ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ & ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ & ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ (του Γιάννη Ζήση)

Day 5 common - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

Day 5 common - Σόλων ΜΚΟΜπροστά μας, βρίσκεται το γίγνεσθαι των ακόλουθων επιστημών ως βάση για το μέλλον. 
Οι τέσσερις βασικές επιστήμες:
1.Μαθηματικά – Λογική και θεωρία των Μοντέλων.
2.Φυσική.
3.Κυβερνητική και θεωρία πληροφοριών.
4.Ψυχολογία. Αυτές, είναι η μεγάλη κληρονομιά του παρελθόντος. Χημεία, φυσικοχημεία, βιοχημεία, βιοτεχνολογία, βιοφυσική, γενετική, βιολογία, μικροβιολογία, ιολογία, κυτταρολογία, ιστολογία κτλ. είναι προϊόντα αυτών των βασικών επιστημών. Η Οικολογία είναι συνθετική για πολλές από τις επιστήμες.

 Μπορούμε να δούμε ακόμα επιστήμες του ανθρώπου, όπως η Ανθρωπολογία, η Μελλοντολογία και Εσχατολογία, η Οικονομία, η Πολιτισμολογία, η Ιστορία, η Πολιτική Επιστήμη, η Κοινωνιολογία, η Επικοινωνιολογία, η Γλωσσολογία, η Θρησκειολογία κτλ. Είναι επίσης οι τέχνες, είναι ακόμα οι τεχνολογικές επιστήμες, οι διοικητικές επιστήμες, η νομική κτλ.

Ανάμεσα σ’ όλα αυτά τα συστήματα δεν υπάρχει μια επαρκής οργανική σύνθεση μια ενότητα αποτελεσματική. Ακόμα χρειάζονται νέες θεωρίες και επιστήμες που να διευθύνουν τη σκέψη στην ανάγκη και την καλυτέρευση του κόσμου και που να κάνει τη γνώση πολιτικό και κοινωνικό κίνημα, όπως το είχε τοποθετήσει ο Μπρεχτ.

Θα προτείναμε να δοθεί βάρος:

