1

SCRIPTA MANENT – ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ (15-21/3/2012)

«Εβδομαδιαία επισκόπηση παραγνωρισμένων ειδήσεων επικαιρότητας· που πρέπει να έχουμε πρόχειρες σε ένα συρτάρι»

(Από δημοσιεύσεις της 3ης εβδομάδας του Μαρτίου)


Προς ένα νέο ολοκληρωτισμό
«Νομίζω ότι (στην Ευρώπη) δε θα επικρατήσει ένα, αλλά πολλά διαφορετικά πολιτικά μοντέλα. Ένα από αυτά είναι το άμεσα αυταρχικό ασιατικό μοντέλο. Στην Ευρώπη πιθανότατα θα επικρατήσει η υποτιθέμενα «ουδέτερη» τεχνολογική προσέγγιση, η οποία ταιριάζει περισσότερο στις ευρωπαϊκές ευαισθησίες. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο μοντέλων είναι η άμεση, λίγο πολύ, ακύρωση της Δημοκρατίας. Η ιδέα είναι ότι “μπορείτε να παίζετε με τη Δημοκρατία, αλλά όταν σοβαρέψουν τα πράγματα, πρέπει να αναλάβουν οι ειδικοί”.

Θεωρώ τραγικό ότι ολόκληρη η πολιτική τάξη απομακρύνθηκε και οι τραπεζίτες εμφανίζονται ως οι τεχνοκράτες που θα μας σώσουν. Αν ήθελα βέβαια να γίνω κυνικός θα έλεγα: Ωραία, αν αυτή η πρόταση μπορεί να λειτουργήσει, γιατί να μην τη δοκιμάσουμε προσωρινά; Αμφιβάλλω όμως ότι θα λειτουργήσει, επειδή πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που μας οδήγησαν σε αυτή τη κρίση. Πρόκειται για παράνοια.»

Σλαβόι Ζίζεκ, “Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο του καπιταλισμού”, Επίκαιρα, 15/3/2012

______________

Το  περιβάλλον είναι πάντα παρόν
«Είναι εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπω πολλές χώρες-μέλη να περιορίζουν τις προσπάθειές τους για μείωση των εκπομπών επειδή λένε ότι βρισκόμαστε σε ύφεση. Μην απατάσθε. Αν έπρεπε να υποστούμε την κλιματική αλλαγή χωρίς να τη μετριάσουμε, θα περνούσαμε μια πραγματικά φρικτή περίοδο σύγκρουσης και μετανάστευσης, μέχρι που ο πληθυσμός της Γης θα άρχισε να μειώνεται ταχύτητα».

Το απλούστερο που μπορεί κανείς να σκεφτεί για την αύξηση των θέσεων εργασίας είναι να παράγει περισσότερα πράγματα και να κάνει τον κόσμο να αγοράζει περισσότερα πράγματα. Εγώ όμως λέω ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό γιατί μας τελειώνουν οι πόροι.»

Αν Γκλόβερ: Μοριακή βιολόγος πρώην επιστημονική σύμβουλος της Σκοτίας, ανέλαβε καθήκοντα στις Βρυξέλλες στις αρχές του έτους και γνωμοδοτεί στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο

“Το Κλίμα δεν μπορεί να περιμένει την οικονομική ανάκαμψη”, Τvxs , 19/3/2012

______________

Κοινή λογική Vs φόβος 
«Σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από μία εξέταση δημοσκοπήσεων (ΗΠΑ) από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 έως και το 2010, η κλιματική κρίση ως παγκόσμιο και ζωτικής σημασίας πρόβλημα απασχολεί όλο και λιγότερους πολίτες, καθώς αυξάνεται η οικονομική κρίση και τα καθημερινά προβλήματα. Όσο τα οικονομικά προβλήματα μεγαλώνουν, αντίστοιχα μεγαλώνει και η συγκρουσιακή σχέση οικονομίας/περιβάλλοντος στο μυαλό των περισσότερων πολιτών.

