ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΡΤΟ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑΤΑ

o faveles - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

o faveles - Σόλων ΜΚΟ«Άρτος και θεάματα» ήταν το απαξιωτικό σλόγκαν για την… κοινωνική πολιτική της Ρώμης, όμως οι εποχές αλλάζουν και σήμερα το σύνθημα αρχίζει να… εξελίσσεται σε «Πείνα, ξύλο και θεάματα». Τα δραματικά γεγονότα της κοινωνικής έκρηξης στη Βραζιλία – και όχι μόνο – επιβεβαιώνουν την αλλαγή. Οι μεγάλες διοργανώσεις, όπως Ολυμπιακοί Αγώνες και Μουντιάλ, έχουν πάψει προ πολλού να αποτελούν αθλητικά γεγονότα. Είναι μπίζνες μεγατόνων κι εμπορικά σόου με παγκόσμιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο. Και με δυναμική να ανεβοκατεβάζουν δείκτες ανάπτυξης.


Η επιλογή ανάθεσης τέτοιων διοργανώσεων από τους μαγαζάτορες του αθλητισμού (ΔΟΕ, FIFA) γίνεται πάντα εκεί όπου ευημερούν οι αριθμοί. Κι όταν συμβαίνει αυτό, συνήθως πεινάνε οι άνθρωποι…

Φαβέλες, συμμορίες ανηλίκων, αρρώστιες, ναρκωτικά, πορνεία και ακραία φτώχεια βάζουν τη σφραγίδα τους στο Ρίο. Ωστόσο, οι «φουσκωμένοι» οικονομικοί δείκτες είναι τόσο ελκυστικοί, ώστε λειτουργούν σαν κράχτες χορηγών για μεγάλες διοργανώσεις και συμφωνίες. Έτσι, σε μια χώρα με τόσα προβλήματα για τους πολλούς, έχει αρχίσει ένα πρωτοφανές πάρτι κατασκευής έργων για τους λίγους, με φόντο το Μουντιάλ του 2014 και τους Ολυμπιακούς του 2016!

Προφανώς μια μικρή αφορμή, όπως η αύξηση στα εισιτήρια των μέσων μεταφοράς, αρκούσε για να ξεχειλίσει η αγανάκτηση, με βασικό σύνθημα των διαδηλωτών «Δεν χρειαζόμαστε Παγκόσμιο Κύπελλο. Χρειαζόμαστε χρήματα για νοσοκομεία και εκπαίδευση». Με την αστυνομία να απαντάει στο κύμα οργής με δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες και ξύλο! Πιθανότατα οι αντιδράσεις στο Confederations Cup ήταν μόνο η πρώτη πικρή γεύση για ό,τι θα ακολουθήσει μέχρι το Μουντιάλ το επόμενο καλοκαίρι.
Τα πρώτα δείγματα, πάντως, φάνηκαν το 2011, στον «ποδοσφαιρικό ναό» του Μαρακανά, ύστερα από σοβαρό τραυματισμό εργάτη. Τότε άρχισε μεγάλη εργατική απεργία για ελλιπέστατα μέτρα ασφαλείας, χαμηλά μεροκάματα κι εξαντλητικούς ρυθμούς δουλειάς. Την ίδια ώρα το λίφτινγκ μόνο στο Μαρακανά ξεπερνούσε «προκλητικά» τα 300 εκατ. ευρώ.

Τουρκικό… όργιο
Στην Τουρκία, επίσης με τον εξεγερμένο κόσμο στους δρόμους να δέρνεται ανηλεώς από την αστυνομία, χτίστηκαν 11 αθλητικές εγκαταστάσεις σε χρόνο – ρεκόρ 18 μηνών μόνο και μόνο για τους «υποβαθμισμένους» Μεσογειακούς Αγώνες στη Μερσίνα. Κι ο καθένας φαντάζεται τι κατασκευαστικό όργιο θα ακολουθήσει, αν τον Σεπτέμβριο η ΔΟΕ αναθέσει τους Ολυμπιακούς του 2020 στην Κωνσταντινούπολη.

