Η.Π.Α. ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΜΕΣΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ …ΕΞΑΓΩΓΗ ‘Η ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ;

Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ προσφέρονται για μια σειρά κατηγοριών και επικρίσεων. Κυρίως όμως προσφέρουν –στον υπόλοιπο πλανήτη– μια ευκαιρία να θυμηθεί ποιο είδος “δημοκρατίας” και οικονομικής ανάπτυξης θέλει η Ουάσινγκτον να επιβάλλει, όποτε και όπου το θεωρήσουν σκόπιμο τα οικονομικά συμφέροντά της. Οι πολίτες των ΗΠΑ καλούνται να εκλέξουν τα 435 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, να ανανεώσουν τις 37 από τις 100 έδρες της Γερουσίας και να επιλέξουν τους 37 από τους 50 συνολικά κυβερνήτες Πολιτειών.

        Οι Δημοκρατικοί αναμένεται να κρατήσουν την πλειοψηφία στη Γερουσία, αλλά να  “χάσουν” τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η νίκη των Ρεπουμπλικάνων μοιάζει δεδομένη, με τις δημοσκοπήσεις να τους δίνουν σαφές προβάδισμα 10-15 μονάδων, δεδομένα που θα επιφέρουν στο Δημοκρατικό Κόμμα του Μπαράκ Ομπάμα πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες στα επόμενα δύο χρόνια διακυβέρνησης του, από αυτές που αντιμετώπιζε μέχρι τώρα. 
       H στροφή του μέσου λευκού Αμερικάνου στο συντηρητικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το οποίο έχει την υποστήριξη του ιδιαιτέρως δημοφιλούς υπερσυντηρητικού και οπισθοδρομικού Tea Party, αποκαλύπτει 
-τόσο την αποτυχία των Δημοκρατικών σε μία σειρά ζητημάτων και ιδίως στο θέμα της οικονομίας, όσο και 
-το αντίστοιχο με την Ευρώπη φαινόμενο, στην παρούσα περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης το εκλογικό σώμα να στρέφεται σε πιο εσωστρεφείς, λαϊκίστικες συντηρητικές λύσεις.

      Εύκολα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι οι Δημοκρατικοί θα “τιμωρηθούν” για τα λάθη τα οποία έκαναν στην οικονομία. Το εκλογικό σώμα όμως, τιμωρώντας τους Δημοκρατικούς, θα “επιβραβεύσει” τους Ρεπουμπλικάνους ξεχνώντας την καταστροφική -και στην οικονομία- 8ετή διακυβέρνηση Μπους. Το δίλημμα αυτό μπορεί να θυμίζει άμεσα τη φράση «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», αλλά οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν το πλεονέκτημα, ότι σε αυτά τα δύο πολύ δύσκολα χρόνια, δεν ήταν αυτοί στην εξουσία για να φθαρούν, δεν πήραν αυτοί τις αποφάσεις για να κριθούν. 

       Αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν, οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούν να τορπιλίζουν πολιτικές και να μπλοκάρουν νομοσχέδια, ενώ ήδη έχουν “υποσχεθεί” στο Δημοκρατικό Κόμμα τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών για τα θέματα όπως της υγείας αλλά και της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Χαρακτηριστικό της άγνοιας που υπάρχει και που μέσω των μεγάλων Μ.Μ.Ε. στη χώρα τροφοδοτείται καθημερινά, είναι ότι μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος θεωρεί απαράδεκτο ένα ενιαίο σύστημα υγείας, ενώ ένα άλλο –επίσης πλειοψηφία– αρνείται ότι το φαινόμενο της παγκόσμιας υπερθέρμανσης προέρχεται από την ανθρώπινη δράση.

        Ο αμερικανικός τρόπος ζωής[1] δεν δέχεται το ipod του να είναι αφόρτιστο εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής[2], αλλά αποδέχεται ότι όποιος δεν έχει χρήματα θα πρέπει «να πεθάνει στην ψάθα». Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι η μεταρρύθμιση στο σύστημα υγείας, η οποία αποτελεί ένα από τα σημαντικά “όπλα” των Ρεπουμπλικάνων σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία, δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας. Παρόλα αυτά, θεωρήθηκε ιδιαιτέρως αριστερή. Σε αρκετές νότιες Πολιτείες άλλωστε, μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων έχουν πειστεί από τις διακηρύξεις του περιβόητου πλέον Tea Party, ότι ο Μπαράκ Ομπάμα είναι “κομμουνιστής”, αλλά και τέτοιος να μην είναι, είναι σίγουρα “Μουσουλμάνος”! Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Δημοκρατικοί και ο Ομπάμα, δεν έχουν “σίγουρες” ούτε καν πολιτείες-κάστρα τους, όπως η παραδοσιακά Δημοκρατική Καλιφόρνια, ή το προπύργιο του Προέδρου Ιλλινόι.