Το 2008, στην αρχή της κρίσης, σε έρευνα του ινστιτούτου Gullop, το 65% των ερωτηθέντων πίστευε ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί μεγάλο κίνδυνο και ότι απαιτούνται άμεσες πολιτικές αντιμετώπισής της. 
Το 2010, μετά από δύο χρόνιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 50%, καθώς 
πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η λύση στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και της παγκόσμιας υπερθέρμανσης παρεμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη.

Το ποσοστό των ανθρώπων που δεν πιστεύουν στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής έχει αυξηθεί σύμφωνα με τους ερευνητές και λόγω της ανεργίας. Το 2008, με την ανεργία να βρίσκεται στο 4,5%, οι 6 στους 10 ερωτηθέντες πίστευαν ότι η κλιματική αλλαγή έχει ήδη ξεκινήσει. Δύο χρόνια αργότερα, με την ανεργία να έχει φτάσει το 10%, λιγότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες απάντησαν καταφατικά στο ίδιο ερώτημα.»

Άρης Καπαράκης, “Κλιματική Αλλαγή: Η οικονομική κρίση φέρνει άνοδο των σκεπτικιστών/αρνητών”, 15/3/2012

______________

Οιδίποδας ως πρωταγωνιστής της κρίσης 
«Με τον ίδιο τρόπο -και κατ’ αντιστροφή- μπορεί να ερμηνευτεί το ζήτημα της πατροκτονίας και του φόνου του δασκάλου. Αναφερόμαστε στη σεναριακή σύλληψη της γέννησης των τοτέμ και των ταμπού, της πολιτισμογένεσης και της διαμόρφωσης της θέσμισης της κοινωνίας σύμφωνα με τη Δαρβίνεια και τη Φροϋδική εκδοχή αλλά και σύμφωνα, επίσης, με τον αντίστοιχο τεκτονικό μύθο για τον θάνατο του διδασκάλου.

Το πεδίο των σχέσεων απελευθερώνεται από την κανιβαλικότητα του φόνου και την αιμομικτικότητα του όντος με ένα θεμελιακό και υπερβατικό οντολογικό τρόπο: μέσω των εσωτερικών αποσπάσεων που παίρνει η ψυχή και το πνεύμα. Η επίτευξη απόσπασης -και όχι καταπίεσης της επιθυμίας- είναι η υπερβατικότητα που απεικονίζεται στον παγκόσμιο συμβολισμό της παρθενικότητας.

Από τη Φρουδική οπτική ο μύθος του Οιδίποδα [3] ήταν σημαντικός τόσο ως προς το σκέλος που αφορούσε την αιμομιξία, όσο και ως προς το σκέλος που αφορούσε την πατροκτονία. Αναφερόταν, δηλαδή, σε δύο θεμελιώδη ταμπού (αιμομιξίας και πατροκτονίας) στη συμβολική σχέση πατρότητας, υιότητας και μητρότητας.

Ο μύθος του Οιδίποδα απεικονίζει τη θεμελιώδη δυσαρμονία, ανωριμότητα και τιτανική βαρβαρότητα του ψυχισμού που χαρακτηρίζεται από ένα τεταμένο ή ανταγωνιστικό βιοτικό κύκλο αισθαντικότητας και συνειδητότητας.»

Γιάννης Ζήσης, “Ταμπού, τοτέμ & η υπέρβαση της εξουσιαστικότητας”, 21/3/2012

______________

Οι πρακτικές συνέπειες της πνευματικής αδράνειας
«Το βασικό πρόβλημα με τον καπιταλισμό είναι ότι μας έκανε όλους να έχουμε επίκεντρο τα χρήματα, μας έκανε εγωκεντρικούς, κυνηγάμε τα χρήματα, τα χρήματα έχουν γίνει έμμονη ιδέα, δεν γνωρίζουμε γιατί βγάζουμε χρήματα αλλά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό»

