Περισσότερο από τρία χρόνια μετά την εμφάνιση της μεγαλύτερης κρίσης της μεταπολεμικής περιόδου, οι ελίτ της Ευρώπης επέλεξαν τη λιτότητα ως μέσο αντιμετώπισής της. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια βαθιά αντιδραστική πολιτική ανακατανομής του εισοδήματος και του πλούτου σε βάρος των εργαζομένων και των πλέον αδύναμων κοινωνικών ομάδων, που καλούνται να φέρουν το κύριο βάρος της προσπάθειας εξόδου από την κρίση.
Στο Υπόμνημα 2010/2011* η Ομάδα των Ευρωπαίων Οικονομολόγων για την Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική στην Ευρώπη (γνωστή και ως EuroMemo Group) αναλύουν την ασκούμενη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα πεδία της οικονομίας, της κοινωνίας, του περιβάλλοντος. Επισημαίνουν τα ελλείμματα, τις αντιφάσεις και τις ανεπάρκειες της πολιτικής αυτής, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση, αλλά την επιτείνει. Στη βαρβαρότητα της πολιτικής λιτότητας, η Ομάδα των Ευρωπαίων Οικονομολόγων αντιπαραθέτει την πολιτική της αλληλεγγύης σε όλες τις εκφάνσεις της — οικονομική, κοινωνική, οικολογική, διεθνή.
Παραθέτουμε ενδεικτικά ορισμένες από τις προτάσεις αυτές.
Χρηματοπιστωτικός τομέας: Οι τράπεζες να υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες σχετικά με την ανάληψη κινδύνων. Ο δημόσιος τομέας και οι συνεταιριστικές τράπεζες πρέπει να ενισχυθούν, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση κοινωνικά και οικολογικά ωφέλιμων προγραμμάτων. Οι οίκοι αξιολόγησης πρέπει να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο. Οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές να φορολογηθούν, για την μείωση της κερδοσκοπίας. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο.
Μακροοικονομική πολιτική: Το απαξιωμένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης να αντικατασταθεί από δέσμευση για την αύξηση της ζήτησης και την προώθηση της απασχόλησης. Η έκδοση ευρωομολόγου με την εγγύηση όλων των κυβερνήσεων των χωρών της Ε.Ε. θα σηματοδοτούσε την κοινή δέσμευση για μια συλλογική αντιμετώπιση στη βάση της αλληλεγγύης. Η μεταφορά πόρων είναι οικονομικά απαραίτητη για τη διάσωση της νομισματικής ένωσης και κοινωνικά αναγκαία για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Η ΕΕ πρέπει να εγγυηθεί ένα ποσοστό τουλάχιστον του χρέους των κρατών-μελών. Το δημόσιο χρέος που δημιουργήθηκε για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού τομέα πρέπει να ανακτηθεί από τον ιδιωτικό τομέα μέσω της φορολόγησης της περιουσίας.
Πλήρης απασχόληση: Η πολιτική απασχόλησης πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία θέσεων εργασίας, που να προωθούν την οικολογική βιωσιμότητα και την ισότητα των φύλων. Βασικό συστατικό της πολιτικής απασχόλησης είναι η μείωση του χρόνου εργασίας. Οι πρόσφατες πρωτοβουλίες για την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης πρέπει να ανατραπούν.
Φορολογία και προγράμματα ενάντια στη φτώχεια: Οι φορολογικοί συντελεστές στην Ευρώπη πρέπει να εναρμονιστούν. Η αύξηση της προοδευτικότητας της φορολογίας και η καταπολέμηση της συστηματικής φοροδιαφυγής θα εξασφαλίσουν μεγαλύτερη δικαιοσύνη. Οι φορολογικοί παράδεισοι πρέπει να κλείσουν. Απαιτούνται μέτρα ενάντια στη φτώχεια, που να στοχεύουν σε συγκεκριμένες ομάδες (παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους, ανέργους).
Βιώσιμη ανάπτυξη: Η συντονισμένη προσπάθεια της Ε.Ε. και των κρατών-μελών για τη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος είναι απαραίτητη. Τα εργαλεία της αγοράς αποδείχθηκαν αναξιόπιστα και σπάταλα μέσα για την επίτευξη της οικολογικής βιωσιμότητας. Αντίθετα, απαιτείται ισχυρή δημόσια παρουσία για την προώθηση των επενδύσεων που να στηρίζουν την τοπική και περιφερειακή βιωσιμότητα. Το επίκεντρο της πολιτικής αυτής πρέπει να είναι ένα Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, που να χρηματοδοτηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο αγώνας ενάντια στις κυρίαρχες ελίτ της Ευρώπης και στον νεοφιλελευθερισμό, που επανακάμπτει με ιδιαίτερη επιθετικότητα, απαιτεί τη συμβολή όλων. Με το ετήσιο Υπόμνημά της, η Ομάδα των Ευρωπαίων Οικονομολόγων φιλοδοξεί να παράσχει τα θεωρητικά και αναλυτικά εκείνα εργαλεία, που θα διευκολύνουν τον αγώνα αυτό. Φιλοδοξεί επίσης να καταδείξει ότι η πολιτική λιτότητας είναι όχι μόνο αδιέξοδη, αλλά και επικίνδυνη για το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αντίθετα, η πολιτική της αλληλεγγύης αποτελεί το μέσο για την αντιμετώπιση της κρίσης και ευρύτερα για την χάραξη της Ευρώπης και της ευημερίας των λαών της.
Της Μαρίκας Φραγκάκη, μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής της Ομάδας των Ευρωπαίων Οικονομολόγων
(Πηγή: tvxs)
Φωτό:wikipedia
