Το ΔΝΤ την περασμένη εβδομάδα δήλωσε mea culpa σχετικά με τις αποτυχίες του ελληνικού προγράμματος και αποκάλυψε την αλήθεια στο συνεχιζόμενο μύθο ότι και τα τρία μέλη της τρόικας συμφωνούσαν με τα πακέτα διάσωσης που έχουν σχεδιαστεί και έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και τώρα στην Κύπρο.
Πίσω από κλειστές πόρτες, συγκρούστηκαν συχνά για το αν η Ελλάδα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της, αναγκάζοντας τους επενδυτές να αναλάβουν απώλειες, και αν η Ιρλανδία θα πρέπει να πιέσει τους ομολογιούχους σε υπό-κατάρρευση τράπεζες να μοιραστούν το κόστος μιας οικονομικής διάσωσης.
Το ΔΝΤ λέει ότι μείωσε τα πρότυπα του για να υποστηρίξει ένα ελαττωματικό πρόγραμμα για την Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει ότι «θεμελιωδώς διαφωνεί» με την άποψη του ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος θα έπρεπε να είχε διαγραφεί νωρίτερα. Και η ΕΚΤ, λέει ότι το ΔΝΤ εκ των υστέρων παραπλανεί με τις απόψεις του.
Οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν ότι με τον πανικό στην αγορά το 2010, πριν από τις προσπάθειες να χτιστεί ένα οικονομικό τείχος προστασίας, το να επιτραπεί στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει ή να αναδιαρθρώσει το χρέος της θα μπορούσε να προκαλέσει μαζική μετάδοση των προβλημάτων σε άλλες χώρες και ίσως παρέσυρε και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα.
Η πιο καταστροφική υπόνοια που προκύπτει από την υπόθεση αυτή είναι ότι η τρόικα έκανε υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις για την ανάπτυξη και αλλοίωνε τα στοιχεία για το χρέος, επειδή οι πολιτικοί ηγέτες της ευρωζώνης ασκούσαν αθέμιτη επιρροή στη διαδικασία.
Μεταμφιεσμένο στην ορολογία της χρηματοοικονομικής ανάλυσης, οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ δηλώνουν ευθαρσώς ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έγινε χειρότερη από την καθυστέρηση μιας αναπόφευκτςη διαγραφής χρέους, επειδή οι ευρωπαίοι ηγέτες ήθελαν να αγοράσουν χρόνο για τις δικές τους τράπεζες ώστε να μειώσουν τις απώλειές που θα επιβάρυναν τους φορολογούμενους τους.
«Η Τρόικα είναι ένας μοναδικός φορέας που έχει θεσμοθετήσει την πολιτική επιρροή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων του ΔΝΤ», δήλωσε ο Ousmene Mandeng, πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ. «Οι αποφάσεις θεωρήθηκαν ότι πρέπει να ληφθούν στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες και όχι από το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ.»
Ο Πρόεδρος της ΕΚΤ Jean-Claude Trichet ήταν αρχικά αντίθετος στην είσοδο του ΔΝΤ στη ζώνη του ευρώ, υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι σε θέση να λύσει τα δικά της προβλήματα. Απέρριψε επίσης την αναδιάρθρωση του χρέους ή την επιβάρυνση ομολογιούχων τραπεζικών μετοχών με απώλειε, λέγοντας ότι θα καταστρέψει το κύρος της ζώνης του ευρώ στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Γερμανία και βόρεια Ευρώπη επέμειναν σχετικά με τη συμμετοχή του ΔΝΤ επειδή φοβούνταν η Επιτροπή δε θα ήταν αρκετά αυστηρή με τα χρεωμένα κράτη μέλη και θα εμφανιζόταν πρόθυμη να δεσμεύσει τα χρήματα των φορολογουμένων.
Πολλοί ανησυχούν για πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων αν η κεντρική τράπεζα παραμείνει στην Τρόικα ενώ στηρίζει το δημόσιο χρέος της ζώνης ταυτόχρονα με το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και πρόκειται σύντομα να αναλάβει και την εποπτεία τραπεζών που δανείζουν σε κράτη υπό κρίση.
Ο Joerg Asmussen, Μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ δήλωσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι μόλις η κρίση τελειώσει, η Τρόικα θα πρέπει να αντικατασταθεί από το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αλλά όχι τώρα.
Πολλοί ανεξάρτητοι οικονομικοί εμπειρογνώμονες υποστήριξαν εξαρχής ότι η Ελλάδα ποτέ δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσει το βουνό του χρέους της και αμφισβήτησαν τις ρόδινες προβλέψεις της τρόικας για την ελληνική οικονομία.
Η Τρόικα έκανε συνεχώς νέες όλο και πιο αισιόδοξες προβλέψεις σχετικά με το ποσό που η Ελλάδα θα εισέπραττε μέσα από την ιδιωτικοποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και καθώς η οικονομία κατέρρεε και οι επενδυτές είχαν τραπεί σε φυγή. Προβλέψεις για ανάπτυξη στην Πορτογαλία, όπου το αποτέλεσμα του προγράμματος προσαρμογής παραμένει αβέβαιο, ήταν επίσης υπερβολικά αισιόδοξες, αν και όχι κατά την ίδια τάξη μεγέθους.
Το μεγαλύτερο σφάλμα ήταν στην πρόβλεψη της ανεργίας – ένα βασικό μέτρο οικονομικής ζημίας στις χώρες που έλαβαν στήριξη. Στην Ελλάδα, η τρόικα προέβλεπε αρχικά ένα μέγιστο επίπεδο ανεργίας της τάξης του 14,8 τοις εκατό αυτό το έτος. Ο πραγματικός αριθμός είναι 27 τοις εκατό. Ακόμη και στην Ιρλανδία, που επέστρεψε στην ανάπτυξη και αναμένει να επιστρέψει στην αγορά για χρηματοδότηση το τρέχον έτος, η τρόικα υποτίμησε τις απώλειες θέσεων εργασίας και τη σχετική κοινωνική αναταραχή.
Τώρα μη ευρωπαϊκά μέλη του ΔΝΤ σε Λατινική Αμερική και Ασία, οι οποίοι υπέστησαν σκληρούς όρους δανεισμού στη δεκαετία του 1980 και του 1990, είναι απρόθυμοι να δώσουν περισσότερα χρήματα σε μία από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου.
«Επιχειρησιακά όσο και οικονομικά, το ΔΝΤ έχει γίνει πολύ πιο ενεργό στην Ευρώπη από ότι οι παγκόσμιοι μέτοχοι του θεωρούν βιώσιμο», δήλωσε ο Jean Pisani-Ferry, απερχόμενος διευθυντής του οικονομικού think-tank Bruegel των Βρυξελλών.
Μια πηγή του ΔΝΤ, μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, επειδή ο ίδιος εξακολουθεί να ασχολείται με τα προγράμματα διάσωσης, είπε ότι το πραγματικό πρόβλημα με την Τρόικα ήταν ότι κανείς δεν ήταν υπεύθυνος. «Είναι περισσότερο σαν μια ποδοσφαιρική ομάδα χωρίς διευθυντή και χωρίς σαφή ορισμό του ποιος παίζει που στο γήπεδο», είπε.
Πηγή/φωτό: Sofokleous10.gr
