Ανέκδοτο: ένας οικονομολόγος, ένας δικηγόρος κι ένας καθηγητής μάρκετινγκ μπαίνουν σε μια αίθουσα. Ποιο είναι το αστείο; Πρόκειται για τους τρεις από τους πέντε Ρεπουμπλικάνους «ειδικούς μάρτυρες» που κλήθηκαν, την περασμένη εβδομάδα, σε μια ακρόαση στο Κογκρέσο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Το αστείο όμως κατέληξε να είναι εις βάρος των Ρεπουμπλικάνων, όταν ο ένας εκ των δυο πραγματικών επιστημόνων που είχαν προσκληθεί, τελικώς δεν εμφανίστηκε.
Ο λόγος για τον καθηγητή Φυσικής Ρίτσαρντ Μίλερ, ο οποίος προΐσταται του ερευνητικού προγράμματος «Θερμοκρασία της Γήινης Επιφάνειας» στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, πρόγραμμα που χρηματοδοτείται εν μέρει από το ίδρυμα Κοχ, και συμμετέχει στην ομάδα των σκεπτικιστών γύρω από την κλιματική αλλαγή.
Οι «αρνητές» της κλιματικής αλλαγής, που υποστηρίζουν πως ερευνητές της ΝΑΣΑ παραποιούν τα στοιχεία προκειμένου να φανεί πως διατρέχουμε άμεσο κλιματικό κίνδυνο, ήλπιζαν ότι η έρευνα του Μπέρκλεϊ σύντομα θα αποδείκνυε πως όλος αυτός ο θόρυβος περί υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι ένας μύθος. Κι όμως, ο καθηγητής Μίλερ ανακοίνωσε πως τα προκαταρκτικά ευρήματα της έρευνας του έφταναν καταλήγουν σε «παρόμοια συμπεράσματα με αυτά προηγούμενων μελετών», ως προς την υπερθέρμανση.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως για λίγο στους τρεις «έμπειρους» Ρεπουμπλικάνους που παρευρέθηκαν στην ακρόαση του Κογκρέσου: που τους βρίσκουν; Ο δικηγόρος, με τη σειρά του, δήλωσε πως δεν μπορούμε να ανακηρύξουμε τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα ως «απειλητικές για τη δημόσια υγεία» επειδή, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, «οι εκπομπές αυτές ναι μεν αυξάνονται εδώ κι έναν αιώνα, αλλά, κατά την ίδια χρονική περίοδο, η δημόσια υγεία έχει βελτιωθεί». Σας ορκίζομαι, αυτά δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου.
Α, κι ο καθηγητής μάρκετινγκ παρουσίασε μια σειρά από «ανάλογες περιπτώσεις συναγερμού» του παρελθόντος, όπως την όξινη βροχή και την τρύπα του όζοντος, προσπαθώντας προφανώς να μας πείσει ότι πρέπει να αγνοήσουμε τις ανησυχίες για την υπερθέρμανση.
Ο ίδιος ο καθηγητής Μίλερ είχε χαρακτηρίσει παλαιότερα τον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Αλ Γκορ ως «άνθρωπο που υπερέβαλλε στους ισχυρισμούς του» σε εκείνο το διάσημο, προ ετών, περιβαλλοντικό ντοκιμαντέρ του με τίτλο «Μια Άβολη Αλήθεια», και είχε συμμετάσχει στις επιθέσεις κατά ερευνητών του κλίματος που υποστηρίζουν τα σενάρια κλιματικής αλλαγής. Γι’αυτό και οι αρνητές της υπερθέρμανσης είχαν τόσο υψηλές προσδοκίες για την έρευνα του. Όταν όμως έγινε γνωστό πως τα πρώτα συμπεράσματα του Μίλερ ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση, ακόμη και οι πιο γνωστοί υποστηρικτές του έσπευσαν να αποκαλέσουν την έρευνα «πολιτικό θέατρο».
Το ζήτημα δεν είναι βέβαια μόνον επιστημονικό αλλά και ηθικό. Εδώ και πολλά χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός εξεχόντων επιστημόνων προειδοποιούν πως, αν συνεχίσουμε να ρυπαίνουμε την ατμόσφαιρα με τον ίδιο ρυθμό, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ άσχημα, ίσως και καταστροφικά. Μπορεί να κάνουν λάθος. Αν όμως ο οποιοσδήποτε «αρνητής» επιθυμεί να αποδείξει το αντίθετο, θα πρέπει να το κάνει με μεγάλη αίσθηση ευθύνης και σοβαρότητας καθώς και με όσο το δυνατόν πιο ανοικτό μυαλό. Γιατί αλλιώς, αν κάνουν εκείνοι λάθος, το κακό που θα προξενήσουν θα είναι πολύ μεγάλο.
Αντί για σοβαρότητα, όμως, παρακολουθούμε μια φάρσα: μια υποτίθεται κρίσιμη ακρόαση γεμάτη ανθρώπους που δεν είχαν καμία δουλειά να βρίσκονται στο Κογκρέσο, και μια άμεση απειλή εξοστρακισμού απέναντι σε έναν «αρνητή» επιστήμονα που έδειξε πρόθυμος να ανασκευάσει την άποψη του, όταν βρέθηκε ενώπιον αποδείξεων.
Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη: όπως είχε σημειώσει πριν πολύ καιρό ο Άπτον Σινκλέρ, είναι δύσκολο να πείσεις κάποιον να κατανοήσει κάτι, όταν ο μισθός του εξαρτάται ακριβώς από την άρνηση κατανόησης. Είναι όμως τρομακτικό να συνειδητοποιείς πως αυτοί οι κυνικοί καριερίστες – περί αυτού πρόκειται – έχουν περίπου εξασφαλίσει πως δεν θα κάνουμε τίποτε για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, προτού καταστραφούμε.
Οπότε, το αρχικό αστείο δεν γύρισε εις βάρος των Ρεπουμπλικάνων, αλλά εις βάρος ολόκληρου του ανθρώπινου γένους.
(Πηγή:Το Βήμα)
Φωτό:wikimedia
