Η οξείδωση του Αρκτικού Ωκεανού γίνεται με ρυθμούς πολύ γρηγορότερους των μέχρι σήμερα εκτιμούμενων, καθώς το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής, έχει ως αποτέλεσμα ο ωκεανός να απορροφά όλο και μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα.
Oι ολοένα μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που απορροφούνται από τον ωκεανό, αλλά και η πρόσμιξη του γλυκού νερού, μεταβάλλουν τη σύσταση του Αρκτικού Ωκεανού, ο οποίος έτσι οξειδώνεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Ταυτόχρονα, περιοχές οι οποίες παλαιότερα προστατεύοταν από πάγους, βρίσκονται τώρα εκτεθειμένες στο διοξείδιο του άνθρακα, γνωρίζοντας για πρώτη φορά την καταστροφική διαδικασία της οξείδωσης.
Έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση PLOS ONE διαπιστώνει ότι η διαδικασία οξείδωσης της Αρκτικής θαλάσσιας περιοχής έχει λάβει πλέον ταχύτατους ρυθμούς. Με το συνεχές λιώσιμο των πάγων, οι μεγαλύτερες επιφάνειες νερού που προκύπτουν βρίσκονται «εκτεθειμένες» στο διοξείδιο του άνθρακα (CO2). Η απορρόφησή του CO2 από το νερό, οδηγεί σε ταχύτατη οξείδωση καθώς μεταβάλλει τη χημική σύσταση του με τραγικές συνέπειες για τη θαλάσσια ζωή.
Επιπλέον, το λιώσιμο του γλυκού νερού των πάγων διϋλίζει το θαλασσινό, αλλάζοντας τα επίπεδα του pH και μειώνοντας την ποσότητα ασβεστίου. Χαμηλότερα επίπεδα pH και μικρότερο επίπεδο ασβεστίου και ανθρακικού ασβεστίου σημαίνουν γρηγορότερη οξείδωση αλλά και την συνεχώς μικρότερη δημιουργία αραγωνίτη, βασικού συστατικού ζωής εκατομμυρίων θαλάσσιων μικροοργανισμών.
Η οξείδωση των ωκεανών ή οποία εκτιμάται ότι έχει αυξηθεί περισσότερο από 30% από την εποχή της βιομηχανικής Επανάστασης, κάνει αδύνατη τη ζωή για χιλιάδες είδη των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, μεταβάλλει την εξέλιξη και την ζωή άλλων, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει την εμφάνιση δηλητηριωδών ειδών άλγης, εξαιτίας της μετατροπής του διοξειδίου του άνθρακα σε οξείδιο όταν έρχεται σε επαφή με το νερό.
Η έρευνα όμως αποκαλύπτει και ένα επιπλέον ανησυχητικό στοιχείο, την οξείδωση, για πρώτη φορά, τεράστιων περιοχών οι οποίες παλαιότερα, εξαιτίας του παγοκαλλύματος, ήταν προστατευμένες από το CO2.
Ως παράδειγμα τέτοιας περιοχής είναι η ωκεάνια λεκάνη στο βορρά του Καναδά, η οποία, εξαιτίας του πρωτόγνωρου λιωσίματος των πάγων, αποδεικνύεται για πρώτη φορά τόσο εκτεθειμένη στην οξείδωση.
Τον 21ο αιώνα έχει εκτιμηθεί ότι οι ωκεανοί απορροφούν το ¼ του συνολικά εκπεμπόμενου διοξειδίου του άνθρακα. Με τις τεράστιες ποσότητες που εκπέμπονται τις τελευταίες δεκαετίες, η εκτίμηση αυτή οδηγεί στον υπολογισμό ότι οι ωκεανοί του πλανήτη οξειδώνονται με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων 55 εκατομμυρίων χρόνων.
Διαβάστε περισσότερα για την έρευνα εδώ.
Πηγές: Environmental News Network, U.S. Geological Survey, PLOS ONE
Χάρτες: wikipedia
Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων
ariskaparakis@gmail.com
18 Σεπτεμβρίου 2013
