ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ, ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ (του Γιάννη Ζήση)

Aquarius 1 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

Aquarius 1 - Σόλων ΜΚΟΗ διακήρυξη μιας ιδεολογίας που βασίζεται στις αρχές ενός πνεύματος κοινότητας χωρίς ιδιοκτησία, δεν αρκεί από μόνη της να προσφέρει βιώσιμη λύση. Επίσης, δεν επαρκεί για τη δημιουργία ψυχολογικών και ιδεολογικών αποθεμάτων μακράς διάρκειας, ικανών να αντέξουν στο μέγεθος της ανθρωπολογικής αυταπάτης και οπορτουνισμού. 
Aπό την αντίθετη πλευρά, μια κοινωνία που επιτρέπει την υπερβολική ιδιοκτησία οδηγείται στον περιορισμό του πνεύματος της συντροφικότητας στην ψυχική και στην τροφική οικονομία. Έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε την άποψη του Αριστοτέλη: «…Δεν φτάνει να κάνει ο νομοθέτης ίσες τις περιουσίες, πρέπει και να επιδιώκει τον μετριασμό γιατί περισσότερο πρέπει να εξισώσει τις επιθυμίες, παρά τις περιουσίες και τούτο δε μπορεί να γίνει παρά μόνο εφόσον οι πολίτες διαπαιδαγωγούνται σωστά με καλούς νόμους» [1]

Ανάγκη για πλεόνασμα αλληλεγγύης
Τελικά για να ελεγχθεί η ανθρωπολογία του ατομισμού απαιτείται μια πολλαπλή -ανθρωπολογική και συστημική- συνέργεια. Αυτό πρέπει να το εκτιμήσουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την εξέλιξη και την πρόοδο με όρους αβλάβειας, ομαλής ωρίμανσης, δικαιοσύνης, ειρήνης και ελευθερίας.

Η παραγωγή ενός ανθρωπολογικού πλεονάσματος αλληλεγγύης είναι το κρίσιμο σημείο πάνω στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε τις προσπάθειες μας, η ψυχική οικονομία μέσα από την πνευματική ασφάλεια και την οικονομία αποδεσμεύει δυνάμεις κοινωνικής συνοχής, κοινωνικοποίησης.

Η κοινωνικοποίηση πραγματοποιείται όταν η κοινωνία βεβαιώνεται ως πεδίο ασφάλειας (και όχι ως πεδίο αποξένωσης), και ως πεδίο λειτουργικής και όχι καταναγκαστικής πνευματικής συνέχειας. Η εκουσιότητα της αλληλεγγύης δημιουργείται από την αίσθηση της αφθονίας του όντος. Εδωβρίσκεται το κλειδί του μετασχηματισμού που θα προχωρήσει μαζί με τα αναγκαία βήματα και άλματα της συντακτικής δημιουργικής πολιτικής και της πολιτισμικής εκπαίδευσης.

Εργαλεία κοινωνικού μετασχηματισμού

Η συμβολή της θρησκείας
Μπροστά στις προκλήσεις του 21ου αιώνα η θρησκεία βρίσκεται μπροστά στην πρόκληση να συμβάλει στη δημιουργία ενός επαρκούς ανθρωπολογικού πλεονάσματος αλληλεγγύης. Το πρωταρχικό ζήτημα που θα πρέπει να ολοκληρωθεί είναι η εξασφάλιση για όλους, συνθηκών ελευθερίας πίστης και διακίνησης ιδεών με όρους που δεν τροφοδοτούν τον ρατσισμό, τη βία και την εγκληματικότητα. Εδώ πρέπει να οριοθετήσουμε το ζήτημα της βίας σε σχέση με τη διακύβευση μειζόνων αξιών ζωής, συνείδησης, πολιτισμού, ελευθερίας και πολιτείας. [2]

Αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση συνθηκών τόσο ανεξιθρησκίας, όσο και ελευθερίας. Ο επιτυχής διάλογος απαιτεί το στοιχείο της βιωματικής ποιότητας και συνθήκες ελευθερίας από εγχειρήματα καταπίεσης από τις θρησκείες. Είναι αναγκαίο οι θρησκείες να μην είναι απολογητικά συστήματα της εξουσίας και του φόβου αλλά συστήματα βαθιά συμβιωτικά, πνευματικής προόδου και βιωματικής. Είναι αναγκαίο οι θρησκείες ν’ απελευθερώνουν την εσωτερικότητα ως οικολογική, κοινωνική και οντολογική αφθονία. Προφανώς είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα βήμα σύνθεσης αλλά και δημιουργικότητας, μιας νέας δημιουργικής ποιότητας στη θρησκευτικότητα. Διαφορετικά, θα έχουμε υποκατάσταση της αναζήτησης του νοήματος από τη χωριστικότητα και το φονταμενταλισμό.

Είναι μεγάλη ανάγκη η θρησκευτικότητα ν’ αποτελέσει θεμέλιο απέναντι σε κάθε είδους εγχειρημάτων ολοκληρωτισμού (οικολογικού, διατροφικού, πολιτικού, θρησκευτικού κ.λπ.) και να ενθαρρύνει την ελευθερία του λόγου δημιουργώντας συνθήκες πολιτισμικής υπευθυνότητας, μέτρου και αρετής. [3]

Για την επίτευξη του εγχειρήματος -της συμβολής των θρησκειών- στη δημιουργία ενός ικανού πλεονάσματος αλληλεγγύης θα απαιτηθεί η ενοποίησή τους με την ψυχολογία και την ανθρωπολογία, όπως με τη σειρά της η ψυχολογία, πρέπει και μπορεί να ενοποιηθεί με τη θρησκεία και τη φιλοσοφία.  

Αναφορές 
[1] Αριστοτέλης, Πολιτικά , (βιβλίο 2 σ. 143)
[2] Μουτσοπούλου Ιωάννα, Ζήσης Γιάννης, “Διαλεκτική της βίας και ολοκληρωτισμός” 
[3] Μάσλοου,  Αβράαμ, “Θρησκείες, Αξίες και Εκστατικές Εμπειρίες”, εκδ. Δίοδος, σελ. 18. «Οι καλύτεροι αρωγοί είναι οι πιο ολοκληρωμένοι ανθρωπιστές. Εκείνο που θα αποκαλούσα Ατραπό των μποτισάτβα είναι μια ενότητα αυτοπραγμάτωσης και κοινωνικού ζήλου. Επομένως ο καλύτερος τρόπος για να γίνει κανείς καλύτερος αρωγός είναι να γίνει καλύτερο άτομο. Αλλά ένας απαραίτητος παράγοντας για να γίνει κανείς καλύτερο άτομο είναι η βοήθεια που προσφέρει προς τους άλλους ανθρώπους».

Φωτό:wikipedia

Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας
Ημερομηνία δημοσίευσης 11 Δεκεμβρίου 2012  


Το παρόν αποτελεί μέρος του δοκιμίου 
Ο Ορίζοντας της Θρησκείας τον 21ο αιώνα” 

Σχετικά άρθρα