Από την ποιητική συλλογή «Ψυχές της Ιστορίας» |
Και το δωμάτιο άπλωσε της σκέψης το μένος ********** |
Από την ποιητική συλλογή «Ψυχές της Ιστορίας» |
Και το δωμάτιο άπλωσε της σκέψης το μένος ********** |
“Στις κρίσεις αναγκαζόμαστε να στοχαστούμε –έστω για λίγο– για τον προορισμό μας και για τα βαθύτερα αίτια που μας οδήγησαν σε αυτές. Είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας, ατομικής και συλλογικής, πολύ επίπονη και όχι πάντα τελέσφορη.
Αυτό είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον, μια και δεν μας απασχόλησε όσο έπρεπε στο παρελθόν. Η φιλοδοξία είναι διάχυτη σε όλους τους τομείς της ζωής και εννοούμε την τάση να επιβάλει κανείς την παρουσία του πάνω στους άλλους, να υπερισχύσει, και όχι την θετική στάση για βελτίωση του εαυτού.
Πολύς λόγος έχει γίνει τελευταία για την εθνική ταυτότητα και τον αυτοπροσδιορισμό, αλλά πρέπει να σκεφθούμε κάπως βαθύτερα ή, μάλλον, λιγότερο ιδεολογηματικά, για να μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα βρεθεί και μία λύση.
Αν και πιο πολύ στο θάνατο ταιριάζει,
ωστόσο δίνει ομορφιά απόκοσμη, γεμάτη,
όπου της φύσης η ψυχή σε μια γλυκύτητα βαθιά
περνά και γαληνεύει
στου φθινοπώρου τα απαλά χάδια,
Έξω χιονίζει σιωπηλά
σαν κάποιος άγγελος ν’ άπλωσε τ’ άσπρα του φτερά
πάνω στη γη, που γυμνωμένη στεκόταν
από τις μεστές χάρες του καλοκαιριπώρου,
μ’ εξαντλημένα τα δώρα της ζωής
στα όντα, που κρύφτηκαν σε μέρη θαλπωρής
το κρύο για ν’ αντέξουν της απώλειας.
Δεν έχετε ακόμη λογαριασμό;
Δημιουργία λογαριασμούΧρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία σας στον ιστότοπό μας. Με την περιήγηση σε αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies από εμάς.