ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ & ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΑ ΤΡΕΝΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ή ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ; ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ή ΠΕΡΙΤΤΑ

250 train Fahlenbach wiki - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

250 train Fahlenbach wiki - Σόλων ΜΚΟΑ) Η θερμοκρασία της Γης έχει αυξηθεί,  από το 1970 μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο 0.6ο C.   Η πλέον αρμόδια  Παγκόσμια Επιτροπή του ΟΗΕ ( IPCC), από το 2007,  προβλέπει   ότι η μέση άνοδος της θερμοκρασίας της Γης κατά τον 21ο αιώνα θα κυμανθεί από 1.1 – 6.4ο C. Η υπερθέρμανση αυτή συνδέεται άμεσα με την αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα (CO2)  στην ατμόσφαιρα της Γης. Από τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτει το συμπέρασμα ότι υπάρχει μια υπερ-επείγουσα ανάγκη, ώστε να σταθεροποιήσουμε τα επίπεδα του  CO2 στη γήινη ατμόσφαιρα.

 Άρα στα πλαίσια της Μείωσης των εκπομπών των Αερίων του Θερμοκηπίου  πρέπει να φύγουμε από τα συμβατικά αυτοκίνητα και να πάμε στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πόλεως, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα ποδήλατα και  στο… περπάτημα. Δηλαδή σε ένα συνδυασμό ήπιων μέσων μεταφοράς. Βέβαια οι Κυβερνήσεις αντιστέκονται και θέτουν, αν θέτουν, κάποια όρια του τύπου:  Μείωση  του CO2 κατά  20% ή κατά 40%,  μέχρι το 2020 ή το 2050. Στη στάση τους αυτή  υπάρχει αναποφασιστικότητα, συμφεροντολογία και δειλία. Οι επιστήμονες όμως είναι πολύ ξεκάθαροι όταν μιλάνε  για μια  δραματική περικοπή κατά 80% του CO2, που πρέπει να γίνει  μέχρι το 2020, ειδάλλως οι κλιματικές αλλαγές ( και όχι μόνο) θα οξύνονται, με αποτέλεσμα να έχουμε μη αντιστρεπτές καταστάσεις (και καταστάσεις μακράν πάσης ανθρώπινης εμπειρίας).
       
        
Β)   Και η   μεγάλη  πετρελαϊκή κρίση του 2008 μας προσγείωσε  ξαφνικά στην ίδια  σκληρή πραγματικότητα, που όλοι λίγο πολύ την προέβλεπαν: ότι, δηλαδή, μετά την είσοδο μεγάλων χωρών στην αναζήτηση  Πετρελαίου (Κίνας, Ινδίας και άλλων αναπτυσσόμενων χωρών),  μπήκαμε πια στην εποχή του ακριβού πετρελαίου. 
Συμπέρασμα: Ο 21ος αιώνας δεν θα μοιάζει σε  τίποτα με τον αφελή, γεμάτο ποσοτική ανάπτυξη, γεμάτο φτηνό -αλλά βρώμικο- πετρέλαιο, 20ο  αιώνα.

         Σε διάφορα μέρη του κόσμου έχουν αρχίσει ήδη να παίρνονται μέτρα κατά του ΙΧ, από κάποιες  πρωτοπόρες κυβερνήσεις. Έχουν, δηλαδή, αρχίσει να αναδομούν τα συστήματα  μεταφοράς τους (πχ με τρένα υψηλών ταχυτήτων, με αύξηση του φόρου επί της βενζίνης, με ανάπτυξη ποδηλατοδρόμων,  με τραμ, με τον  προαστιακό, με πεζοδρομήσεις κλπ),  μαζί με τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας(γεωθερμία, αιολική, ηλιακή κλπ)  που προωθούν.
         Αντίθετα,  εδώ στην Ελλάδα, δίδονται εκατοντάδες εκατομμύρια  για αυτοκινητοδρόμους, για επισκευές αυτοκινητοδρόμων -που δεν τελειώνουν ποτέ- και για αγορά νέων βενζινοκίνητων αυτοκινήτων (για να ξεπουλήσει το στοκ της η κ. Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί, κλπ). Δηλαδή, γίνονται άλλα αντ` άλλων.

         Και τι θα γίνει, αν αύριο το πετρέλαιο φτάσει τα 200$ /βαρέλι, κάτι που  πολλοί το θεωρούν  περισσότερο και από βέβαιο;
         Απλούστατα η οικονομία τους κράτους μας  –το οποίο βρίσκεται υπό τροχιά κατάρρευσης – θα καταρρεύσει πλήρως. Τέτοια κράτη δυστυχώς,  υπάρχουν πολλά σήμερα, περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Ας ρίξουμε ένα βλέμμα στην Αφρική ή την  Ασία…

         Να γιατί πρέπει να εμμείνουμε στον εκσυγχρονισμό και στην αύξηση των χιλιομέτρων του σιδηροδρόμου. Να γιατί πρέπει τάχιστα να μεταφέρουμε κεφάλαια από τους αυτοκινητόδρομους και τα ΙΧ στα  Μ. Μ. Μεταφοράς,  στους ποδηλατόδρομους κλπ.
         Εάν εμείς οι πολίτες και οι πολιτικοί δεν έχουμε αυτή την οπτική μπροστά μας, δεν έχει νόημα να μιλάμε για διατήρηση του τρένου (ως κάτι το φολκλορικό ή ως ένα παιχνίδι που μας το παίρνουν ή ότι το στερούν  μόνο από κάποιους φτωχούς ανθρώπους…). Εάν δεν έχουμε το νου μας στα στοιχεία των πιο έγκυρων οργανισμών και των πιο έγκυρων  επιστημονικών επιτροπών που μας περιγράφουν, ακριβώς  σχεδόν, τις ανατροπές που μας περιμένουν, τότε δεν έχει νόημα να βγούμε έξω από το ΙΧ (έγκαιρα). Θα μας  πετάξει βέβαια έξω, κάποια στιγμή, η ίδια η πραγματικότητα απροετοίμαστους,  ανήμπορους και φοβισμένους.

               Ενώ, αν  συνειδητοποιήσουμε ότι το τρένο είναι κάτι το αναγκαίο, που θα υποστηρίξει τη βιωσιμότητα του πολιτισμού μας στα δύσκολα χρόνια που έρχονται, τότε ίσως μπορέσουμε να διεξάγουμε  πολύ πιο  ενωτικούς, πολύ  πιο διεκδικητικούς και πολύ πιο ανυποχώρητους αγώνες.

Καλαμάτα 31/07/09

Μαστοράκης Γιάννης, μέλος της Οικολογικής Κίνησης Καλαμάτας & της Ένωσης Καταναλωτών Μεσσηνίας.

 

Σχετικά άρθρα