Η αναξιοπιστία της πολιτικής είναι αναξιοπιστία των πολιτών. Πολιτικοί και πολίτες χάνουν την αυτοεκτίμηση τους μα και τον αλληλοσεβασμό τους μαζί. Εξάλλου τι δεν είναι πολιτική, ώστε οτιδήποτε να θεωρείται λιγότερο ή περισσότερο αξιοσέβαστο από αυτήν;
Υπάρχει λιγότερη αναξιοπιστία σήμερα ή στο χθες με τις αυταπάτες του; Υπάρχει λιγότερη δημοκρατία σήμερα, λιγότερη ευημερία, λιγότερη γνώση;
Φυσικά και όχι. Που είναι λοιπόν η αποτυχία της πολιτικής;
Απλούστατα διευρύνθηκαν τα όρια του κόσμου και η πολιτική πρέπει να γίνει πιο εργώδης και στοχαστική. Η ίδια η πολιτική έγινε πιο ανοικτή και οι πολίτες περισσότερο νοήμονες και γνώστες. Η άγνοια της νεολαίας για τα πολιτικά δεν είναι νεοφανής, υπήρξε εντονότερη και περισσότερο συγκαλυμμένη στο χθες.
Η διαφορά –σε σχέση με το χθες- βρίσκεται στο ότι η μέση ηλικία υπέστη τον απόηχο του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και των δραματικών κρίσεων του Ψυχρού Πολέμου και έτσι βαπτίστηκε σε ένα ορισμένο φάσμα εννοιών και εμπειριών.
Και η σημερινή νέα γενιά βαπτίζεται στις κρίσεις της μεταψυχροπολεμικής περιόδου και οι εμπειρίες της θα ανθοφορήσουν αργότερα.
Κανείς δεν αποστρατεύθηκε, απλά είναι λιγότερα τα ψέματα και η κακοήθης γοητεία της πολιτικής. Η πολιτική είναι πιο κοντά -από όλες τις άλλες εκφράσεις του ανθρώπου- στην αναγέννηση της. Ευθύνη για την επιτυχία αυτής της φάσης έχουν οι σύγχρονοι πολιτικοί που πρέπει να διευρύνουν τους προβληματισμούς και τη γνώσης τους -πέρα από τα κεκτημένα όρια τους- συνεργαζόμενοι με την νέα γενιά και τους ενεργούς και συνειδητούς πολίτες-παρατηρητές.
Τα όρια της πολιτικής διευρύνονται και απελευθερώνονται πια από την οικονομική διοίκηση των «πάσης φύσεως» ΔΕΚΟ.
Η πολιτική σιγά-σιγά με την βοήθεια της τεχνοκρατίας απελευθερώνεται από την οικονομική διαχείριση και περνάει σε βαθύτερες και πιο σύγχρονες εκτάσεις και ποιότητες της κοινωνίας. Αρκετά πληρώσαμε την κατάρα του ρουσφετιού έναντι ψήφου που υπνώτιζε πολιτικά τον λαό.
Υπάρχουν όμως δυο κίνδυνοι:
- η τεχνοκρατική αναλγησία της οικονομικής πραγματικότητας και
- η διαφθορά μεγάλου μεγέθους με τα γνωστά διαπλεκόμενα συμφέροντα
Θα αντέξουν οι πολιτικοί του σήμερα απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους για να παραδώσουν την σκυτάλη της δημοκρατίας και του ήθους στους επόμενους που αναμένουν ιδεολογικά αμήχανοι και ίσως μεθοδικά φιλόδοξοι;
Φυσικά οι παλαιοί αλλά και οι επίδοξοι πολιτικοί οφείλουν να πάψουν να είναι άσχετοι με τις νέες τεχνολογίες και τις νέες γνώσεις. Ο πολιτικός οφείλει να είναι ο εγκυκλοπαιδιστής του 21ου αιώνα ή αλλιώς να ανοίγει τον δρόμο αυτό για την κοινωνία και τους πολίτες.
Γιάννης Ζήσης
Συγγραφέας
Φωτό: wikimedia
Ημερομηνία ανάρτησης: 13 Σεπτεμβρίου 2011
