ΖΩΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ, ΖΩΗ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ (του Γιάννη Ζήση)

eswter plan zwh eklek 2 26 - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

eswter plan zwh eklek 2 26 - Σόλων ΜΚΟΚάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας και της ιστορίας δύναται –και είναι– βαθιά κρίσιμη, γεμάτη από δυνατότητες που συχνά διαφεύγουν από τη ρουτίνα της συνειδητότητάς μας.

Οι στιγμές είναι γεμάτες από μια πληρότητα προοπτικών, όμως εμείς τις αγνοούμε· αγνοούμε τον πλούτο του παρόντος, την αναγεννητική και καινοτομική πνοή του· φτωχαίνουμε το Τώρα και, έτσι, κάνουμε πιο φτωχό το μέλλον.

 
Εξαντλούμε το παρόν με τις επιθυμίες, τις αυταπάτες, τα είδωλα και την άγνοιά μας. Καλύτερα μπορούμε να πούμε ότι φτωχαίνουμε τον εαυτό μας ή –πιο αληθινά– το φάντασμα του εαυτού μας μέσα στην άγνοια μας, μέσα στην απεμπλουτισμένη συνείδησή μας. Εξαντλούμε τη συνειδητότητά μας, συχνά, για ένα τίποτε – ή στο ίδιο το τίποτα.

Για να δούμε τον πλούτο του παρόντος, τον πλούτο του εαυτού μας,  χρειάζεται μια σχέση αγάπης και όχι χωριστικότητας ή φυγής. Χωρίς αγάπη, δεν μπορεί να τον αναγνωρίσουμε. Η ύπαρξη, η ζωή, είναι μια εξαιρετική κληρονομιά που μπορούμε να την αποδεχθούμε, να την αναγνωρίζουμε κάθε στιγμή. Η ψυχή μας, το σώμα, η κοινωνία και η φύση είναι μια ζωτική πηγή θαυμαστών και εξαίρετων δυνατοτήτων.

Η επιθυμία αποτυγχάνει γιατί υποδηλώνει ένα έλλειμμα κατανόησης του παρόντος και μια ασυμφιλίωτη συνείδηση με το «τώρα» και το υπαρκτό, με την παρουσία του όντος. Το υπάρχον, το δεδομένο και το εφικτό τους είναι πολύ πιο πλούσια από τις απατηλότητες των ειδώλων και της επιθυμίας τους. Ζούμε στο «τώρα», δεν ζούμε στο είδωλο της επιθυμίας. Ακόμη και το είδωλο και η επιθυμία απορρέουν από την ενέργεια στο παρόν ή την ενέργεια του παρόντος. Αχρηστεύουμε αυτή τη θαυμαστή ενέργεια, επιχειρώντας να φυλακίσουμε το μέλλον σε μια μορφή ειδώλου επιθυμίας, στη φυγή. 

Το άπειρο του παρόντος και του μέλλοντος το χάνουμε μέσα σ’ ένα θέατρο στιγμών. Εκτρέπουμε τη συνειδητότητα, την εξορίζουμε από την παρουσία του όντος στο διασκεδαστικό, αλλά και βασανιστικό θέατρο στιγμών, επιθυμιών και ειδώλων.

Ασκούμε την εξουσία και τη βία της άγνοιάς μας υποκαθιστώντας τη ζωτικότητα της ενέργειας σ’ ένα θέατρο φαντασμάτων, σε μια σειρά εξαρτήσεων στην παροδικότητα των μορφών. Μετατρέπουμε τις αισθήσεις και τη συνειδητότητα από πηγή απόλαυσης του Είναι σε ομήρους και εξαρτήματα των επιθυμιών. 

Η -μέχρι τώρα- πορεία μας μάς δείχνει ότι πρέπει να σταθούμε διαφορετικά απέναντι στον Χρόνο, να τον απελευθερώσουμε από τις επιθυμίες μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε απελευθερωμένα οι ίδιοι σε αυτόν. 

Ο Χρόνος δεν είναι πεδίο θεάματος, αλλά ενέργεια του Όντος. Δεν ανακαλύπτουμε την ενέργεια αυτή φεύγοντας από τον Εαυτό μας.  Για να το πούμε διαφορετικά ή και πιο αληθινά,  απελευθερώνουμε αυτή την ενέργεια ταξιδεύοντας στον Ένα Εαυτό ή το καθολικό Όν. Αυτό είναι και το πεδίο απελευθέρωσης της συνείδησής μας.


Γιάννης Ζήσης, συγγραφέας

Ημερομηνία δημοσίευσης: 22 Απριλίου 2010

Σχετικά άρθρα