Συνέχεια από το ¨Η σεξουαλικότητα ως ανισότητα και ως μέσον¨
3) Η σεξουαλικότητα ως αυτοπροσδιορισμός
Η σεξουαλικότητα κατόπιν αυτής της προσωπικής και κοινωνικής της σπουδαιότητας γίνεται μέσον αυτοπροσδιορισμού και αυτοπραγμάτωσης του ανθρώπου. Μέχρι ένα ορισμένο σημείο όλα τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι προσδιοριστικά του εαυτού του, στον κόσμο βέβαια των φαινομένων. Όμως η στρέβλωση εδώ είναι κεντρική και αρχίζει με την υπερβολή και την μέσω αυτής παρεμπόδιση της ανάδυσης άλλων χαρακτηριστικών του που εν δυνάμει θα προσδιορίσουν τον άνθρωπο διαφορετικά και πιο ολιστικά.
Η σεξουαλικότητα όπως είναι δεν προκαλεί αληθινή οργανική εκτόνωση ούτε επιφέρει απομυθοποιητική γνώση μέσω εμπειρίας, όπως θα ήταν φυσικό να γίνεται με την εκπλήρωση των επιθυμιών, γιατί εδώ η επιθυμία δεν είναι ακριβώς αμιγώς σεξουαλική, αλλά ένα ένστικτο με πάρα πολλά, σκοτεινά και ξένα εποικοδομήματα επάνω του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια επιθυμία για την επιθυμία, με σκοπό να σταματήσουμε εδώ ακριβώς που βρισκόμαστε αρνούμενοι την εξελικτική διαδικασία που λειτουργεί πάντοτε μέσω αφαίρεσης ή υπέρβασης. Δηλαδή, η καθαρή επιθυμία οδηγεί σε γνώση και αποτελεί ένα είδος αφαίρεσης ή υπέρβασης από το πεδίο όπου εκφράσθηκε προς μία ευρύτερη περιοχή αντίληψης. Ενώ η εμμεσοποίηση της επιθυμίας μυθοποιεί ένα πεδίο ή μια μορφή έκφρασης και προσκολλάται σε αυτήν, προσπαθώντας μέσω κατάτμησης και ανάλυσης της μορφής να επεκταθεί, υποκαθιστώντας την υπέρβαση με την παραπάνω τελετουργία και με το χαοτικό γίγνεσθαι εκείνης της μορφής που είναι χωρίς πραγματική υπέρβαση.
Αυτή η κατάσταση υπερβολής, αντί να κατευνάζει τον ανταγωνισμό και να μειώνει την υποταγή του ανθρώπου στα ένστικτά του, τα αυξάνει. Ωστόσο η υπερβολή οδηγεί και σε έναν κορεσμό που, εκτός από την πιθανή υγιή απόρριψη της υπερβολής, μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, είτε πλήθος άλλων απρόσμενων στρεβλώσεων είτε εξασθένηση της επαφής του ανθρώπου με τον εαυτό του αλλά και της φυσικής του παρουσίας, εφόσον αυτή γίνεται μονομανιακή μονοοργανική και μονοδιάστατη και γίνεται φορέας μόνον ενστίκτων και όχι μιας ολότητας συνδυάζουσας φύση και πνεύμα.
Μία από τις γνωστές παρενέργειες που επέφερε στον άνθρωπο η υπερβολική επικέντρωσή του στην σεξουαλικότητα είναι η κατάθλιψη της παραγνώρισης και η αίσθηση ματαιότητας της ζωής μετά από την ηλικία της σεξουαλικής ενεργότητας. Αυτή η ματαιότητα ενέτεινε βέβαια και το φόβο του θανάτου που βρίσκεται πάντοτε πίσω από όλες τις ψυχολογικές στρεβλώσεις μας. Αν όμως είχαν αναπτυχθεί και άλλα επίκεντρα στη συνείδηση και η σεξουαλικότητα είχε τοποθετηθεί στη σωστή αναλογία και θέση της στη ζωή μας, αυτή η κατάθλιψη της παραγνώρισης δεν θα υπήρχε, αλλά αντίθετα θα είχαν θεμελιωθεί ψυχικές ισορροπίες όπου οι ηλικίες θα είχαν τη δική τους αυταξία και λειτουργικότητα, διαφορετική από τη σημερινή που περιορίζει τον άνθρωπο σε ισχνές απομιμήσεις της ζωής, αντί η εμπειρία αφενός να την κάνει πλουσιότερη και η νεότητα να είναι ανοιχτότερη στο αληθινά νέο. Αλλά όλη η δομή της ζωής μας είναι τέτοια που ακολουθεί κυρίως τις σωματοποιημένες αξίες και έτσι η ζωή φθίνει παράλληλα με το σώμα και τη λειτουργική αποδυνάμωση αυτών των αξιών. Αυτό είναι μία προσβολή στην ανθρωπινότητα και μία αθέλητη αυτοπαραγνώριση ή καλύτερα αυτοαπαξίωση –ό,τι και αν κάνουμε για τη διατήρηση της νεότητας, της σεξουαλικότητας, της ψευδούς κοινωνικότητας και της αλλοτρίωσης.