       Εν μέσω μιας τέτοιας άγνοιας ενός εκλογικού σώματος, στο οποίο θριαμβεύει εδώ και δεκαετίες ο ατομισμός, αυτή η «σημαία» του αμερικανικού ονείρου που εσχάτως τσακίζει συθέμελα και τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, στις προεκλογικές ομιλίες δεν ακούστηκε τίποτα για τη δράση των Αμερικανών στο Αφγανιστάν, τίποτα για το Ιράκ (το οποίο μάλιστα για κάποιο λόγο, περνά και ως επιτυχία του Μπαράκ Ομπάμα).

        Ο μέσος Αμερικανός δεν ενδιαφέρεται για χώρες μακρινές στην Ασία ή αλλού, αφού πρωτίστως δεν ενδιαφέρεται για τον κάτοικο της διπλανής πόρτας ή και του παρακείμενου …δρόμου. 
        Άλλωστε, το ξεθωριασμένο αμερικανικό όνειρο των εκατό εκατομμυρίων φτωχών ή «σχεδόν» φτωχών, των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που κυριολεκτικά δεν έχουν ένα πιάτο φαΐ ή μια στέγη να κοιμηθούν κάθε βράδυ, δεν το δείχνει η τηλεόραση. Όπως δεν αναφέρεται και στις πηγές χρηματοδότησης των δύο μεγάλων κομμάτων, τα οποία με μία σειρά νομοθετημάτων έχουν εξασφαλίσει για τους εαυτούς τους, ότι θα καρπώνονται τεράστια ποσά χρηματοδοτήσεων και δωρεών από Αμερικανούς και όχι μόνο ολιγάρχες ή άλλους διαφανείς και αδιαφανείς φορείς και οργανώσεις[3].

       Όπως κάθε συντηρητικό κόμμα, οι Ρεπουμπλικάνοι ελπίζουν σε μεγάλα ποσοστά αποχής. Όσο μεγαλύτερη είναι η “αδιαφορία” που θα επιδείξει το εκλογικό σώμα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η διαφορά του από τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι στις τελευταίες ημέρες και ώρες αυτής της προεκλογικής εκστρατείας κόστους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, προσπαθούν να πετύχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή.

       O Μπαράκ Ομπάμα από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να μετρήσει απώλειες, την ακριβή έκταση των οποίων δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει. Κατηγορείται από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του, ότι ξέχασε τους ισπανόφωνους και τους μαύρους, ξέχασε τους φτωχούς, έβαλε ξεκάθαρα τις επιχειρήσεις πάνω από το περιβάλλον και το κυριότερο, στήριξε τους κερδοσκόπους, τις τράπεζες και τις “φούσκες” που έφτασαν την αμερικανική οικονομία στο χείλος του γκρεμού σε βάρος του μέσου Αμερικανού πολίτη… Τα “μέτρα” που κατάφερε να περάσει για τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα, όσο και αν διαφημίστηκαν δεν ήταν παρά ένα χάδι στα αυτιά των αγορών.   

        Το τίμημα τώρα θα είναι μια διετία μέχρι τις Προεδρικές του 2012, κατά την οποία οι γρίφοι που θα πρέπει να επιλύσει θα πολλαπλασιαστούν. Ως τότε, η οικονομία θα βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού[4] και ο μέσος πολίτης θα κληθεί να πληρώνει τις αμαρτίες άλλων. 

[1]Ανυπέρβλητο εμπόδιο η μείωση των ρύπων για τον αμερικανικό τρόπο ζωής και την οικονομία, Σόλων, 13 Ιανουαρίου 2010
[2]Οι παρασκηνιακές πιέσεις για τις περιβαλλοντικές αποφάσεις της Ουάσινγκτον, Σόλων, 14 Μαΐου 2009,
[3] ΗΠΑ: Κινδυνεύει η δημοκρατία; , Deutsche Welle, 1 Νοεμβρίου 2010
Τα Όπλα των Δημοκρατικών για αναστροφή του κλίματος» , Καθημερινή  (από New York Times), 31 Οκτωβρίου 2010 
[4] Think this economy is bad? Wait for 2012, Greg Ip, Washington Post, 24 Οκτωβρίου 2010,

AP Survey: Only slight economic gains seen in 2011, Jannine Aversa, Washington Post, 28 Οκτωβρίου 2010

Χάρτης: Wikipedia

Άρης Καπαράκης
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων
aris@solon.org.gr 

2 Νοεμβρίου 2010