  • Στη Μακροκοσμική έρευνα, στην Κοσμολογία, να θεμελιωθεί μια θεωρία Μακροβιολογικής θεωρησης και να γίνει έρευνα για τη λειτουργικότητα και την αναβάθμιση των ειδών.
  • Στην έρευνα για το φαινόμενο του οργανισμού σ’ όλες τις μορφές, μια Οργανισμολογία θα λέγαμε.
  • Στην έρευνα για την Ασυμβατότητα-Υπερβατικότητα και την Εξελικτική Συνθετότητά της, με όχι μόνο θεωρητικές απαιτήσεις στην αντίληψη των δομών, τόσο με βάση το θεώρημα της Πληρότητας, όσο και με τη θεωρία των Καταστροφών.
  • Στην ανάπτυξη μιας μετα-οικολογικής αντίληψης. Στην ανάπτυξη μιας βιοχημείας και μιας οικολογίας του καλύτερου, μαζί με μια νέα Αισθαντικότητα. Χρειάζεται μια αντίληψη υπέρθεσης ανοικτής οργανικότητας πάνω από τη μικροχημική εμβέλεια. Το σώμα στην όποια του διάσταση και δομή πρέπει να γίνει φορέας στοχαστικότητας και νέων εννοιών. Η οργανική μεγαλοφυΐα της ζωής πρέπει να γίνει αξία πολύ μεγαλύτερη από τη μεγαλύτερη ευφυΐα της μηχανής. Πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει μηδενική τιμή ζωής.
  • Στην ανάπτυξη της Συνθετικής επιστήμης.  Θα ήταν λάθος αυτές οι προτάσεις να προχωρήσουν με διάσπαση, αυτό καθιστά αναγκαία τη Συνθετική επιστήμη. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις Νέες Επιστήμες, αλλά και για τις παλιές. Ενώ η βιολογία εμφανίζεται ανίκανη να θεαθεί μακροκοσμικά τον εαυτό της, η φυσική μιλάει για το Υπερσωμάτιο, για την «Ανθρώπινη Αρχή» και επιστήμονες όπως ο Leo Brillouin ή ο De Broglie θεωρούν τους βιολογικούς νόμους ευρύτερους των φυσικών.
  • Στην ανάπτυξη ισομορφισμών μεταξύ των θεμελιωδών εννοιών, μεταξύ των επιστημών, να δούμε για παράδειγμα, στον αιώνα της πλανητικότητας και της γραμματικής της πληροφορίας να παίρνουν σάρκα και οστά έννοιες συνθετικές όπως Πλανητική Γενετική, ή τα Πλανητικά Γονίδια.
  • Στην ανάπτυξη της Βιοσημαντικής ως μια πρώτη απάντηση στην πληροφορική, στην τεχνολογία, στην αναπτυξιακή και καταναλωτική κοινωνία. Σαν Βιοσημαντική θεωρούμε τη συναγωγή από τη ζωή, των σημασιών της ανθρωπότητας και της πλανητικής εξέλιξης. Τώρα που η πληροφορική βρίσκεται σε άναρχη και βάρβαρη ψυχολογικά φάση, πρέπει να αντιληφθούμε μια ιεραρχία Σημαντικότητας των πληροφοριών και να αμυνθούμε στην εντροπική ισοτιμία, τη θερμοδυναμική τους υποβάθμιση.  Θα θεωρήσουμε ως πιο σημαντική από όλες τις πληροφορίες την αισθαντικότητα της αβλάβειας και της αδελφοσύνης των όντων· χωρίς αυτήν την πληροφορία, η οργανική πληροφορία θα καταστραφεί. Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο πληροφορικό δίκτυο και δίκαιο γύρω από αυτήν την πληροφορία της αβλάβειας. Η σημασία των πληροφοριών, είναι πιο σημαντική από τις ίδιες τις πληροφορίες.
    Πάνω σε αυτή την αντίληψη της αβλάβειας πρέπει να δομηθεί η Αρχή της Ελευθερίας και να νοηθεί στην αναλογία της σημαντικότητας του ατόμου μέσα στη συμπαντική σημαντικότητα. Ας τελειώνουμε με τις παρουσίες του μηδενός, πέρα από το μηδέν.
  • Στην ανάπτυξη της επιστήμης του Ολισμού. Πιθανότατα ζούμε σ’ ένα συνθετικό πεδίο Ολοκληρονίων που εξαρτά την ύπαρξη της εξελικτικής κλίμακας από το απειροστικό τέλος, την υπέρβαση και την τελειότερη βαθμίδα απέναντι στην ατελή.
  • Στην ανάπτυξη εννοιών που να αποτελέσουν αφετηρίες νοητικής ευεξίας και διαλογισμού. Πρέπει να μιλήσουμε για μια Μετατεχνολογική κατεύθυνση της ζωής, για το Μετατέχνημα – ένα «μετά» όχι χρονικό, αλλά εξελικτικό.

Τί μπορούμε να νοήσουμε σαν Μεταζωή ή Μετασυνείδηση ή Μετασώμα;
Οπωσδήποτε, χρειάζεται μια πειθαρχία στους νεολογισμούς, για να μην γίνουν ένα πεδίο εκτόνωσης του αδιεξόδου που εμφανίζει η πράξη στη σκέψη. Αυτοί οι όροι μπορούν να θεμελιωθούν στην έννοια της σύνθεσης του Θανάτου και της Ζωής, στην έννοια της συνυπαρκτικής τους αναγκαιότητας ή στην έννοια της μεταπληροφορίας. Ήδη για μεταψυχολογία είχε μιλήσει ο Φρόυντ. Με τον ίδιο τρόπο, πρέπει να εδραιωθούν οι έννοιες της Μετά-κοινωνίας και της Μετά-ιστορίας.