Αυτός λοιπόν ο μονοδιάστατος προσδιορισμός στο πλαίσιο της σεξουαλικότητας φονεύει στην πραγματικότητα τον άνθρωπο σε πολύ νεαρή ηλικία, πολύ πριν από τον φυσικό θάνατο.Φονεύει την ψυχή και τις δυνατότητες εξέλιξης, γιατί η συνείδηση προσκολλάται στο ομοίωμα της νεότητας. Αυτό ήδη δείχνει ότι και η ίδια η νεότητα με αυτόν τον τρόπο δεν είναι αληθινή νεότητα, γιατί δεν διαθέτει ούτε την τάση για το νέο ουσιωδώς, δηλαδή εκείνη την ανοικτότητα προς τις άγνωστες πλευρές της ζωής, ούτε είναι εποικοδομητική για το μέλλον της.
Πέραν αυτού, για να ανιχνεύσει κανείς το βάθος της σεξουαλικότητας –όποιο και να είναι, πρέπει να ξεφύγει από αυτόν τον περιορισμό και να γίνει τρόπον τινά παρατηρητής, όχι αποξενωτικά, αλλά αυτογνωσιακά. Η αυτογνωσία αποτελεί το μέτρο της αναλογίας για όλα τα χαρακτηριστικά μας. Αλλοιώς χάνεται η σχέση ατόμου και ολότητας, καθώς και η σχέση μιας λειτουργίας με το σύνολο του συστήματος στο οποίο ανήκει. Αλλά τελικά τι επιδιώκουμε; Να είμαστε η σεξουαλικότητά μας ή το όλον που καλείται εαυτός; Και θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνον αυτό που είναι ήδη γνωστό, αλλά και το πλήθος των δυνατοτήτων μας που παραμένουν ακόμη άγνωστες. Αυτό το Άγνωστο δεν προσεγγίζεται με επιθυμία ή λαγνεία, αλλά μέσω αφαιρετικότητας.
Ο αυτοπροσδιορισμός πρέπει να είναι ένα ανοικτό σύστημα προς το μέλλον, να εμπεριέχει και το αφηρημένο, το άγνωστο, διαφορετικά γίνεται είδωλο, στατικότητα, νεκρότητα. Το αφηρημένο όμως, αυτό που είναι κρυμμένο στο μέλλον, ως μη ορατό περικλείει μέσα του το αληθινό σπέρμα της ζωής, το αίτιό της. Γι’ αυτό κάθε ειδωλοποίηση του εαυτού μέσω ταύτισης με ηλικίες ή λειτουργίες ή ο,τιδήποτε άλλο, δεν είναι ο εαυτός και η ειδωλοποίηση ως εμμονή δεν αφήνει καμμία διέξοδο εξελικτική ή ευτυχησιακή.
Τα ένστικτα, αν και αναγκαία, είναι επιτεύξεις του παρελθόντος και κανονικά θα πρέπει να λειτουργούν με τους φυσικούς κύκλους τους και τις αληθινές ανάγκες. Η τετανοποίηση των ενστίκτων μέσω της συνειδησιακής στρέβλωσης και ανεπάρκειας ολιστικού αυτοπροσδιορισμού βλάπτει και τα ίδια και τα καθιστά εργαλεία της αντιεξελικτικότητας –στην πραγματικότητα δηλαδή τα νεκρώνει ως σημαινόμενο μιας λειτουργίας. Τελικά, αν επικεντροποιήσουμε τον αυτοπροσδιορισμό στο φύλο, θα διαπιστώσουμε την περιοριστικότητα της μορφής που απηχεί την αποξένωσή μας από τη βιωματική του Είναι ως πεδίου εσωτερικότητας, ολότητας και υπερβατικότητας, που λειτουργεί όχι μέσω επιθυμίας, αλλά μέσω αφαίρεσης που λειτουργεί με την οικονομία της ζωής.
Διαβάστε παρακάτω όλα τα άρθρα:
1,2) Η σεξουαλικότητα ως ανισότητα και ως μέσον
3) Η σεξουαλικότητα ως αυτοπροσδιορισμός
4) Η σεξουαλικότητα ως αντίδοτο του φόβου
5) Η σεξουαλικότητα ως κοινωνικοποίηση
6) Η σεξουαλικότητα ως ελευθερία
7) Η σεξουαλικότητα ως γοητεία
8) H σεξουαλικότητα ως γοητεία στο γάμο
Ιωάννα Μουτσοπούλου, δικηγόρος
Μέλος της Γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 22-09-2010
Φωτό: wikimedia