Υπενθυμίζεται ότι τους Μεσογειακούς του 2013 είχαν αναλάβει αρχικά Βόλος και Λάρισα, αλλά – ευτυχώς – δόθηκαν στη Μερσίνα λόγω της τραγικής οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα. Όλο και περισσότεροι, άλλωστε, συμφωνούν πια ότι η κατρακύλα προς την ελληνική χρεοκοπία άρχισε με την τελετή λήξης των Ολυμπιακών του 2004. Τότε γράφτηκε το φινάλε των ευημερούντων αριθμών και πλασματικών δεικτών.

Η Νότια Αφρική
Η μπίζνα του Μουντιάλ, λοιπόν, ταράζει τη Βραζιλία, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής το 2010 οι ανησυχίες ήταν κι εκεί έντονες. Σήμερα είναι ακόμα περισσότερες για τα συντρίμμια που άφησε πίσω της η χλιδάτη διοργάνωση. Πέρα, βέβαια, από τα χορηγικά κέρδη της FIFA άνω του 1 δισ. ευρώ και τις αυξήσεις στα διευθυντικά στελέχη των νοτιοαφρικάνικων κατασκευαστικών εταιρειών κατά 41%.

Προφανώς, στη Δύση οι θορυβώδεις βουβουζέλες των νοτιοαφρικανικών γηπέδων «κάλυψαν» τον ήχο των διαμαρτυριών για τις μειώσεις κατά 5,5% των μισθών (200 δολαρίων) στους εργάτες, τις εκατοντάδες εκδικητικές απολύσεις λόγω απεργιών για τις συνθήκες στα εργοτάξια – στάδια, τη μέση ανεργία 23% και το 40% που ζει κάτω από το όριο φτώχειας.
Τέτοια νούμερα δεν αρέσουν. Χαλάνε την εικονική πραγματικότητα διοργανωτών, πολιτικών, ομοσπονδιών και χορηγών. Έτσι, όταν τα φώτα για το πανηγύρι σβήσουν, η χώρα ξαναγυρνάει στους πραγματικούς εφιάλτες της… Άλλη μια περίπτωση που το δόγμα «αν κερδίζουν πολλά οι πλούσιοι, κάτι θα πέσει και στους φτωχούς» δεν έπιασε. Δεν περίσσεψε σχεδόν τίποτε από τα 10,4 δισ. ευρώ που ξοδεύτηκαν για κατασκευή γηπέδων, υποδομές, μέτρα ασφαλείας, αλλά ποτέ για κοινωνική πολιτική.

Όσο για την αύξηση του ΑΕΠ; Μόλις 0,2%! Αντί για 3%-5% που ήταν αρχικά ο κράχτης! Δικαιολογημένη η αγανάκτηση της Ναντίν Γκόρντιμερ, της πρώτης Νοτιοαφρικανής που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας: «Η Ν. Αφρική χρειάζεται ψωμί, όχι θεάματα!». Τα ίδια απαιτούν τώρα και οι Βραζιλιάνοι… Αύριο θα είναι κάποιοι άλλοι στους δρόμους με αυτό το αίτημα.

Το Κατάρ
Κι αν αυτά έγιναν το 2010 στη Ν. Αφρική, ενώ ήδη έχουν ξεσπάσει αναταραχές στη Βραζιλία, οι ενδείξεις δεν είναι θετικές ούτε για το Μουντιάλ του Κατάρ το 2022. Η γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων Σάραν Μπάροου πρόσφατα δήλωσε:
«Οι εργάτες στις κατασκευές είναι οι πιο χαμηλόμισθοι στο Κατάρ. Δουλεύουν σε απίστευτα υψηλές θερμοκρασίες, με ρίσκο εμφράγματος και αφυδάτωσης. Περισσότεροι θα είναι οι εργάτες που θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια των κατασκευών, παρά οι ποδοσφαιριστές που θα πατήσουν στον αγωνιστικό χώρο στο Μουντιάλ! Το Κατάρ είναι ένα κράτος σκλάβων του 21ου αιώνα. Οι εργάτες αποτελούν θύματα παράνομης καταναγκαστικής εργασίας, βάσει διεθνούς δικαίου. Το Κατάρ δεν μπορεί να συνεχίσει να “αγοράζει” τον σεβασμό της διεθνούς κοινότητας».

Όπως αναρωτιόταν ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη; Στα βιβλία δεν βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα. Οι βασιλιάδες κουβάλησαν τ’ αγκωνάρια;»…


Πηγή/φωτό: Το Ποντίκι

Σχετικά άρθρα