ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ, ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ (του Νίκου Σκοπλάκη)

kapitalistes - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

kapitalistes - Σόλων ΜΚΟ«Η μεταβίβαση της υπεύθυνης ηγεσίας μιας κυβέρνησης, στελεχωμένης με τους καλύτερους εμπειρογνώμονες, στον αρχηγό του μεγαλύτερου εθνικού κόμματος, θα εξαλείψει τις υπερβολές και τα λάθη, που είναι αναπόσπαστα σε κάθε μαζική πολιτική κίνηση, και θα προσελκύσει σαν δύναμη κατάφασης εκατομμύρια ανθρώπους, που είναι σήμερα αποστασιοποιημένοι».

Γερμανία, εκλογές της 6ης Νοεμβρίου 1932. Τα αποτελέσματα των εκλογών φέρνουν πρώτο κόμμα το ναζιστικό NSDAP, το οποίο όμως χάνει 4% σε σύγκριση με τις εκλογές της 31ης Ιουλίου 1932 (από 37,3% στο 33,1%). Τα παραδοσιακά κόμματα της Δεξιάς καταποντίζονται, διασώζεται μόνο το DNVP με 8,3%. Κυρίως αυτό το κόμμα και μετά το NSDAP συγκέντρωσαν τις χορηγίες και την υποστήριξη των κυρίαρχων οικονομικών κύκλων κατά την προεκλογική περίοδο. Οι Σοσιαλδημοκράτες πέφτουν ελαφρά (από 21,6% στο 20,4%). Μεγάλοι κερδισμένοι των εκλογών είναι οι Κομμουνιστές, οι οποίοι από 14,3% πηγαίνουν στο 16,9% και για πρώτη φορά στην εκλογική τους ιστορία κερδίζουν τον μαγικό αριθμό των 100 εδρών.

Ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρηματιστικού και βιομηχανικού κεφαλαίου θορυβείται έντονα από την σταθεροποίηση σε υψηλά ποσοστά των «κοινωνικά επικίνδυνων» SPD και KPD, με το τελευταίο μάλιστα να βρίσκεται σε σταθερή άνοδο.

Στις 19 Νοεμβρίου 1932, είκοσι οικονομικοί παράγοντες, ως εκπρόσωποι του χρηματιστικού και βιομηχανικού κεφαλαίου, ζητούν επιτακτικά από τον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ να αποδεχτεί τον Χίτλερ ως καγκελάριο, σε κυβέρνηση συνασπισμού του NSDAP και του DNVP: οι υπέρμαχοι του κράτους έκτακτης ανάγκης ζητούσαν ανοιχτά πια την πλήρη καταστροφή της δημοκρατίας. Ανάμεσα στους υπογράφοντες ξεχωρίζουν: Ο τραπεζίτης και επιχειρηματίας Kurt von Schröder, ο τραπεζίτης, «κεντρώος» τεχνοκράτης, στενά συνδεδεμένος με την Wall-Street, Hjalmar Schacht (μελλοντικά θα γίνει υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ), ο Fritz Thyssen. Επίσης, ο πρόεδρος του βιομηχανικού και εμπορικού επιμελητηρίου Ewald Hecker, ο εφοπλιστής E. Helfferich, ο «συντηρητικός φιλελεύθερος» τραπεζίτης, εφοπλιστής και δήμαρχος Αμβούργου Carl Vincent Krogmann. Δύο από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους, ο Albert Vögler και ο Paul Reusch, δήλωσαν μια μέρα μετά ότι συμφωνούσαν πλήρως με την αντίληψη της επιστολής.

Μεταξύ άλλων, οι υπογράφοντες θεωρούν το εκλογικό αποτέλεσμα του NSDAP ως «εξαιρετικά ενθαρρυντικό και δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι η πραγματοποίηση του σκοπού θα αποτύχει από τώρα και στο εξής στη διατήρηση μιας αναποτελεσματικής μεθόδου» («αναποτελεσματική μέθοδος» ήταν η αποστασιοποίηση από τους ναζιστές). Και συνέχιζαν: «Αυτοπροσδιοριζόμαστε ως ελεύθεροι από κάθε στενή κομματική τοποθέτηση. Αναγνωρίζουμε στο εθνικό κίνημα, που εκπορεύεται από τον λαό μας, την πολλά υποσχόμενη έναρξη μιας εποχής, η οποία θα δημιουργήσει την απαραίτητη βάση για την ανόρθωση της γερμανικής οικονομίας μέσα από την υπέρβαση των ταξικών αντιθέσεων. Γνωρίζουμε ότι αυτή η ανόρθωση απαιτεί πολλές ακόμα θυσίες». Σε μια από τις ακροτελεύτιες παραγράφους επισήμαιναν: «Η μεταβίβαση της υπεύθυνης ηγεσίας μιας κυβέρνησης, στελεχωμένης με τους καλύτερους εμπειρογνώμονες στον αρχηγό του μεγαλύτερου εθνικού κόμματος θα εξαλείψει τις υπερβολές και τα λάθη, που είναι αναπόσπαστα σε κάθε μαζική πολιτική κίνηση, και θα προσελκύσει σαν δύναμη κατάφασης εκατομμύρια ανθρώπους, που είναι σήμερα αποστασιοποιημένοι». [Ολόκληρη η επιστολή είναι αρχειοθετημένη ως «Büro des Reichspräsidenten, Abt. B/III, Band 47, Blatt 259/260 »].

Για να διασφαλιστεί αυτή η επιλογή, κυριάρχησαν στο πυκνό και περίπλοκο μεσοδιάστημα η πίεση προς την κομμουνιστική Αριστερά και τα κοινωνικά προοδευτικά στοιχεία, η ραδιουργία και η σύγχυση. Τελικά, ο Χίτλερ θα γινόταν καγκελάριος στις 30 Ιανουαρίου 1933, προς μεγάλη χαρά των επιστολογράφων.

Υ.Γ.: Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα έργα γι’ αυτό το θέμα, κλασικό πια, είναι το «Wer verhalf Hitler zur Macht? Zum Anteil der deutschen Industrie in der Zerstörung der Weimarer Republik», Κολωνία, 1967, του Eberhard Czichon. Σε μια εποχή που έχουμε πήξει στην χωροφυλακίστικη μπούρδα και στα αντι-ιστορικά τεχνάσματα του «ιστορικού αναθεωρητισμού», θα όφειλε να μεταφραστεί και στα ελληνικά.


Νίκος Σκοπλάκης

Πηγή/φωτό: Red Notebook