Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΩΣΙΚΟ ΚΑΥΣΩΝΑ

Ο ακραίος ρωσικός καύσωνας του 2010 έγινε τρεις φορές πιο πιθανός λόγω της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τους ανθρώπους, σύμφωνα με μελέτη επιστημόνων.
Ωστόσο σημειώνουν πως το μέγεθος του φαινομένου ήταν κατά βάση εντός φυσικών ορίων, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν την διαμάχη σχετικά με το κατά πόσο τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι φυσικά ή ανθρωπογενή.

Ο καύσωνας του 2010 έσπασε όλα τα ρεκόρ στη Ρωσία. Οι θερμοκρασίες στη κεντρική περιοχή της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας, ήταν περίπου 10 βαθμοί Κελσίου πάνω από αυτό που θα έπρεπε να ήταν για την εποχή. Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από ασθένειες του αναπνευστικού και θερμική επιβάρυνση κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Οι θερμοκρασίες είχαν επίσης σημαντικό αντίκτυπο στη ρωσική συγκομιδή σίτου εκείνου του έτους, οδηγώντας σε οικονομικές απώλειες άνω των 15 δισ. δολλαρίων.

Δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν το 2011, εξέτασαν τις αιτίες των ακραίων καιρικών φαινομένων, αλλά διαφώνησαν για το κατά πόσο ο καύσωνας ήταν ένα φυσικό γεγονός ή αν ήταν αποτέλεσμα της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.

Μια αμερικανική ομάδα, με επικεφαλής τον Randy Dole του National Oceanographic and Atmospheric Administration (NOAA), αποφάνθηκε ότι ο καύσωνας ήταν ως επί το πλείστον φυσικής προέλευσης. «Βασίζονται στο ότι δεν υπήρχε βάση για την πρόβλεψη του καύσωνα, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που ίσχυαν εκείνη την εποχή στη Ρωσία», δήλωσε ο Myles Allen, επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

«Καύσωνας αυτού του είδους έχει ξανασυμβεί στο διάστημα των τελευταίων 100 χρόνων και δεν υπήρχε εμφανής σημαντική τάση ως προς τις θερμοκρασίες στην περιοχή, ούτε στα στατιστικά στοιχεία των υψηλών θερμοκρασιών. Συμπέραναν ότι ήταν ένα γεγονός ως επί το πλείστον φυσικής προέλευσης. Δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιήσουν την κλιματική αλλαγή για να εξηγήσουν το φαινόμενο», σημειώνει.

Ωστόσο, μια μελέτη από τον Stefan Rahmstorf του Ινστιτούτου Ερευνών για τις Κλιματικές Επιπτώσεις του Potsdam, κοντά στο Βερολίνο, ανέφερε κάτι διαφορετικό.

Ο Allen εξηγεί: «Ισχυρίστηκαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης του καύσωνα έχει ανεβεί αισθητά εξαιτίας ενός σημαντικού παράγοντα: Οι πιθανότητες εμφάνισης ήταν 80%, λόγω της μεγάλης κλίμακας της αύξησης της θερμοκρασίας, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας οφείλεται σε ανθρώπινες επιδράσεις στο κλίμα».

Για να επιλυθεί αυτό το φαινομενικό αίνιγμα, ο Allen και η ομάδα του προγραμμάτισαν μια σειρά από κλιματικά μοντέλα που προσομοίωναν τον καιρό σε διάφορα μέρη του κόσμου, χρησιμοποιώντας δεδομένα παρατηρήσεων από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 2000. Αυτό τους επέτρεψε να παρατηρήσουν τη συχνότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων στη Ρωσία κατά τη διάρκεια κάθε δεκαετίας, με και χωρίς τις επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας λόγω της ανθρωπογενούς αλλαγής του κλίματος.

«Αυτό που μπορούμε να συμπεράνουμε για το ρωσικό καύσωνα είναι ότι είχε φτάσει το συντελεστή 3, ίσως όχι το ίδιο υψηλό με το αποτελεσμα της έρευνας του Rahmstorf, αλλά με βάση την έρευνα των Αμερικανών παρουσιάζει σφάλμα», αναφέρει ο Allen. «Όμως τονίζουμε επίσης ότι το συμπέρασμα της έρευνας του Doyle είναι σωστό, υπό την έννοια ότι το μέγεθος της ανθρώπινης συμβολής στο φαινόμενο ήταν ελάχιστο σε σχέση με το ίδιο το φαινόμενο».

Όσον αφορά το μέγεθος, ο καύσωνας του 2010 ήταν ως επί το πλείστον φυσικός. Όσον αφορά την πιθανότητα το φαινόμενο να μην είχε παρουσιαστεί καθόλου, ο κίνδυνος είχε αυξηθεί και αυτό προκλήθηκε από την ανθρώπινη δραστηριότητα.

«Έχουμε την τάση όταν συμβαίνει ένα καιρικό φαινόμενο να λέμε ότι αυτό προκλήθηκε από κάτι συγκεκριμένο, αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ, η εκδήλωση ενός φαινομένου έχει πολλές αιτίες», σημειώνει ο Allen. «Οι άνθρωποι πρέπει απλά να μάθουν ότι δεν υφίσταται καιρικό φαινόμενο με μόνο μια αιτία. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο σύστημα, που αλληλεπιδρά», τονίζει.

Η τελευταία μελέτη, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Geophysical Research Letters, πραγματοποιήθηκε με τους πόρους του Weather at Home project, ένα πρόγραμμα το οποίο χρησιμοποιεί τους οικιακούς υπολογιστές εθελοντών, οι οποίοι πορούσαν να κατεβάσουν λογισμικά που «τρέχουν» ατμοσφαιρικά μοντέλα της Ευρώπης, της Νότιας Αφρικής και των δυτικών ΗΠΑ.

«Για να πούμε με βεβαιότητα τι προκάλεσε ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, όπως ο ρώσικος καύσωνας, θα πρέπει προγραμματίσουμε όχι ένα, αλλά μια ολόκληρη σειρά από κλιματικά μοντέλα», λέει ο Friederike Otto, του Ινστιτούτου κλιματικής αλλαγής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και συντάκτης της τελευταίας έρευνας.

«Η δουλειά μας, με το weatherathome.net, αποδεικνύει ότι δεν χρειαζόμαστε έναν υπερυπολογιστή να για το κάνουμε αυτό, ζητάμε από τους εθελοντές να διεξάγουν πειράματα για την πρόβλεψη του κλίματος σε συνηθισμένους υπολογιστές. Δείχνουμε πως μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς ένα τέτοιο σύνολο προσομοιώσεων, για να διερευνήσει το μέγεθος και τη συχνότητα της εμφάνισης των εγγενώς απρόβλεπτων ακραίων φαινομένων», τονίζει.

Πηγή/φωτό: Tvxs από Guardian

Διαβάστε σχετικά: Ο Μαύρος Αύγουστος