ΣΥΝΘΕΣΗ - ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ: ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, Α’ ΜΕΡΟΣ, του Roberto Assagioli

8 cell simple wiki common - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print
8 cell simple wiki common - Σόλων ΜΚΟΗ Ψυχοσύνθεση προϋποθέτει ψυχανάλυση, ή μάλλον την περιλαμβάνει ως πρώτο και απαραίτητο στάδιο. Από αυτή την άποψη υπάρχει μια στενή αναλογία μεταξύ εκείνων των χημικών διαδικασιών, οι οποίες παράγονται στο επιστημονικό εργαστήριο και εκείνων, οι οποίες λαμβάνουν χώρα συνεχώς στο ανθρώπινο σώμα. 
Τα πολυσύνθετα μόρια της πρωτεΐνης, για παράδειγμα, τα οποία περιλαμβάνονται στην τροφή, υποδιαιρούνται σε απλούστατα μόρια πεπτονίων μέσω των βιοχημικών αναλυτικών διαδικασιών της πέψης. Μέσω μιας διαδικασίας σύνθεσης, τα μόρια αυτά συντίθενται για να σχηματίσουν μεγαλύτερα μόρια, που αποτελούν την ειδική πρωτεΐνη του ίδιου μας του οργανισμού.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στην ανθρώπινη ψυχή, στην οποία οι διαδικασίες της ανάλυσης και της ανασύνθεσης συνεχίζονται ακατάπαυστα. Ενίοτε, οι διαδικασίες αυτές της ψυχολογικής αφομοίωσης (θα μπορούσε κάποιος να πει, της πρόσληψης και της πέψης) λαμβάνουν χώρα εύκολα και αυθόρμητα, συχνά όμως παρουσιάζονται η ψυχολογική δυσπεψία και οι τοξικές καταστάσεις και αναπτύσσονται στο ασυνείδητο του ατόμου οι ψυχοπαθολογικές μολύνσεις και οι όγκοι.
Η ανάγκη της μελέτης και της θεραπείας αυτών των διαταραχών οδήγησε στη δημιουργία και τη χρησιμοποίηση νέων μεθόδων έρευνας και θεραπείας, έως και σε ποικίλες θεωρίες και ερμηνείες, εκ των οποίων οι πλέον διαδεδομένες είναι αυτές της ψυχανάλυσης. 

Η μοίρα (lot) της ψυχανάλυσης έχει αποβεί ιδιόρρυθμη. Τα όσα έχουν συμβεί εξ’ αιτίας της ψυχανάλυσης, πρέπει να εξερευνηθούν με κάθε δυνατή προσοχή  ֺ   και τότε με τη βοήθεια της ψυχαναλυτικής γνώσης, τα συμβάντα της ανθρώπινης φύσης, δε θα μας εκπλήξουν. Οι πλέον αμφίβολες, υπερβολικές και επικίνδυνες φάσεις της ψυχανάλυσης είναι εκείνες, οι οποίες διαδόθηκαν και υποστηρίχτηκαν περισσότερο. Η σεξουαλική θεωρία (ή η προβαλλόμενη σεξουαλική προέλευση των περισσότερων εκδηλώσεων της ανθρώπινης ζωής) και σε ένα σύστημα αυθαίρετων και εξεζητημένων ερμηνειών, είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό. Έτσι προκάλεσαν μια νοσηρή περιέργεια και συχνά αποτέλεσαν μια ψευδοδικαιολογία για την αχαλίνωτη παράδοση στην ενστικτώδη φύση!. Ταυτόχρονα οι ανώτερες φάσεις, αυτές που ευδοκιμούν στην ανθρώπινη φύση, όπως εκφράζονται μέσω της θρησκείας και της τέχνης, έχουν παραδοθεί σε μια καταστρεπτική ανάλυση, από την οποία λείπει η αληθινή και βαθειά έννοιά τους.
Συνεπεία των ανωτέρω υπερβολών και αποκλίσεων, ένας αριθμός ψυχολόγων και ψυχιάτρων οδηγήθηκε σε μία γενική καταγγελία και καταδίκη της ψυχανάλυσης και στην άρνηση των σημαντικών στοιχείων της αλήθειας, τα οποία περιλαμβάνει, ακόμα και χρήσιμων ψυχοθεραπευτικών και παιδαγωγικών μεθόδων, τις οποίες έχει αναπτύξει.

