ΖΩΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ, ΖΩΗ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

ΚΡΙΣΗ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΔΟΤΟ; (του Κώστα Κασσιού)

multicolor - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

multicolor - Σόλων ΜΚΟ  Στη αυγή του καινούργιου χρόνου, όταν μαζικά και συντονισμένα οι ντόπιες και διεθνείς  οικονομικές  και περιβαλλοντικές γραφίδες –Κασσάνδρες- μας γεμίζουν με κινδύνους χρεωκοπίας, με κατακλυσμούς και καταστροφές ο δύσμοιρος πολίτης αυτής της ευλογημένης από τη φύση της χώρας  τι να έχει άραγε στη φαρέτρα του να αντιπαραθέσει;

        Το μόνο όπλο που του χάρισε η φύση μέσα από τον δαίδαλο των πνευματικών και ψυχικών του αποθεμάτων να αντιπαρατεθεί είναι αυτό της αισιοδοξίας. Της αισιοδοξίας, που όπως  είχα διαβάσει  κάποτε, όταν νοιώθεις ψυχικά καταπονημένος και έχεις αυτό που ο λαός μας το λέει ‘τις μαύρες σου δηλ. στιγμές’ τότε πήγαινε, και καλλωπίσου, ντύσου και μετά πήγαινε μπροστά στον καθρέφτη και δες το πρόσωπό σου. 
       Τότε ξαναβρίσκεις την αυτοπεποίθησή σου, πιστεύεις ξανά στον εαυτό σου και έχεις αποκτήσει αυτό που το λέμε αισιοδοξία για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα. Να λοιπόν τι χρειαζόμαστε και μείς σαν λαός, ένας λαός προικισμένος  για να είναι αισιόδοξος και ενθουσιώδης  από το κλίμα του , από την ιδιοσυγκρασία του από τον γενότυπό του.  
       Χρειαζόμαστε ένα συνολικό καλλωπισμό και κοίταγμα μπροστά στον καθρέφτη της ιστορίας μας, στον καθρέφτη που να μας δείχνει το τι μπορούμε να πετύχουμε όταν αποβάλουμε νωρίτερα από πάνω μας τις ασχημίες μας όπως  είναι μερικά μας ελαττώματα που μας γεμίζουν απαισιοδοξία. Όταν αποβάλουμε την μιζέρια και την κακοδαιμονία, την μισαλλοδοξία και τον ‘ωχ αδερφισμό’ και ντυθούμε με τα ρούχα τα γιορτινά της προόδου , της ευρηματικότητας, της εργατικότητας αλλά και της συνεργασίας ανάμεσά μας τότε ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη της ανάκαμψης και της εξέλιξης και η χαμένη αισιοδοξία μας θα μας ξανάρθει.

       Δεν είναι δυνατόν ένας λαός που άνοιξε τους παγκόσμιους δρόμους στη γνώση και στον πολιτισμό να μην μπορεί να ξαναβρεί τη θέλησή του για πρόοδο και καινοτομίες και να αφήνεται να σύρεται σαν επαίτης κτυπώντας την πόρτα του δανεισμού από λαούς που πήραν τα φώτα από τον ίδιο και την ιστορία του.

        Η αισιοδοξία για το μέλλον είναι αυτή που  γιγαντώνει τη θέληση και η θέληση πολλαπλασιάζει την δύναμη πνευματική και σωματική και δίνει το έναυσμα για τον ενθουσιασμό που είναι η πεμπτουσία της επίτευξης του αποτελέσματος.

        Θα πρέπει εμείς οι απλοί  άνθρωποι  οι ουσιαστικοί  συντελεστές της προόδου και της ανάκαμψης να γίνουμε ενωμένοι και συνεργαζόμενοι οι ‘μπροστάρηδες’ που θα βγάλουν τη χώρα μας από τη δίνη της μετριότητας και της απαισιοδοξίας παρασύροντας και αυτές ακόμα τις πολιτικές μετριότητες που έλαχε να μας εκπροσωπούν στις ώρες της κρίσης .

        Το αισιόδοξο σάλπισμα για την οικονομική μας ανάκαμψη  από τη σημερινή κρίση θα πρέπει να  δίνεται από την αυτοπεποίθησή μας ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε κατά τον καλλίτερο τρόπο τους παγκόσμια  μοναδικούς πλουτοπαραγωγικούς  μας πόρους  φυσικούς και πνευματικούς. Όπως π.χ. την πανέμορφη φύση μας με την ποικιλότητα των εναλλαγών βουνού και θάλασσας, των μοναδικών νησιωτικών συνόλων των εξαιρετικών κλιματολογικών συνθηκών που συνδυασμένα και με την ελληνική ζεστασιά της φιλοξενίας δεν θα μπορούσαν να καταστήσουν τον τουρισμό μας τον πυλώνα στην οικονομική ανόρθωση;

       Και η ελληνική ναυτιλία με τα πάμπολλα ποντοπόρα  της πλοία που οργώνουν ωκεανούς και πελάγη δεν θα μπορούσαν να  χαρίσουν τη νότα της ανάκαμψης, όταν όμως και μείς γίνουμε συνεπείς ναυτικοί σαν αυτούς του  Ομηρικού μας Οδυσσέα;

        Και η γη μας, η ευλογημένη, που μπορεί να γεμίσει τις ευρωπαϊκές και τις άλλες αγορές με πρώιμα φρούτα και προϊόντα δεν θα πρέπει να μπει  δυνατά στο παιχνίδι της οικονομικής ανάκαμψης ενεργοποιώντας τη γεωργία και τους αγρότες μας βγάζοντάς τους από τη ραστώνη των επιδοτήσεων  και ρίχνοντάς  τους στη μάχη της παραγωγής  με επώνυμα και μοναδικά  προϊόντα ;

        Αλλά μήπως και το ελληνικό ευρηματικό και ερευνητικό μυαλό των κάθε είδους επιστημόνων, τεχνιτών αλλά  και επενδυτών αντί καθημερινά να  φυλλοροεί  προς την ξενιτιά δεν θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί στη χώρα μας στον αγώνα ενάντια στην οικονομική κρίση παρέχοντάς τους  του όμως τις ίδιες παραγωγικές δυνατότητες που τώρα τους  προσφέρονται από τους ξένους;

        Αισιοδοξία λοιπόν είναι το αντίδοτο της κρίσης. Αισιοδοξία που να συνδυάζεται  με προγράμματα  ,στόχους  αλλά και βοήθεια  που θα παρέχεται χωρίς να έχει τις γνωστές και ποικίλες αγκυλώσεις, γραφειοκρατίας, νεποτισμού, ρουσφετολογίας και μικροαπάτης.

       Με την αισιοδοξία λοιπόν αυτή, που την είχαμε και τη χάσαμε αν  πάλι την ξανακερδίσουμε θα γίνει το αντίδοτο. Τότε και μόνον τότε κοιτάζοντας  ξανά μέσα στον καθρέφτη της ανάκαμψης θα μπορέσουμε σαν λαός και έθνος μαζί με τον ενθουσιασμό μας και το κουράγιο, να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας  και να κατορθώσουμε να φύγουμε αλώβητοι μακριά από τα δεινά της σημερινής κρίσης.


Κώστας  Κασσιός
Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ                                                                    

Ιανουάριος 2011

Φωτό:Wikimedia

Σχετικά άρθρα