  • Στην ανάπτυξη της επιστήμης της Εσωτερικότητας. Ακρογωνιαίος λίθος γι’ αυτό το νέο νοητικό γίγνεσθαι, είναι αυτό που θα ορίσουμε σαν Εσωτερισμό. Η εσωτερικότητα, η εσωτερίκευση και η αποσύνδεση ως διαδικασίες ελευθερίας και ακεραιοποίησης και Βιωσιμότητας είναι σημαντικές. Εσωτερισμός είναι η υπέρθεση εσωτερικότητας, η εσωτερική και ποιοτική διαστασιακή διεύρυνση σε κάθε τι. Αυτό μπορεί να γίνει ως μια αντίληψη και πρόταση δομών απομηχάνισης της αντίληψης των όντων. Είναι μια εξέλιξη ο εσωτερισμός της σημειολογίας.

Ο εσωτερισμός, περνάει από τον αναλυτικό τύπο, πέρα από τον πληθότυπο και ακόμα πέρα από τον Ομαδότυπο. Υπάρχουν δύο συνιστώσες, η Θέληση για Όνειροπου την αντιδιαστέλλουμε στη θέληση για δύναμη του Νίτσε και το σώμα.

  • Στην ανάπτυξη μιας Νέας Αισθαντικότητας. Η Νέα Αισθαντικότητα, που θεωρήσαμε πριν σαν απαιτούμενο, θα προέλθει από μια νέα ποιότητα και ευκρίνεια αυτής της θέλησης και του σώματος. Πραγματικά -δυστυχώς ή ευτυχώς- το κλειδί του κόσμου δεν είναι μόνο οργανωτικό αλλά κυρίως ψυχολογικό. Χρειάζεται άμεσα άλλη αισθαντικότητα μεταξύ των φύλων, απέναντι στο γυμνό, απέναντι στη μηχανή, το χρήμα, τη φύση κτλ. Η Νέα Αισθαντικότητα απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνατότητες από το δεσμωτήριο του λογιστηρίου και των εξαρτημένων επιθυμιών.

Επίλογος
Μπορούν να βρεθούν πολλές φόρμες για να πραγματοποιηθεί αυτό το βήμα αλλά η μεγάλη δυσκολία βρίσκεται στην επίτευξη της αισθαντικής έλξης της ανθρωπότητας προς τη δημιουργική απελευθέρωση. Τόσο η Νέα Αισθαντικότητα όσο και οι Νέες Επιστήμες θα πρέπει να έχουν σύγκλιση με τη Νέα Τέχνη.

Κείμενο: Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας
Ημερομηνία δημοσίευσης: 24 Μαίου 2011

Φωτό: wikimedia

______________________________

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μέρος του δοκιμίου “Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΩΣ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ, ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗκαι αναφέρεται στην ανάγκη να υπάρξουν Νέες Επιστήμες, με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η αποξένωση των γνώσεων από τη ζωή του επιστήμονα -η αλλοτρίωση της χρήσης τους μέσα στο κοινωνικό σύνολο από την αλλοτρίωση των ανθρώπων και τα  οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και η ανεπάρκεια της γνώσης για τον σύγχρονο κόσμο, όλα αυτά- μας αναγκάζουν στη διατύπωση της πρότασης για την ανάπτυξη εκείνων των Νέων Επιστημών που θα γεφυρώσουν την αποξένωση των τεχνολογιών από το ψυχικό βάθος της ζωής και του ανθρώπινου Είναι.

Το δοκίμιο θα δημοσιευτεί σταδιακά. Με την παρούσα σειρά δημοσιεύσεων πιστεύουμε πως συμβάλουμε στον διάλογο για την αναζήτηση ενός βιώσιμου πολιτισμού με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Σχετικά άρθρα