Δυνάμεθα να προσθέσουμε ότι η πλέον καρποφόρος προσφορά της ψυχανάλυσης οφείλεται στο ότι απέδειξε, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει πραγματική υγεία, ούτε εσωτερική αρμονία και ελευθερία, ούτε ανεμπόδιστη δραστηριότητα δίχως την ειλικρινή, θαρραλέα και ευσυνείδητη αναγνώριση όλων των κατώτερων φάσεων της φύσης μας, όλων των ορμών, παθών και ψευδαισθήσεων (αυταπατών), με τους πολλαπλούς συνδυασμούς και αποκλίσεων τους, οι οποίες κατοικούν και κοχλάζουν στο ασυνείδητό μας και οι οποίες μας εξάπτουν, μας περιορίζουν και μας υποδουλώνουν.

Η ψυχανάλυση, στις καλύτερές της φάσεις, προσφέρει βοήθεια στον τομέα της υπερκίνησης των αντιστάσεων και των απωθήσεων, οι οποίες δημιουργούνται από την άγνοιά μας, το φόβο μας, την αλαζονεία μας και την υποκρισία μας. Αυτοί μας εμποδίζουν από το να δούμε εναργώς τις σκοτεινές πλευρές της φύσης μας. Η αναγνώρισή τους είναι απαραίτητη προϋπόθεση της ικανοποιητικής αντιμετώπισής τους και της τοποθέτησης υγιών και σταθερών θεμελίων για όλη την εργασία της ψυχολογικής δομής της προσωπικότητάς μας.
Όπως ο Φρόιντ υποστήριξε, η ψυχανάλυση δύναται να μας βοηθήσει στο να μεταφερθούμε από την «αρχή της ηδονής και του πόνου», από τη συνεχή ταλάντευση μεταξύ των δύο αυτών πόλων και τη μάταιη προσπάθεια να προσκολληθούμε στο πρώτο και ν’ αποφύγουμε το δεύτερο, στην «αρχή της πραγματικότητας», στην αναγνώριση δηλαδή και τη συνειδητή παραδοχή της πραγματικότητας –με τους νόμους της και τις δίκαιες απαιτήσεις της. Έτσι μια καλώς νοούμενη και εφαρμοσμένη ψυχανάλυση δύναται να μας βοηθήσει να διέλθουμε από τον κόσμο των παθών και των συγκινήσεων, των μάταιων φαντασιών και αυταπατών στο βασίλειο της υγιούς λογικής, της αντικειμενικής και επιστημονικής αξιολόγησης του εαυτού μας και των άλλων.

Αλλά ενίοτε η βοήθεια αυτή, ακόμη και όταν δίνεται υπό την καλύτερη μορφή της ψυχανάλυσης, αποδεικνύεται ανεπαρκής για την επίλυση των ψυχολογικών και πνευματικών προβλημάτων του ανθρώπου. Επανειλημμένως έχει παρατηρηθεί ότι, ενώ η επαναφορά στο φως της συνείδησης των διαφόρων εν πάλη ευρισκόμενων εντός των τάσεων του ασυνειδήτου μας, μπορεί να περιορίσει μερικά από τα νοσηρά συμπτώματα, δεν είναι ικανή να επιλύσει τις συγκρούσεις, επί πλέον δε, μια επίμονη και μονόπλευρη διερεύνηση των κατώτερων φάσεων της ανθρώπινης ψυχής δύναται να αποβεί οπωσδήποτε επιβλαβής.
Επομένως η πρακτική της ψυχανάλυσης απαιτεί μεγάλη προσοχή και πρέπει να τηρείται εντός καθορισμένων ορίων  ֺ   αλλά προ πάντων πρέπει αυτή να ενσωματωθεί στις δραστήριες ψυχοσυνθετικές διαδικασίες. Η ενσωμάτωση αυτή καθιστά τους θεραπευτές ικανούς να βοηθήσουν τους πάσχοντες και τους εκπαιδευτικούς να βοηθήσουν τη νεολαία στη χρησιμοποίηση, τη μεταλλαγήκαι τη μετουσίωση των πολλαπλών ζωτικών και ψυχολογικών δυνάμεων.

