ΠΑΙΔΕΙΑ & ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ (του Γιάννη Ζήση)

apousia skepsis - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

apousia skepsis - Σόλων ΜΚΟΗ απουσία της σκέψης οδηγεί σε απουσία του ανθρώπου. Αν όμως δεχτούμε τη σκέψη ως το Σημείο του ανθρώπου, τότε πρέπει να δεχτούμε την παιδεία ως τη μύηση του ανθρώπου στον Εαυτό του και την ειδοποιό σχέση του με τον κόσμο.

Είναι όμως η σημερινή παιδεία αυτό;
Με ένα ναι ή με ένα όχι, η απάντηση μας είναι ένα καθαρό όχι. Αφού δεν είναι, πρέπει να γίνει. Αυτό είναι η μόνη εκπαιδευτική πολιτική που μπορεί να γίνει αποδεκτή, από τη φιλοσοφική θεώρηση της παιδείας. Διαφορετικά η παιδεία δεν έχει νόημα να καταδικάζεται σε μακροχρόνια υποτέλεια και αποτυχία.

Πρέπει να σημειώσουμε πως η παιδεία στη σημερινή της μορφή είναι ένας συνδυασμός δυνάμεων συνείδησης και οργάνωσης του παρελθόντος που προεκτείνεται στο μέλλον και το πνίγει. Σε αυτές τις πνιγηρές συνθήκες μόνο ελάχιστες συνειδήσεις περισώζονται. Είναι εκείνες οι οποίες έλκονται από το Όραμα της Απελευθέρωσης του Μέλλοντος.

Μέσα στις σύγχρονες και στις παλαιότερες συνθήκες η σκέψη μπορούσε εύκολα να γίνει φονέας του εαυτού της. Για παράδειγμα, όσο η πολιτική καταντά να είναι ένα σύστημα ανόητων συμφερόντων τόσο θα επισκιάζει αρνητικά την παιδεία με αποτέλεσμα το βραχυκύκλωμα της σκέψης από την παράνοια της ιδιοτέλειας. [1]

Στη σκέψη του ανθρώπου βρίσκεται η δυνατότητά του να γίνει, ως προς τον κόσμο και τον εαυτό του, Μεταμορφωτής. Ο άνθρωπος -μέσα από τη συνείδησή του- μπορεί να προσεγγίσει την εξέλιξη σαν το Είναι του. Αυτό ισχύει για κάθε θετική γνησιότητα της συνείδησης. Τότε η συνείδηση αποτελεί τον ορισμό του ανθρώπινου Είναι.

Η αυτοαναγνώριση του ανθρώπινου θα έπρεπε να είναι ο πρώτος στόχος της παιδείας. Διαφορετικά η παιδεία γίνεται μια μηχανή τερατογένεσης.

Εναπομένει να δούμε το πως μπορούμε να ελευθερωθούμε από την κόλαση αυτής της μορφής παιδείας και να περάσουμε στον Παράδεισο.

Μονάχα στο χρόνο μαίνεται ο πόλεμος ακόμη,

μα ο χρόνος μια σκέψη του Θεού είναι

και ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια μας το δράμα

μέσα στους ίσκιους που έφτιαξε το φώς“[2]

————

Αναφορές: 
[1] Ζήσης Γιάννης, Η Πολιτική Ιστορία της Εκπαίδευσης 
[2] Μουτσοπούλου Ιωάννα, Ζήσης Γιάννης, “Ψυχές της φύσης”, Αειφορία, 2012, σελ 210


Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας

Φωτό: Wikipaintings

Ημερομηνία δημοσίευσης κειμένου: 03 Μαρτίου 2014