«Τα χρήματα έχουν γίνει το μέσο και ο σκοπός, πρόκειται για μία ανούσια σύλληψη. Εγώ αυτό που λέω είναι γιατί δεν πάμε πίσω, να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας, τί είναι τελικά το ανθρώπινο είδος; Νομίζω ότι αυτό που οι οικονομολόγοι έχουν κάνει λάθος είναι ότι έχουν παρεξηγήσει το ανθρώπινο είδος. Οι άνθρωποι είναι πολυδιάστατοι, όχι μονοδιάστατα ρομπότ που βγάζουν χρήματα. Χρειαζόμαστε ένα νέο εννοιολογικό πλαίσιο, στο οποίο δεν θα κάνουμε πράγματα μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους, θα λύνουμε τα προβλήματα με επιχειρηματικό τρόπο – οι επιχειρήσεις είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για την επίλυση προβλημάτων. Έχουμε τεράστιες δυνατότητες, τεράστια δημιουργικότητα, τεράστια τεχνολογία, αλλά όλα αυτά χρησιμοποιούνται για να βγάλουμε χρήματα.»

Μοχάμεντ Γιουνούς (ο ιδρυτής της τράπεζας Grameen «Τράπεζας φτωχών»): Οι οικονομολόγοι έχουν παρεξηγήσει το ανθρώπινο είδος”, Το Βήμα, 19/3/2012

______________

‘Oλα αλλάζουν και όλα ίδια μένουν 
«Βαρέθηκα με την ιστορία του δήθεν «διαταραγμένου» στρατιώτη». Ο 38χρονος λοχίας που σφάγιασε 15 Αφγανούς πολίτες, μεταξύ των οποίων 9 παιδιά, , κοντά στο Κανταχάρ, αυτήν την εβδομάδα κατά τους δυτικούς εμπειρογνώμονες ήταν μια «διαταραγμένη» προσωπικότητα. Αν ήταν Αφγανός, και ειδικά Ταλιμπάν θα ήταν ένας κακός και ανόητος τρομοκράτης. Είναι όμως Αμερικανός. Άρα, ένας στρατιώτης που απλά τρελάθηκε.

«Προφανώς διαταραγμένος», «πιθανόν διαταραγμένος», ήταν οι χαρακτηρισμοί των δημοσιογράφων του Guardian για έναν στρατιώτη ο οποίος «ενδέχεται να υποφέρει από κάποιο είδος βλάβης», ενώ οι Financial Times τον αναφέρουν ως «ένας ψευτο-στρατιώτης των ΗΠΑ», του οποίου η «μανία» (ΝΥ Times), «ήταν αδιαμφισβήτητη και διαπερασμένη από μία παρανοϊκή δράση» (Le Figaro). Πραγματικά υποτίθεται ότι πρέπει να τα πιστέψουμε αυτά;

Εάν ήταν πραγματικά διαταραγμένος ο λοχίας μας θα είχε σκοτώσει 16 από τους Αμερικάνους συντρόφους του. Τα δικά τους πτώματα θα είχαν σφαγιαστεί και θα είχαν πυρποληθεί αμέσως μετά. Αλλά, όχι, δεν σκότωσε Αμερικανούς. Επέλεξε να σκοτώσει Αφγανούς. Το ερώτημα είναι γιατί έκανε αυτή την επιλογή; Χτες έγινε γνωστό πως ο στρατιώτης είδε πρόσφατα έναν από τους συντρόφους του με κομμένα πόδια. Αλλά και τί μ’ αυτό;

Η αφήγηση των Αφγανών έχει λοβοτομηθεί και λογοκριθεί περίεργα από αυτούς που προσπαθούν να εξηγήσουν αυτή την ειδεχθή σφαγή στο Κάνταχαρ. Όλοι θυμούνται τα Κοράνια που καίγονταν από τα αμερικανικά στρατεύματα που εισέβαλλαν στο Μπαγκράμ και τους θανάτους 6 στρατιωτών του ΝΑΤΟ, εκ των οποίων οι δύο Αμερικανοί.»

Ρόμπερτ Φισκ, “O μύθος του Αμερικανού φονιά που τρελάθηκε”, Tvxs από Independent, 17/3/2012

Αλέξανδρος Μπέλεσης,
Μέλος της ΜΚΟ Σόλων
info@solon.org.gr

27 Mαρτίου 2012