Υπάρχουν ειδικοί ψυχολογικοί νόμοι, οι οποίοι ρυθμίζουν τη χρησιμοποίηση και το μετασχηματισμό των συναισθηματικών  και νοητικών δυνάμεων και οι οποίοι βρίσκονται σε στενή σχέση με τους νόμους της υδροδυναμικής  ֺ   σε τέτοιους νόμους στηρίζονται οι μέθοδοι για τις οποίες οι δυνάμεις αυτές μπορούν να οδηγηθούν στα επιθυμητά επίπεδα και να εφαρμοσθούν για δημιουργικούς σκοπούς. Οι  μέθοδοι αυτές, λόγω της συνεχούς ανάπτυξης και τελειοποίησής τους, δημιούργησαν τον ειδικό κλάδο της εφαρμοσμένης ψυχολογίας, την Ψυχοδυναμική.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο δυνάμεθα να ενισχύσουμε και σκοπίμως να κατευθύνουμε το σχηματισμό και την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης και καλώς οργανωμένης ανθρώπινης προσωπικότητας. Αυτή είναι η ψυχοσύνθεση με την αυστηρή έννοια της λέξης, το αποτέλεσμα δηλ. της χρησιμοποίησης των ψυχοσυνθετικών μεθόδων.
Αλλά υπάρχει και έτερο γεγονός, αρκετά σπουδαίο, το οποίο έχει ανακαλυφθεί ή μάλλον επιστημονικώς βεβαιωθεί και αναγνωρισθεί στην πρακτική της ψυχοθεραπείας, κυρίως από τον Jung. Η ύπαρξη δηλ. στον άνθρωπο των ιδιοτήτων, ενεργειών, επιθυμιών και αναγκών, οι οποίες είναι ανώτερες, σε είδος και επίπεδο, εκείνων, οι οποίες βρίσκονται στη συνείδηση του κανονικού, ομαλού, άνδρα και γυναίκας.

Οι τάσεις αυτές και ενέργειες, οι οποίες μπορούν να ονομασθούν υπέρ-συνειδητό, έχουν σχέσεις και αλληλεπιδράσεις με τη συνειδητή προσωπικότητα και είναι περιέργως ανάλογο:-σε μια υψηλότερη οκτάβα-των επιθυμιών του κατώτερου ασυνειδήτου. Έχει αποδειχθεί ότι οι ανώτερες αυτές ενέργειες συχνά απωθούνται και εκδιώκονται από το «πεδίο της συνείδησης» εξ αιτίας κινήτρων, όπως η έλλειψη κατανόησης, ο φόβος, οι προκρινόμενες ιδέες, η αποδοκιμασία, η απροθυμία ενόχλησης ή πραγματοποίηση νέων έργων και αποκήρυξης εγωιστικών προσηλώσεων και ικανοποιήσεων κλπ.

Αλλά και στις περιπτώσεις αυτές, οι απωθήσεις και οι αρνήσεις προκαλούν αντιδράσεις, συγκρούσεις και πολλά είδη νευρικών και ψυχολογικών διαταραχών.  Όπως ο ίδιος ο Jung τόνισε: «Το να είναι κάποιος ομαλός είναι μια θαυμάσια ιδέα για τον αποτυχημένο και για όλους όσους δεν κατόρθωσαν να προσαρμοσθούν. Αλλά για ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ικανότητα μεγαλύτερη του κανονικού, για τους οποίους ουδέποτε ήταν δύσκολο να επιτύχουν και να προσφέρουν το μερίδιο τους στην εργασία του συνόλου, γι’ αυτούς περιορισμός στο κανονικό (ομαλό) σημαίνει την κλίνη του Προκρούστου, ανυπόφορη ανία, διαρκή στειρότητα και απογοήτευση. Κατά συνέπεια υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι γίνονται νευρωτικοί επειδή και μόνο είναι ομαλοί, όπως υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι νευρωτικοί επειδή δεν μπορούν να γίνουν ομαλοί».
Η άποψη αυτή έχει περαιτέρω αναπτυχθεί στο έργο του συγγραφέα «Η πορεία προς την αυτοτελείωση και οι ψυχολογικές διαταραχές».              

happy planet 250 - Σόλων ΜΚΟ

Κατά συνέπεια μερικοί από τους ψυχολόγους, οι οποίοι είναι ενήμεροι των τελευταίων εξελίξεων του κλάδου τους, έχουν αναγνωρίσει την ύπαρξη και έχουν αρχίσει την επιστημονική μελέτη του υπέρ-συνειδητού (superconscious), του ψυχοπνευματικού δηλ. εκείνου βασιλείου, όπου βρίσκονται οργανωμένες και ανεπτυγμένες και απ’ όπου διεισδύουν στη συνείδηση του ανθρώπου όλες οι ανώτερες εμπνεύσεις, οι φιλοσοφικές και οι επιστημονικές ενοράσεις, η πνευματική διαφώτιση, οι τηλεπαθητικές εντυπώσεις, οι εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις και οι τάσεις για ηρωισμό και αυτοθυσία. 

