ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

SCRIPTA MANENT – ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ (8-14/4/2012)

- Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

- Σόλων ΜΚΟ«Εβδομαδιαία επισκόπηση ειδήσεων που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»

(Από δημοσιεύσεις της 2ης εβδομάδας του Απριλίου 2012 [8-14])


Ο ρυθμιστής του μέλοντος
«Πολλοί αντλούν αισιοδοξία για το μέλλον από το γεγονός της διαψευσιμότητας πολλών κρίσεων του παρελθόντος, από την μειωμένη αντίληψη των κρίσεων αυτών και από την αίσθηση της δυνατότητας συμμετοχής σε μια νέα Μπελ Επόκ για όλους. Ο δρόμος είναι πολύ δύσκολος για συμπερασματικές βεβαιότητες και εκτιμήσεις αλλά μπορούμε να πούμε με κάποια δόση σιγουριάς ότι -πέραν των ρεαλιστικών παικτών του ανταγωνισμού, της ισχύος και της αγοράς- η απουσία ενός προσανατολιστικού πολιτικού και ιστορικού υποκειμένου δεν υποδηλώνει κάτι καλό -ατομικά και συλλογικά. Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο των ιστορικών μας φαινομένων. Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχουν αρκετοί που να θέλουν να εντοπίσουν αυτή την σήψη και να την αντιμετωπίσουν με νηφαλιότητα και ενάργεια χωρίς φασιστικούς, ολοκληρωτικούς και φονταμενταλιστικούς πυρετούς και αναχρονισμούς. Η ανθρωπότητα είναι πολιτικά και ιστορικά αδύναμη και ανεπαρκής, τόσο αδύναμη και ανεπαρκής όσο την καθιστούν τα κύτταρα της οι άνθρωποι.

Χρειάζεται μια πνευματική ενατένιση και επίκληση που να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από την δυναστεία της επιθυμίας και της ισχύος. Όλα θα εξαρτηθούν πλέον από τα αναδυόμενα πεδία ανταγωνισμού και την περιβαλλοντική κρίση και νέμεση. Χρειάζεται ένα νέο πρότυπο ή παράδειγμα ανθρώπινου βίου. Ο συνεκτικός παράγοντας του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης που γνωρίσαμε βασίστηκε στην ανθρωπολογική εξάρτηση του ανθρώπου από την επιθυμία και όχι στην ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών του.»

Γιάννης Ζήσης, Ολοκληρωτισμός και νέο πολιτικό υποκείμενο, 9/4/2012

_______________

Το περιβάλλον είναι πάντα παρόν
«Ο δορυφόρος Envisat της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, συμπλήρωσε την 1η Μαρτίου δέκα χρόνια τροχιάς γύρω από τη γη, αλλά οι φωτογραφίες που στέλνει δεν επιτρέπουν γιορτές και εκδηλώσεις για την 10ετή λειτουργία του. Οι τελευταίες φωτογραφίες από την Ανταρκτική είναι δραματικές, με τον ρυθμό λιωσίματος των πάγων να ξεπερνά κάθε προηγούμενη εκτίμηση. Τελευταίο θύμα της υπερθέρμανσης της περιοχής αποτελεί ο παγετώνας Λάρσεν Β, που κάποτε ήταν μεγαλύτερος από την Κύπρο, αλλά σύντομα θα έχει μεταβληθεί ολοκληρωτικά σε νερό.

Ο παγετώνας Λάρσεν, αποτελούμενος από τρία τμήματα, τα Α, Β και Γ, καλύπτει την ανατολική πλευρά της χερσονήσου της Ανταρκτικής, της περιοχής που αποτελεί εδώ και χρόνια το “ορόσημο” της κλιματικής αλλαγής, καθώς η μείωση της έκτασής της αποτελεί την μεγαλύτερη διαφοροποίηση που έχει επέλθει στον παγκόσμιο χάρτη εξαιτίας της παγκόσμιας υπερθέρμανσης. Η χερσόνησος συνεχώς σμικρύνεται εξαιτίας του λιωσίματος των πάγων, με την πρώτη μεγάλη αποσύνθεση να γίνεται τον Ιανουάριο του 1995 όταν αποκολλήθηκε ο Λάρσεν Α.

Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μεγάλο τμήμα του Λάρσεν Β είχε αρχίσει να λιώνει, εξαιτίας της μεγάλης αύξησης της μέσης θερμοκρασίας στην περιοχή, που υπολογίζεται σε 2.5 βαθμούς Κελσίου την τελευταία 50ετία. Το 2002 συγκέντρωσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον , όταν ο Envisat, λίγο καιρό μετά την εκτόξευσή του, είχε στείλει φωτογραφίες που έδειχναν τον Λάρσεν Β να έχει αποκολληθεί από το κυρίως μέρος της Ανταρκτικής γης, έχοντας ήδη απωλέσει το μισό του όγκο.»

Άρης Καπαράκης, Δραματικός ο ρυθμός αφανισμού τεράστιου παγετώνα στην Ανταρκτική”, 10/4/2012

_______________

Χωρίς τίτλο
«Η συσσώρευση πολλών διαφορετικών παράπονων που υποστηρίζονται από γενικά συνθήματα δεν αποτελεί δημοκρατική έκβαση. Με τη νίκη έρχεται η ανάγκη μιας δημοκρατικής εξέλιξης και εγκαθίδρυσης ενός νέου τύπος εξουσίας. Όσο πιο σαρωτική είναι η καταστροφή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, τόσο πιο δύσκολη θα αποδειχθεί η εγκατάσταση μιας εγχώριας εξουσίας και το πιο πιθανό είναι ότι θα πρέπει να επιβληθεί μια παγκόσμια ιδεολογία με δύναμη. Όσο πιο κατακερματισμένα αναπτύσσεται μια κοινωνία, τόσο μεγαλύτερος είναι ο πειρασμός για την προώθηση της ενότητας επικαλούμενοι ένα όραμα για συγχωνευμένο εθνικισμό και για Ισλαμισμό με στόχευση τις δυτικές αξίες.»

