Ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προωθεί προς τα έξω την εικόνα ότι έχει «μεταρρυθμιστεί», ότι ενδιαφέρεται πλέον για τους οικονομικά ασθενέστερους και ότι έχει απαρνηθεί τις αποδεδειγμένα καταστροφικές πρακτικές του παρελθόντος, πρόσφατες ανεξάρτητες μελέτες επισημαίνουν ότι οι όποιες αλλαγές στην πράξη αποδεικνύονται επουσιώδεις. |
Έκθεση της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών (SOAS) Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι τα προγράμματα του Ταμείου εξακολουθούν να θέτουν ως βάση της στρατηγικής τους την «υπερβολική ενασχόληση με τους νομισματικούς και οικονομικών δείκτες», όπως των δημοσιονομικών, την σταθερότητα των τιμών, του πληθωρισμού, των χαμηλών επιτοκίων. Αυτή όμως η εστίαση κινείται σε βάρος της «απόδοσης των πραγματικών μεταβλητών», (πραγματικά επίπεδα της παραγωγής, εισοδήματος και απασχόλησης). Τα «προγράμματα του ΔΝΤ εξακολουθούν να επιμένουν ότι η τόνωση της εγχώριας ζήτησης μέσω των δημόσιων δαπανών εξαρτάται από την διαθεσιμότητα της χρηματοδότησης από εξωτερικές πηγές, με ευνοϊκούς όρους», τη χρήση των «εγχώριων πόρων με ένα μη πληθωριστικό τρόπο», την διατήρηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων και αποφεύγοντας τον «παραγκωνισμό του εγχώριου ιδιωτικό τομέα». Η εστίαση αυτή αποκαλύπτει ότι το ΔΝΤ πιστεύει στην ανωτερότητα του εγχώριου ιδιωτικό τομέα έναντι του δημόσιου ως προς την ικανότητα εγχώριας οικονομικής ανάκαμψης. Το γεγονός αυτό περιορίζει σημαντικά τις πολιτικές που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν απασχόληση, επενδύοντας σε δημόσια υπηρεσίες, και θεσπίζοντας ευρύτερες κοινωνικές πολιτικές που θα στηρίξουν την ανάπτυξη και την αντοχή της οικονομίας σε εξωτερικούς κραδασμούς. Σύμφωνα με την έκθεση, το Ταμείο επιμένει επίσης ότι οι δημόσιες δαπάνες μέσω επιχορηγήσεων, αύξησης της απασχόλησης στο δημόσιο θα πρέπει να μειωθούν. Η νομισματική πολιτική έγινε αυστηρότερη στις περισσότερες χώρες, ενώ η απελευθέρωση των τιμών ενθαρρύνεται και τα «μέτρα προστατευτισμού» όπως οι δασμοί και οι ποσοτικοί περιορισμοί στις εισαγωγές αποθαρρύνονται. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι ανεπτυγμένες χώρες υιοθετούν τα προγράμματα «κινήτρων» τα οποία το Ταμείο αποθαρρύνει να εφαρμοστούν στις χώρες που αυτό δανείζει. Το Ταμείο θα μπορούσε να διαδραματίσει ένα ρόλο «υποστήριξης της εναρμονισμένων παρεμβάσεων θέτοντας τις βάσεις για βιώσιμη ανάπτυξη και τη μείωση της φτώχειας». «Ωστόσο, (το ΔΝΤ) είναι διατεθειμένο να εφαρμόσει περιορισμένες αλλαγές, όπως η κοινωνική προστασία για τους φτωχούς» Μια εναλλακτική προσέγγιση θα ήταν να εφαρμόσει μακροοικονομικές πολιτικές που θα έχουν ως αποτέλεσμα μια ποικιλία κοινωνικών αποτελεσμάτων, πριν από την εφαρμογή τυχόν οικονομικών μέτρων. Αυτό θα απαιτούσε όμως «μια ρητή παρέκκλιση από την πολιτική της κοντόφθαλμης συρρίκνωσης του προϋπολογισμού». Εκθέσεις της ESRCnet και Center of Concern Ανάγκη για συνοχή
|
8 Ιουνίου 2010 |