Πράγματι είναι πλέον καιρός να αναγνωριστεί η ύπαρξη και η αξία των εσωτερικών αυτών πραγματικοτήτων και να αποδεχθεί το γεγονός ότι εκείνοι, οι οποίοι είναι κάτοχοι τέτοιων εμπειριών, πρέπει να γίνονται επομένως δεκτοί για μια περαιτέρω έρευνα. Οι εκκλησίες και άλλες θρησκευτικές οργανώσεις, οι οποίες ιδρύθηκαν στη βάση των αποκαλύψεων που έγιναν σε υπερβατικά (transcendent) επίπεδα, δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν από το φως, το οποίο, περισσότερη ψυχολογική γνώση θα ρίξει πάνω τους. Εκείνο το οποίο είναι αληθές και πραγματικό μοιάζει με το διαμάντι, το οποίο κανένα μέταλλο δύναται να χαράξει. Είναι όπως ο καθαρός χρυσός, ο οποίος αντέχει στη δοκιμασία του οξέος κάθε ανάλυσης. Είναι καιρός για τη Θρησκεία και την Επιστήμη να τελειώσουν τον μακρύ και αφύσικο αγώνα, ο οποίος είναι αποτέλεσμα της αμοιβαίας παρεξήγησης και των παράλογων διαμαρτυριών αμφοτέρων. Ο καιρός έφτασε, έτσι ώστε και οι δύο να διαφωτισθούν και να αποτελέσουν μια ανώτερη και πλατύτερη σύνθεση. 

Τότε η εισβολή (συχνά αιφνίδια και βίαιη) των ανώτερων ενεργειών δε θα δημιουργεί πλέον συγκρούσεις, υπερβολές, αποκλίσεις, φανατικές αντιδράσεις, εσφαλμένες ερμηνείες και αξιολογήσεις, περίεργες αναμίξεις αλήθειας και ψευδαίσθησης (αυταπάτης), αυτό ακριβώς συμβαίνει συχνά, όταν αυτές κατέρχονται στα μέσα και τα κατώτερα ψυχολογικά επίπεδα. Αντίθετα θα μάθουμε πώς ν΄ανεχόμαστε (υποφέρουμε) τη σύγκρουση των κατερχόμενων αυτών ρευμάτων ενέργειας, να τις κατευθύνουμε και να τις αφομοιώσουμε κατά τον κατάλληλο τρόπο, να μειώνουμε επιδέξια, για να το πούμε έτσι, τη δυναμικότητα αυτών που προσαρμόζονται-μέσω της δύναμης της αντίστασης-την αναγεννώμενη δραστηριότητά τους σ΄ εμάς και σ’ εκείνους στους οποίους ακτινοβολούν. Με άλλα λόγια, είναι δυνατόν και αυτό πρέπει να είναι ο σκοπός μας, να φθάσουμε σε μια αρμονική σύνθεση και συνεργασία μεταξύ των κανονικών (ομαλών) και των ανώτερων πνευματικών ενεργειών, να επιτύχουμε δηλ. την Πνευματική Ψυχοσύνθεση.

Μια τέτοια ερμηνεία φέρνει στο φως μια άλλη αλήθεια, ότι δηλ. η ψυχοσύνθεση δεν είναι ένα έργο το οποίο δύναται να ολοκληρωθεί, το οποίο οδηγεί σε κάτι το τελειωμένο και στατικό, όπως προκειμένου την κατασκευή ενός κτιρίου. Η ψυχοσύνθεση είναι μια ζωντανή και δυναμική διαδικασία, η οποία μας οδηγεί σε νέες εσωτερικές κατακτήσεις και σε πλατύτερες συνθέσεις.