“Κίσινγκερ: Νέο δόγμα επέμβασης;”, Ινφογνώμων, The Washington Post,14/4/2012

_______________

Ζητείται δημιουργική φαντασία
«Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας. Ο κόσμος αποδιαρθρώνεται, οι κοινωνίες αποσυντίθενται, οι αξίες και οι ελπίδες με τις οποίες ζήσαμε καταρρέουν. Το μέλλον παύει να είναι η προέκταση των προηγούμενων τάσεων. Η κατεύθυνση της εξέλιξης των πραγμάτων είναι συγκεχυμένη, η πορεία της ιστορίας μένει μετέωρη. 
Επειδή η παλιά τάξη πραγμάτων δεν μπορεί να συνεχιστεί και καμία διαφορετική δεν είναι έτοιμη να γεννηθεί, το μέλλον μπορεί να εφευρεθεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από πριν. Δεν είναι πια δυνατό να καταδικάζονται, στο όνομα του ρεαλισμού, όσοι προτείνουν μια θεμελιακά διαφορετική κοινωνία.
Αντίθετα, ρεαλισμός σημαίνει να διαπιστώνει κανείς ότι ο «βιομηχανισμός» έχει φτάσει σε ένα στάδιο πέρα από το οποίο η ανάπτυξή του δεν μπορεί να συνεχιστεί: ανακόπτεται από εμπόδια που έχει γεννήσει ο ίδιος.

Αν τίποτα δεν μπορεί να συνεχιστεί όπως πριν, αυτό οφείλεται ακριβώς σε ό,τι δεν έχει γίνει πριν. Τα μπλοκαρίσματα δεν μπορούν να ξεπεραστούν με μεμονωμένα μέτρα. Θα ξεπεραστούν μονάχα με μια συνολική αλλαγή και μετασχηματισμό. Η έννοια αυτής της αλλαγής και αυτού του μετασχηματισμού δεν είναι προκαθορισμένη, μολονότι διαγράφονται ήδη κάποιες τάσεις του.
Πολλές «έξοδοι από την κρίση» είναι δυνατές, όπως και πολλές μετακαπιταλιστικές και μετασοσιαλιστικές κοινωνίες. Ο προσανατολισμός σύμφωνα με τον οποίο θα πραγματοποιηθεί η έξοδος από την κρίση είναι το βασικό ζητούμενο. Εξαρτάται από τις πολιτικές , τεχνολογικές, πολιτιστικές επιλογές που γίνονται σήμερα.

Η λύση στα ιδιαίτερα προβλήματα του κόσμου της πείνας απαιτεί από τον βιομηχανοποιημένο κόσμο να υιοθετήσει ένα μοντέλο κατανάλωσης και παραγωγής λιγότερο σπάταλο, λιγότερο επιδεικτικό, που να γεννάει λιγότερο την εξάρτηση και την ανικανότητα να παράγουμε αυτά που καταναλώνουμε.[…]… η πείνα και η εξαθλίωση […] δεν προκύπτουν ούτε από την «καθυστέρηση» ούτε από την ανεπάρκεια των παραγωγικών δυνάμεων.»

Κρυσταλία Πατούλη, “Αντρέ Γκoρζ: Το μέλλον μπορεί να εφευρεθεί”, Τvxs, 9/4/2012

_______________

ΗΠΑ και οικονομική κρίση
«Να φύγουν όσο πιο μακριά γίνεται από τις κοινότητες που κατοικούν-ακόμη και άμεσα αν είναι δυνατόν-επιθυμούν έξι στους δέκα Αμερικανούς σύμφωνα με τα συμπεράσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της YMCA. Τα τρία τέταρτα των Αμερικανών εμφανίζουν ως βασική αιτία για τις «τάσεις φυγής» τους την έξαρση της εγκληματικότητας, ενώ εννέα στους δέκα παραδέχονται ότι οι πάσης φύσεως περικοπές των τελευταίων ετών λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν επιδεινώσει τις συνθήκες διαβίωσης τους. Παρά τα προβλήματα, το 81% των Αμερικανών δεν χάνουν την ελπίδα τους, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι μπορεί να υπάρξει βελτίωση αν υπάρξει κατάλληλη μέριμνα σε τομείς όπως η Υγεία και η Εκπαίδευση.

Λόγω της αδυναμίας τους να φύγουν εξαιτίας των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, προκύπτει και το πιο αισιόδοξο «μήνυμα» της έρευνας: Τα δυο τρίτα δηλώνουν αποφασισμένοι να ασχοληθούν πιο ενεργά με τα κοινά εντός της κοινότητας τους, προκειμένου να συμβάλλουν σε ένα καλύτερο αύριο.»

“ΗΠΑ: Τάσεις …φυγής έχουν δύο στους τρείς Αμερικανούς”, Ημερησία ,12/4/2012

Αλεξάνδρος Μπέλεσης
Μέλος της ΜΚΟ Σόλων
info@solon.org.gr

20 Aπριλίου 2012

Σχετικά άρθρα