1

ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΜΕΣΟ ΦΘΗΝΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ (της Βάλιας Μπαζού)

Με την πρώτη ανάγνωση σίγουρα θα πείτε ότι διακατέχοµαι από το µικρόβιο της γενικευµένης αντίδρασης. Ότι απέναντι σε κάθε µέτρο έχω να αντιπαραθέσω απλώς ένα «όχι» έτσι για να βρίσκεται.

Επειδή, όµως, ευελπιστώ στη δεύτερη ανάγνωση, θα σας πω ευθέως ότι θεωρώ φθηνό και επικίνδυνο λαϊκισµό την ανακοίνωση της διοίκησης της ΕΥ∆ΑΠ για τη συµβολική µείωση των τιµολογίων του νερού. Και θα σας πω ευθέως ότι χίλιες φορές η ΕΥ∆ΑΠ να πρότεινε συµβολική αύξηση παρά συµβολική µείωση στην τιµή του νερού.

Χίλιες φορές να ανακοίνωνε συµβολική αύξηση των τιµολογίων διακηρύσσοντας παράλληλα τη σαφή αντίθεσή της µε την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας.
Χίλιες φορές να ανακοίνωνε ισχυρά οικονοµικά κίνητρα συνδεδεµένα, όµως, µε τη µείωση της κατανάλωσης.

Γιατί αυτή η συµβολική µείωση του τιµολογίου που ανακοινώθηκε εξυπηρετεί απλώς τις ανάγκες της διοίκησης της εταιρείας για δηµόσιες σχέσεις και οικοδόµηση φιλικού προς τον χρήστη προφίλ και σίγουρα θα οδηγήσει σε ακόµα µεγαλύτερη υποτίµηση της αξίας του φυσικού πόρου από τη µεριά σχεδόν της πλειοψηφίας των καταναλωτών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρόθεση για µείωση των τιµολογίων ανακοινώθηκε στις 22 Μαρτίου, την Παγκόσµια Ηµέρα Νερού. Όλα τακτοποιηµένα και συµβολικά µε στόχο ο κακόµοιρος ο πολίτης, που µόνο για αυξήσεις και χαράτσια ακούει, να αναθαρρήσει και µόνο στο άκουσµα της λέξης µείωση. Να αναθαρρήσει και να σκεφθεί ότι υπάρχει και µια διοίκηση που τον σκέφτεται και τον συµπονά… Είναι, όµως, έτσι; ∆εν νοµίζω.

Πέρα βρέχει
Ο πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της ΕΥ∆ΑΠ Στέλιος Σταυρίδης µε µια θριαµβευτική ανακοίνωση προανήγγειλε µείωση της τάξεως του 1,5-2,5% στις χρεώσεις του οικιακού τιµολογίου. Πρόκειται για το ίδιο στέλεχος που προσφάτως ανέλαβε και την προεδρία του ΤΑΙΠΕ∆, που έχει αναλάβει το ξεπούληµα των «ασηµικών», ανάµεσά τους και το ξεπούληµα της ΕΥ∆ΑΠ! Αλλά γι’ αυτό το θέµα, όµως, ούτε µια κουβέντα και µάλιστα την ηµέρα εορτασµού παγκοσµίως του πολύτιµου φυσικού πόρου.

Το πιο επικίνδυνο είναι το σκεπτικό που οδήγησε στην πρόταση για µείωση. Το σκεπτικό βασίστηκε σε δυο σηµεία: στην αύξηση των αποθεµάτων νερού και την υψηλή κερδοφορία της ΕΥ∆ΑΠ.

Με απλά λόγια, ο κ. Σταυρίδης σκέφθηκε… νερό έχουµε, λεφτά έχουµε, ας κάνουµε µια συµβολική µείωση για να φανούµε καλοί. Κάτι σαν µνηµόσυνο µε ξένα κόλλυβα, πολιτική του τύπου «πέρα βρέχει»…

Και για να εξηγούµε. Το ότι τα αποθέµατα νερού κινούνται κοντά στα 1.400 δισεκατοµµύρια κυβικά µέτρα, σχεδόν όσο και το όριο χωρητικότητας των τεσσάρων ταµιευτήρων, είναι ένα τυχαίο γεγονός. Οφείλεται στον καιρό. Γιατί νερό έχουµε όταν βρέχει και εάν έχουµε τις κατάλληλες υποδοµές για να το συλλέξουµε. ∆υστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος ακόµα κι αν η διοίκηση της ΕΥ∆ΑΠ επιστρατέψει τους κορυφαίους µάγους των Απάτσι και των Σιου.