Πάντα τα ανωτέρω είναι αληθή για κάθε έναν από εμάς, αλλά είναι επίσης αληθή και για το θέμα των σχέσεων οι οποίες υπάρχουν ή οι οποίες μπορούν και πρέπει να δημιουργηθούν μεταξύ των ανθρώπινων υπάρξεων. Πράγματι, το απομονωμένο άτομο αποτελεί μια ανύπαρκτη αφηρημένη έννοια. Στην πραγματικότητα κάθε άτομο είναι συνυφασμένο (interwoven) σε ένα πολύπλοκο δίκτυο ζωντανών ψυχολογικών και πνευματικών σχέσεων, οι οποίες περικλείουν αμοιβαίες ανταλλαγές απόψεων και επιδράσεων με πολλά άλλα άτομα. Κάθε άτομο συμπεριλαμβάνεται και σχηματίζει ένα ουσιώδες τμήμα πολλών ανθρώπινων ομάδων και ομάδων-ομάδων με τον ίδιο τρόπο κατά το οποίο ένα κύτταρο αποτελεί ένα μικροσκοπικό μέρος ενός οργάνου μέσα σ’ ένα ζωντανό οργανισμό. Κατά συνέπεια η ατομική ψυχοσύνθεση αποτελεί ένα μόνο βήμα προς τη διατομική (διαπροσωπική) ψυχοσύνθεση.

Ακριβώς όπως ένα όργανο (πχ το ήπαρ) και ένα σύστημα οργάνων (πχ το πεπτικό σύστημα) περικλείουν σημαντικές λειτουργικές μονάδες, έτσι και οι ποικίλες ανθρώπινες ομάδες περικλείουν καθορισμένες ψυχολογικές μονάδες ή ενότητες, οι οποίες πραγματοποιούν ειδικές λειτουργίες και έχουν, κατά συνέπεια, κάθε μία τη δική της ιδιόρρυθμη ζωή, δραστηριότητα και πραγματικότητα ή ύπαρξη.
            
Η πρώτη τέτοια ανθρώπινη ομάδα είναι εκείνη του άνδρα και της γυναίκας, του ζεύγους. Είναι αυτή η μικρότερη και η απλούστερη από ποσοτικής άποψης, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον αριθμό των μελών. Ποιοτικά όμως είναι πολυσύνθετη εξ αιτίας της πολλαπλότητας και της στενότητας όχι μόνον των αμοιβαίων αλληλεπιδράσεων, αλλά επίσης και των στενότατων φυσικο-ψυχω-πνευματικών διεισδύσεων (Interpenetrations)  και συγχωνεύσεων, τις οποίες λαμβάνουν στη διάρκεια των σχέσεων άνδρας – γυναίκα. Αυτό  δίνει απάντηση στο γιατί είναι τόσο δύσκολο μια αυθόρμητη, σχεδόν αυτόματη, ψυχοσύνθεση ή αρμονική σχέση και συνεργασία, όπως άνθρωποι με μια αφελή και καταστρεπτική άγνοια των περίπλοκων της ανθρώπινης φύσης γενικώς αναμένουν. Αψευδής μαρτυρία της δυσκολίας αυτής παρέχεται υπό τις σχεδόν γενικές συγκρούσεις και τα συχνά δράματα, τα οποία εξευτελίζουν και όχι σπανίως διαλύουν την ενότητα του γάμου. Η επαρκής ψυχολογική γνώση και κατανόηση και μια συνειδητή χρησιμοποίηση των μεθόδων ψυχοσύνθεσης ήθελαν αποτελεσματικά να βοηθήσουν την ανθρωπότητα να αποφύγει και να εξαλείψει το υπερβολικό μέγεθος της συμφοράς.

Η δεύτερη ψυχολογική ομάδα ή οντότητα είναι η οικογένεια. Στο παρελθόν τα μέλη της ήταν στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους και αυτό συχνά ασκεί μια περιορισμένη και πιεστική επίδραση σ’ αυτούς. Σήμερα η οικογένεια διέχεται μια σοβαρή κρίση, εξ αιτίας κυρίως των έντονων διαφορών και τις συνέπειες των συγκρούσεων μεταξύ των παλαιών και των νέων γενεών. Η μελέτη και η απομάκρυνση των συγκρούσεων αυτών όπως και η δημιουργία αρμονικών και δημιουργικών σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογενείας αποτελεί σπουδαιότατο τμήμα της ψυχοσυνθετικής αγωγής. Δυνάμεθα χωρίς δισταγμό να τονίσουμε ότι η αγωγή αυτή περιλαμβάνει την αγωγή των γονέων και όχι μόνο των τέκνων.

