ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (του Γιώργου Μαυρουλέα)

limpopo - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

 limpopo - Σόλων ΜΚΟΗ Σύνοδος της Κοπεγχάγης ήταν μια αποτυχία σε τέτοιο βαθμό που θυμίζει περισσότερο αυτοχειριασμό παρά οτιδήποτε άλλο. Γιατί πράγματι δεν υπάρχει πλέον κανένα χρονικό περιθώριο. Αν υπάρχει ένα σύνθημα ή μια φράση που θα μπορούσε να μεταφέρει το μέγεθος της ανάγκης είναι το: Εδώ και τώρα για να υπάρξει αύριο.

        Αλλά γιατί οι κυβερνήσεις δεν προχωρούν σ’ αυτό που είναι προφανές για τη σωτηρία και την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού και του πλανήτη; Δηλαδή γιατί δεν προχωρούν άμεσα στην πράσινη ανάπτυξη;

         Οι περισσότερες υποχωρούν κάτω από την πίεση των αναγκών της καθημερινότητας και των συμφερόντων, αδυνατώντας να δουλέψουν οραματιστικά και να προσαρμόσουν την κοινωνία σ’ ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης. Η δυσκολία του εγχειρήματος είναι μεγάλη και απαιτεί δύο εξαιρετικές ικανότητες: Σύνθεση και Προβλεπτικότητα. Η σύνθεση όμως απαιτεί μια πολύπλευρη γνώση, αίσθηση σκοπού και βαθύ στοχασμό. Η προβλεπτικότητα εκτός από όλα αυτά απαιτεί και τη δυνατότητα να μπορείς να οραματισθείς το μέλλον όσο γίνεται πιο ενδελεχώς και να εντοπίσεις τις ενδεχόμενες αντιδράσεις και τις πιθανές αδυναμίες. Σε ένα χαοτικό-πολύπλοκο και περίπλοκο περιβάλλον επικρατεί αβεβαιότητα. Μια πολιτική απόφαση για παράδειγμα που αρχικά δείχνει σωστή, μπορεί να επιφέρει σωρεία προβλημάτων.  

         Πώς λοιπόν μπορεί όλο αυτό το απίστευτο χάος να προσαρμοστεί σε μια νέα εξορθολογισμένη και βιώσιμη πορεία; Πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε ένα δημοκρατικό και όχι ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα; Πώς μπορεί να περάσει, με μια ταχύτατη πορεία προσαρμογής, η ανθρωπότητα από το σημερινό παραλογισμό σε μία βιώσιμη κατάσταση δίχως να προκαλέσει πλήθη ανέργων και δυστυχισμένων ανθρώπων;

         Οι λύσεις δεν είναι ούτε εύκολες ούτε αυτονόητες. Από τη μία απαιτούν ένα σχετικό χρόνο βαθέως στοχασμού και προβληματισμού, ο οποίος μάλιστα χρόνος είναι και απαιτητικός σε ένταση και δεν επιτρέπει τη διάσπαση από άμεσα διαχειριστικά ζητήματα,  από την άλλη (και κυρίως) απαιτούν μια βασική καταστάλαξη και όραμα: που θέλουμε να πάμε; 

         Αλλά για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα αρχικά πρέπει να εντοπίσουμε με ακρίβεια τι μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Ποιες είναι οι θεμελιώδεις αιτίες; Οι απλοϊκές απαντήσεις δεν έχουν θέση εδώ. Και δεν έχουν θέση για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι μία ή δύο. Με αφορισμούς ή αστόχαστες απαντήσεις δε δίνουμε λύση ούτε σε απλούστερα ζητήματα, πόσο μάλλον όταν εμπλέκονται όλη η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, η ιστορία, οι κουλτούρες και ο πολιτισμός, οι θρησκείες, τα εκπαιδευτικά συστήματα, οι φιλοσοφικές-ιδεολογικές αναζητήσεις και αντιλήψεις, η οικονομία και τα οικονομικά συμφέροντα, οι φιλοδοξίες και οι προσωπικοί μικρόκοσμοι, οι προκαταλήψεις, μικρονοϊκές συμπεριφορές, εγκληματικότητα και διαφθορά, οι συνήθειες  αλλά και τεράστιες ανάγκες επιβίωσης. 

         Όμως μπορούν να εντοπιστούν μια σειρά τέτοιων αιτιών και να αξιολογηθούν-ιεραρχηθούν. Αυτές θα αποτυπώσουν το χάρτη του μείζονος προβλήματος και θα περιγράψουν τους στρατηγικούς στόχους για την επίλυσή του. Και είναι σ’ αυτά τα καίρια σημεία όπου οι θεσμικές παρεμβάσεις αλλά και δημόσιος διάλογος μπορούν με τη σειρά τους να ιεραρχηθούν και μπορούν να αντιστρέψουν ή να αλλάξουν «προδιαγεγραμμένες» πορείες.

19 Ιανουαρίου 2010

Γιώργος Μαυρουλέας, Πολιτικός Επιστήμονας
Μέλος της ΜΚΟ Σόλων

Σχετικά άρθρα