Το ότι έχουµε σήµερα επάρκεια νερού δεν σηµαίνει ότι θα έχουµε και αύριο, γιατί δεν έχουµε υπογράψει κανένα «συµβόλαιο» µε τον καιρό. Και ο µοναδικός τρόπος, παγκοσµίως, για τη διαχείριση του φυσικού πόρου είναι η εξοικονόµηση και η επένδυση στα δίκτυα υποδοµής προκειµένου να ελαχιστοποιηθούν κατά το δυνατόν οι διαρροές.

και παρωχημένη, ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπου δεν έχουμε καμιά «κουλτούρα» στη διαχείριση του νερού. Όπου ως καταναλωτές είμαστε επιεικώς κακομαθημένοι και χρησιμοποιούμε το νερό για «πάσα νόσο», λες και η βρύση μας δεν πρόκειται ποτέ να στερέψει. Λες και το εφιαλτικό 1993 όπου η ανομβρία έδειξε ότι το νερό δεν πηγάζει χτυπώντας παλαμάκια συνέβη σε κάποιους άλλους.

Υποτιμώντας το νερό
Τον περασμένο Μάρτιο το Δίκτυο Μεσόγειος SOS έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα μιας μεγάλης έρευνας που πραγματοποίησε σε 11 μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (Αττική, Βόλο, Γιάννενα, Ηράκλειο Κρήτης, Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, Κοζάνη, Λαμία, Ξάνθη, Πάτρα και Ρόδο) με τίτλο «Απο-Τιμώντας το Νερό», στην οποία προσπάθησε να καταγράψει τη γνώση αλλά και τη σχέση των πολιτών με το νερό.

Τα αποτελέσματα ήταν άκρως αποκαλυπτικά της υποτίμησης του φυσικού πόρου από τους ίδιους τους καταναλωτές. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας προκύπτει:

* Ανεπάρκεια ενημέρωσης και ελάχιστες γνώσεις σε σχέση με τον πολύτιμο φυσικό πόρο.
* Σημαντικό ποσοστό δήλωσε ότι δεν γνωρίζει από πού προέρχεται το νερό που τρέχει από τη βρύση του καθώς και ότι δεν ξέρει πόσα κυβικά καταναλώνει.
* Σημαντικό ποσοστό θεωρεί ότι το τιμολόγιο του νερού είναι υψηλό, αν και στην Ελλάδα το νερό έχει χαμηλή τιμολόγηση.
* Δεν απασχολεί τόσο η ποσότητα που καταναλώνουμε, εάν αυτό δεν αντιστοιχεί σε χρηματικό αντίτιμο, που μόνο εάν είναι υψηλό θα μας προβληματίσει.
* Το 52,8% δήλωσε ότι δεν εφαρμόζει μέτρα εξοικονόμησης νερού.
* Το 54,8% θεωρεί ότι το νερό είναι φυσικός πόρος σε επάρκεια.
* Το 66,3% θα αποδεχόταν να υπάρξει μικρή αναλογική επιβάρυνση στον λογαριασμό ύδρευσης/αποχέτευσης, ούτως ώστε τα χρήματα που θα προκύψουν να διοχετευθούν σε δαπάνες για την αποκατάσταση δικτύων και διαρροών, την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση.

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι και εμείς οι καταναλωτές ακολουθούμε την τακτική «πέρα βρέχει» όσον αφορά τη σχέση μας με το νερό. Και μια ενδεχόμενη μείωση της τιμής ενέχει τον κίνδυνο να «απελευθερώσει» την έτσι κι αλλιώς προβληματική συμπεριφορά μας με απρόβλεπτες επιπτώσεις στο άμεσο μέλλον.

Bάλια Μπαζού
Πηγή/φωτό: Το Ποντίκι