Μετά απ’ αυτά υπάρχουν πλατύτερες ομάδες ποικίλων ειδών, οι οποίες: έχουν μια μεγαλύτερη ή μικρότερη συνάφεια ή βαθμό ενότητας. Υπάρχουν πχ οι διάφοροι σύλλογοι σχηματιζόμενοι από ανθρώπους, οι οποίοι ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη ή στο ίδιο επάγγελμα ή στην ιδία οργάνωση. Παραδείγματα μπορούμε ν’ αναφέρουμε εκείνο της τυπικής νοοτροπίας της αριστοκρατικής τάξης του παρελθόντος ή εκείνο της στρατιωτικής τάξης ή εκείνο της ψυχολογικής συνένωσης σε μια συνεργαζόμενη ομάδα ή μεταξύ ανδρών οι οποίοι, αν και φυσικά βρίσκονται μακριά ο ένας από τον άλλο, ασχολούνται με την ίδια ειδική εργασία, όπως είναι οι αστρονόμοι του κόσμου. Ο σκοπός ωστόσο εδώ δεν είναι να ασχοληθούμε με τέτοιες ομάδες αλλά μάλλον να λάβουμε περισσότερο υπ’ όψιν το είδος εκείνο της ομάδας, το οποίο προς το παρόν θέτει ορισμένα οξέα προβλήματα, όπως πχ η ομάδα την οποία αποτελεί ένας λαός ή ένα έθνος.

Για να αντιληφθούμε επαρκώς τη φύση μιας τέτοιας ομάδος, θα επωφεληθούμε τη στενή αναλογία, η οποία υπάρχει μεταξύ ενός έθνους και μιας ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό αναγνωρίζεται συνεχώς, λίγο ως πολύ εναργέστερο, διότι συχνά ακούμε ή διαβάζουμε εκφράσεις όπως «ψυχή» του λαού, η «ψυχολογία» του, η «νοοτροπία» του, τα σφάλματα του και οι ιδιότητες του, τα δημιουργήματα του και η αγωγή του. Τέτοιες εκφράσεις αντιστοιχούν προς μια ψυχοπνευματική πραγματικότητα, έννοια η οποία υποστηρίχθηκε από τον Πολωνό φιλόσοφο WLutoslawski το 1911 στη  διάλεξη του «Τα Έθνη ως μεταφυσικές οντότητες», η οποία δόθηκε στο «Διεθνές Συνέδριο της Φιλοσοφίας» στη Βολωνία.

_______________________
Απόσπασμα από το βιβλίο: “ΒΑΣΙΚΑΙ ΕΝΝΟΙΑΙ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΕΩΣ”, του οποίου, η μετάφραση & έκδοση πραγματοποιήθηκε το 1969 από τον κ.Τριαντάφυλλο Τριανταφύλλου. Τον ευχαριστούμε θερμά για την ευγενική παραχώρηση του αποσπάσματος, προς δημοσίευση.

Μεταφορά καθαρεύουσας σε δημοτική: solon.org.gr

*Ο Roberto Assagioli (27/02/1888 – 23/08/1974) ήταν Ιταλός ψυχολόγος, ειδικευμένος στην ανθρωπιστική και διαπροσωπική ψυχολογία. Υπήρξε ο εφευρέτης του κινήματος της ψυχοσύνθεσης και εξέτασε λεπτομερώς τη δυνατότητα της σταδιακής ολοκλήρωσης της προσωπικότητας μέσα από τη χρήση της Θέλησης. (Διαβάστε περισσότερα, στα αγγλικά: http://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Assagioli )

Διαβάστε επίσης:
ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ: ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, Β΄ ΜΕΡΟΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Σύνθεση & Σχέδιο Για το Μέλλον
ΜΕΤΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ, του Roberto Assagioli. — Σειρά Παιδεία & Ανθρώπινες Σχέσεις
Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ & ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ (ΒΟΥΛΗΣΗ), του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗ, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΜΕΡΟΣ Α’, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΜΕΡΟΣ Β΄, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ_Μέρος Γ΄, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΩΣΗ & ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ_Μέρος Δ΄, του Roberto Assagioli — Σειρά Πνεύμα & Ηθική
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ_Α’ μέρος, του Roberto Assagioli — Σειρά Παλιά & Νέα Εποχή
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ_Β’ μέρος, του Roberto Assagioli — Σειρά Παλιά & Νέα Εποχή
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, του Roberto Assagioli — Σειρά Θρησκεία Άνθρωπος Πνεύμα
— Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ & Η ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ, Μέρος Α΄, του Roberto Assagioli — Σειρά Ψυχολογία Ψυχή

Σχετικά άρθρα