1

Ο ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Η παραγωγικοποίηση και η εμπορευματοποίηση συνδέθηκε με το βιομηχανικό πολιτισμό, ο οποίος συνδέθηκε με τις μηχανές από τη μια και με τη μαζική παραγωγή από την άλλη και που κατέστησαν δυνατή οι νέες τεχνολογίες και οι μηχανικές αλυσίδες παραγωγής. Ο αυτοματισμός της παραγωγικής διαδικασίας αποτέλεσε μια ολοκλήρωση του βιομηχανικού πολιτισμού, σε συνδυασμό με την τεχνητή νοημοσύνη και την πληροφορική διαχείριση των αλυσίδων παραγωγής.

          Η ελεγχόμενη αποδέσμευση, ο μετασχηματισμός και η αξιοποίηση της ενέργειας και της γνώσης και οι  τεχνολογίες επεξεργασίας των υλικών με την μαζική εφαρμογή  και αξιοποίηση των μηχανισμών μέτρησης του Χρόνου όπως παρατηρεί ο Λιούις Μάμφορντ διαμόρφωσαν νέες διαστάσεις στον «Μύθο της Μηχανής».

Είμαστε πια στην ολοκλήρωση του βιομηχανικού πολιτισμού. Ο βιομηχανικός πολιτισμός έχει αναδείξει και τις αρνητικές του όψεις:

    1. στην φθορά των παραδοσιακών αξιών του σεβασμού του περιβάλλοντος και

    2. στην απαξίωση τελικά της ίδιας της φύσης μέσα από αλόγιστες και κοντόφθαλμες πρακτικές που ξεκινούν από την κερδοσκοπία της παραγωγής και τη διαμόρφωση πλασματικών καταναλωτικών αναγκών.

         Ο βιομηχανικός πολιτισμός, έγινε συνώνυμο της σύγκρουσης του ανθρώπου και της κοινωνίας με το περιβάλλον, της αποικοδόμησης του περιβάλλοντος, της καταστροφής του και της εξάντλησης των αποθεμάτων του για τις επόμενες γενεές.

        Στο βιομηχανικό πολιτισμό τέθηκε το θέμα της διατήρησης των αξιών για τις επόμενες γενεές, η αναγνώριση της αξίας του περιβάλλοντος μέσα από το δικαίωμα των επόμενων γενεών για ζωή και υγιές φυσικό περιβάλλον.  

         Η εντατικοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και της ανθρώπινης εργασίας στη βιομηχανική εποχή οδήγησε σε ένα αδιέξοδο απέναντι στο έλλειμμα του ανθρώπου για ελεύθερο χρόνο και ποιότητα ζωής. 

        Ο βιομηχανικός πολιτισμός δημιούργησε νέα αδιέξοδα και νέες ανάγκες σε σχέση με τις προηγούμενες της προβιομηχανικής ανάπτυξης, όπου η σημασία της ανθρώπινης εργασίας ήταν διαφορετική καθώς μετρούσε η ιδιοκτησία πάνω στην ανθρώπινη εργασία και καθόριζε σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη και τις παραγωγικές σχέσεις:

        -Δεν ήταν ακριβώς καλύτερες οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης του ανθρώπου πριν από τη βιομηχανική εποχή. Παραδόξως όμως μέσα από το δίδυμο της παραγωγικής κερδοσκοπίας και της καταναλωτικής απληστίας ο άνθρωπος κατάφερε παρ’ όλη την τεχνολογική επανάσταση να βρίσκεται παγιδευμένος σε καταστάσεις που κατασπάραζαν τη δυνατότητά του για ουσιαστική ποιότητα ζωής και ελεύθερο χρόνο. 

          Για πρώτη φορά μετά από την τελευταία φάση της βιομηχανικής επανάστασης και τη διαδικασία της αυτοματοποίησης, της πλήρους μηχανοποιημένης παραγωγής

     α. ο άνθρωπος άρχισε να απελευθερώνεται και να αποκτά τη δυνατότητα να αναζητά ξανά τη φύση ως αυθεντική αξία για την ποιότητα της ζωής του, ενώ ταυτόχρονα

     β. η οικονομική θεώρηση της διαχείρισης των φυσικών πόρων αρχίζει να επιβάλλει τον σεβασμό του περιβάλλοντος και στην παραγωγική διαδικασία

        -Ήδη μιλάμε για την αναγκαιότητα ενός μεταβιομηχανικού πολιτισμού μέσα στον οποίο ακέραιο τμήμα θα αποτελεί ο περιβαλλοντικός πολιτισμός, ο πολιτισμός της βιωσιμότητας και της αειφορίας. 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Πράσινη Καμπή – Β’ Τόμος, Πράσινος-Οικολογικός Πολιτισμός, Περιβάλλον και Πολιτισμός” του συγγραφέα Γιάννη Ζήση

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Μαρτίου 2010