Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως μπορεί καθημερινά να απασχολούν τα μέσα ενημέρωσης με τις διακηρύξεις περί της «ευαισθητοποίησής» τους για τα περιβαλλοντικά ζητήματα και για τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται ο πλανήτης. |
Με το «μαύρο χρυσό» να φτάνει στην υψηλότερη τιμή του για το 2009 η κατανάλωσή του συνεχίζει να αυξάνεται με σταθερούς ρυθμούς παρά το γεγονός ότι η οικονομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την πτώση στην ζήτηση του από τον βιομηχανικό τομέα παγκοσμίως, αλλά και την πρωτοφανή στα πετρελαϊκά χρονικά στασιμότητα στην παραγωγή που παρατηρείται από το 2005. Ο μη κυβερνητικός οργανισμός Global Witness σε έρευνά του προειδοποιεί ότι τα πετρελαϊκά αποθέματα σε λίγα χρόνια από τώρα θα έχουν μειωθεί τόσο πολύ, ώστε η συνεπαγωγική αύξηση της τιμής των πετρελαϊκών προϊόντων θα φέρει πολλές οικονομίες –κυρίως φτωχές- σε απόγνωση. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας εάν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση –που τίποτα δεν δείχνει ότι δεν θα συνεχιστεί-, το 2015 το χάσμα μεταξύ προσφοράς και ζήτησης θα ανέλθει στα 7 εκ. βαρέλια ημερησίως, ποσότητα που ισούται με το 7,7% της παγκόσμιας ζήτησης. Στην έρευνα της Global Witness αναφέρεται ότι για να καλυφθεί η προβλεπόμενη από την Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας παγκόσμια ζήτηση για το 2030, θα πρέπει να ανακαλυφθούν και να εξορύσσονται καθημερινά 64 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου επιπλέον της σημερινής παραγωγής[1]. Η εμμονή αυτή βέβαια στην κατανάλωση πετρελαίου μόνο τυχαία δεν είναι καθώς οι πανίσχυρες πετρελαϊκές εταιρίες τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες ασκούν μέσω ισχυρότατων δικτύων λόμπι άμεση επιρροή σε κυβερνητικές αποφάσεις και θέσεις. Οι πετρελαϊκές ανά τον κόσμο προσάγονται σε δίκες για τις ανυπολόγιστες καταστροφές σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών και σε οικοσυστήματα περιοχών στις οποίες, είτε γλιτώνουν με αστεία χρηματικά πρόστιμα, όπως ή Exxon στην περίπτωση της μόλυνσης της Αλάσκας και η Shell στη Νιγηρία, είτε τραβούν σε μάκρος δικαστικές υποθέσεις καταφέρνοντας να κάνουν το χρόνο τελικά να λειτουργεί υπέρ τους, όπως η Texaco. Η έρευνα καλεί τις κυβερνήσεις να θεωρήσουν τις απαραίτητες επενδύσεις στις νέες τεχνολογίες ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, αναφέροντας ότι η εμπιστοσύνη στους κανόνες της «αγοράς» είναι ανεπαρκής. Ακόμα όμως και την περίφημη «λειτουργία της ελεύθερης αγοράς» να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε, ας θυμηθούμε ότι: [1] Government failure to acknowledge oil supply crunch risks conflict and threatens the climate , Global WitnessPress Release, 20 Οκτωβρίου 2009, |
21 Οκτωβρίου 2009 Άρης Καπαράκης |