ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΑΠΛΗΣΤΙΑ: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ (του Αλέξανδρου Μπέλεση)
| Χρειάστηκε να σκάσει η χρηματοπιστωτική φούσκα που δημιούργησαν πολύ συγκεκριμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να αγανακτήσει ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών στη Δύση με τις συμπεριφορές τους. Οι κερδοσκοπικές πρακτικές τους ήταν ασφαλώς γνωστές αλλά από τη στιγμή που υπήρχε χρήμα για «όλους» χωρίς συνέπειες στη Δύση δεν υπήρχε λόγος «ανησυχίας». Η καταπάτηση των κανόνων της αγοράς από τους διαχειριστές κεφαλαίου, όσο έπληττε αναπτυσσόμενες οικονομίες και λήστευε τον ορυκτό πλούτο τους ή το εργατικό δυναμικό τους, δεν συγκινούσε ιδιαίτερα τους πολίτες στη Δύση. Με την «πάταξη» του κινδύνου που αντιπροσώπευε η κομουνιστική απειλή οι ευαισθησίες αυτές μειώθηκαν ακόμη περισσότερο. Οι πρακτικές τους στην πραγματική και εικονική οικονομία γιγαντώθηκαν |
|
Το 2008 οι πολιτικοί αποφάσισαν να διασώσουν αυτές τις τράπεζες από τη χρεοκοπία, παραβιάζοντας τους κανόνες προσφοράς και ζήτησης της αγοράς, που λάτρευαν στη μορφή του «αλάνθαστου και δίκαιου» σκληρού ανταγωνισμού και του ανηλεούς κλεισίματος των αποτυχημένων μικρών επιχειρήσεων και της πίεσης για άσκηση πολιτικών μείωσης του κοινωνικού κράτους. Σε αντίθεση με τις ακολουθούμενες σταδιακές πολιτικές μείωσης του κοινωνικού κράτους, οι πολιτικοί αποφάσισαν ξαφνικά λόγω της κρίσης να ασκήσουν κοινωνική πολιτική για τις τράπεζες!! Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: ένα χρόνο μετά τη διάσωσή τους, μερικές από αυτές υποβιβάζουν την πιστοληπτική ικανότητα των κρατών ή στοιχηματίζουν – αξιοποιώντας στην ιδιοκτησία τους «επιστήμονες ειδικούς» και ΜΜΕ – στη χρεωκοπία κρατών, υποδεικνύουν πολιτικές απελευθέρωσης στον τομέα της εργασίας και μείωσης για άλλη μια φορά του κοινωνικού κράτους!! Αυτά αφορούν επίσης ολόκληρη την Ευρώπη. Οι πολιτικοί είναι πλέον εκτεθειμένοι απέναντι σε ένα αυξανόμενο αριθμό ανέργων και σε μειωμένων αποδοχών έμμισθων ψηφοφόρων. Από όλα αυτά προέκυψαν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα: Η υποβάθμιση της πολιτικής σε ρόλο διαχειριστή υλοποίησης μυωπικών μοντέλων ανάπτυξης που στηρίζονται στην ερμηνεία του κόσμου αποκλειστικά και μόνο με βάση τα οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου ή των εργαζομένων έχει φέρει τον οικονομικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό και πολιτικό ολοκληρωτισμό πολύ πιο κοντά από όσο ομολογείται. |
|
Αλέξανδρος Μπέλεσης |