dhmokratia
[ii] Ο όρος αταξία στη θερμοδυναμική και στην πληροφορική καθορίζεται με μαθηματικό φορμαλισμό.
[iii] Δημοσθένης Κυριαζής. Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΡΙΑ. Εκδόσεις Πατάκη 2005
[iv] Η πρόταση αυτή είναι γνωστή σαν το αξίωμα του αμεταβίβαστου των δικαιωμάτων του Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Στην Ελληνική Λαϊκή Σοφία το αξίωμα αυτό εκφράζεται με το απόφθεγμα: Τα δώρα δεν δωρίζονται.
[v] Κατά τον αείμνηστο Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Αριστόβουλο Μάνεση «η έννοια του πολιτεύματος συμπίπτει με την ουσιαστική έννοια του Συντάγματος» ή σε μαθηματικό φορμαλισμό: Σύνταγμα = Πολίτευμα.
[vi] Η συμμετοχή αυτή ήταν μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα πρακτικά ανέφικτη για λειτουργικούς και οικονομικούς λόγους. Σήμερα όμως έχει λειτουργική και οικονομική δυνατότητα χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία.
Πηγή: Ψηφιακή Άμεση Δημοκρατία
Φωτό: βικιπαίδεια
