ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ, ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Ο ΟΠΕΝΧΑΪΜΕΡ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ

JROppenheimer - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

JROppenheimer - Σόλων ΜΚΟΟ Φέρμι, πάντα έτοιμος για πειραματική εμπειρία, κρατούσε στα χέρια του λουρίδες χαρτιού, για να μετρήση την πίεση του αέρα και απ’ αυτό να εκτιμήσει τη σφοδρότητα της έκρηξης. 
Ο Φρίς, ετοιμαζόταν να καταγράψει μέσα στη μνήμη του, με όσο γινόταν μεγαλύτερη ακρίβεια το φαινόμενο, χωρίς να επηρεαστή ούτε από αισθήματα ούτε από προλήψεις. 
Ο Γκρόβς, για εκατοστή φορά αναρωτιόταν αν είχαν παρθή όλα τα μέτρα για μια γρήγορη εκκένωση του χώρου σε περίπτωση καταστροφής και ο Οπενχάιμερ υπολόγιζε με ίσο φόβο, τις πιθανότητες επιτυχίας ή αποτυχίας της δοκιμής.

Κι ύστερα, όλα γίνηκαν με μιαν ασύλληπτη γρηγοράδα. Κανείς δεν είδε απ’ ευθείας την πρώτη εκτυφλωτική λάμψη της ατομικής πυράς. Δεν αντιλήφθηκαν παρά μόνο το λευκό ανταύγασμα στον ουρανό και πάνω στα βουνά. Όσοι τόλμησαν να γυρίσουν, παρατήρησαν τη φλογισμένη φωτεινή σφαίρα, που όλο μεγάλωνε: «Θεέ μου, νομίζω πως οι «μακρυμάλληδες» χάσανε τον έλεγχο», φώναξε ένας ανώτερος αξιωματικός. Ο Κάρσον Μάρκ, μια εξέχουσα προσωπικότητα του τμήματος της θεωρητικής φυσικής, σκεφτόταν-αν και η λογική του τον βεβαίωνε για το αδύνατο μιας τέτοιας πιθανότητας-ότι η πύρινη σφαίρα θα μεγάλωνε μέχρι να αγκαλιάσει γη και ουρανό. Κείνη τη στιγμή, παράλυτοι από τη βιαιότητα της έκρηξης, ο καθένας ξέχασε τι σκόπευε να κάνει. Ο Οπενχάιμερ, γαντζωμένος σ’ ένα στύλο του κέντρου ελέγχου, θυμήθηκε ξαφνικά αυτούς τους στίχους, από το Bhagavad Gita, το ιερό άσμα των Ινδών:

«Αν το φως χίλιων ήλιων
ξαφνικά ξέσπαγε στον ουρανό
σύγχρονα-θα ‘ταν
όμοιο με τούτη τη λαμπρή δόξα

Έπειτα, όταν το γιγάντιο σύννεφο, υψώθηκε απειλητικό, πέρα κει, πάνω από το «σημείο μηδέν», ένα άλλο ινδικό ποίημα του ξανάρθε στη μνήμη:

Είμαι ο θάνατος, που όλα τ’ αρπάζει,
ο κλονιστής των κόσμων.

Έτσι μίλησε ο Σρί Κρίσνα, ο υπέροχος, που βασιλεύει στη μοίρα των θνητών. Αλλά ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ δεν ήταν πάρα μόνον ένας άνθρωπος που του ‘λαχε μια μεγάλη, μια πολύ μεγάλη εξουσία.

Κάνει εντύπωση, ότι μέσα στους παριστάμενους, κανένας δεν αντέδρασε αντικειμενικά όπως το είχε φανταστή. Όλοι, ακόμα και όσοι δεν είχαν θρησκευτικές προκαταλήψεις ή νιώθαν κάποια πολύ ελαφριά κλίση στη θρησκεία-και ήταν οι περισσότεροι-εκφράζονταν για το γεγονός με λόγια της περιοχής του μύθου ή της θεολογίας. Ο στρατηγός Φάρρελ για παράδειγμα έλεγε:
«Όλος ο τόπος πλημμύρισε από ένα παμφάγο φως, πολλές φορές πιο δυνατό από τον μεσημεριανό ήλιο…Έπειτα από τριάντα δευτερόλεπτα, γίνηκε η έκρηξη, η πίεση του αέρα χτύπησε σκληρά τους ανθρώπους και τα άψυχα και ακούστηκε ένα ηχηρό μακρύ και πένθιμο μουγκρητό, όμοιο με το μήνυμα της δεύτερης παρουσίας. Αυτή η βαριά βροντή, μας έκανε να σκεφτούμε πως, εμείς ελάχιστα όντα, με το βλάσφημο θράσος μας, τολμήσαμε να ταράξωμε τις δυνάμεις που ως τότε ανήκαν στο Μεγαλοδύναμο. Τα λόγια δε μπορούν να εκφράσουν για να γίνει αντιληπτή σ’ όσους δε ζήσαν τις στιγμές εκείνες, την αίσθηση που γέμισε το σώμα, τη σκέψη και την ψυχή μας. έπρεπε να βρίσκεται κανείς εκεί για να το φανταστή».

Ακόμα κι ένας ορθολογιστής, όπως ο Ενρίκο Φέρμι, που στις συζητήσεις με τους συναδέλφους του τις προηγούμενες εβδομάδες, απαντούσε σ’ όλες τις αντιρρήσεις τους λέγοντας: «Αφήστε με ήσυχο με τους φόβους σας. Αυτή η βόμβα δεν είναι μια ωραία φυσική;» «κλονίστηκε τώρα σοβαρά. Ποτέ άλλοτε δεν άφηνε κανέναν να οδηγήσει το αυτοκίνητό του, τώρα αναγνώρισε πως ήταν ανίκανος να το πάει στο Λος Αλάμος και κάθησε δίπλα στον οδηγό: «Μου φαινόταν ότι το αμάξι πήδαγε από τη μια στροφή στην άλλη, πετώντας πάνω από την ίσια γραμμή που τις χώριζε», είπε στη γυναίκα του στην επιστροφή του. Φαίνεται ότι απ’ όλους ταχύτερα συνήλθε ο στρατηγός Γκρόβς. Μπόρεσε ακόμα και να παρηγορήσει έναν επιστήμονα, που ‘τρεξε σχεδόν κλαίγοντας σ’ αυτόν, γιατί η έκρηξη με μιαν απρόβλεπτη δύναμη, κατάστρεψε κοντά στο «σημείο μηδέν» όλα τα δικά του όργανα παρατήρησης και μέτρησης. «Ε!, καλά του είπε ο Γκρόβς, αν τα όργανα δεν άντεξαν, θα πει πως η έκρηξη έπρεπε να είναι αρκετά δυνατή. Και αυτό είναι ακριβώς εκείνο που θέλαμε να μάθουμε». Και στο στρατηγό Φάρρελ είπε: «Τέλειωσε ο πόλεμος. Με μια ή δυο τέτιες μηχανές, η Ιαπωνία ξόφλησε».

Aπόσπασμα από το βιβλίο του Ρομπερτ Γιουνγκ, “Από Xίλιους Ήλιους Φωτεινότερο”, εκδόσεις Μαρίας Μαλαγαρδή

Φωτό:wikipedia

Σχετικά άρθρα