Tο Λονδίνο μοιάζει με «οχυρό» καθώς οι ηγέτες των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου λαμβάνουν μέρος στη Σύνοδο των G-20, προκειμένου να δοθούν οι κατευθυντήριες γραμμές προς αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μόνο τυχαίο βέβαια δεν είναι το γεγονός ότι όλες οι αντίστοιχες συγκεντρώσεις ηγετών σε συνόδους κορυφής τα τελευταία χρόνια λαμβάνουν χώρα υπό «κατάσταση πολιορκίας». |
Ενώ από τα ξημερώματα της πρώτης ημέρας της Συνόδου κάνει τον γύρο του κόσμου η είδηση για τον θάνατο διαδηλωτή, όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μία Σύνοδο, που σε αντίθεση με τις αντίστοιχες του παρελθόντος, δεν ξεκινά ούτε καν με τις εθιμοτυπικές αισιόδοξες δηλώσεις, με εξαίρεση αυτή του Βρετανού Πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν ότι «είμαστε πολύ κοντά στην επίτευξη μιας παγκόσμιας συμφωνίας για την οικονομία». Κάτι τέτοιο πάντως μοιάζει για τους περισσότερους αδύνατο, αφού θεωρείται πολύ δύσκολο να γεφυρωθούν τα «χάσματα» μεταξύ των διαφωνούντων. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο και ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί έχουν ήδη εκφράσει δημοσίως την ανησυχία ότι η Σύνοδος του Λονδίνου ίσως να μην επιφέρει κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Οι βασικές διαφωνίες επικεντρώνονται στην κρατική ή όχι ενίσχυση των επιχειρήσεων, στο εύρος των όποιων κανόνων προταθούν ή/και υιοθετηθούν για τον έλεγχο και την ενίσχυση των αγορών και σε μια σειρά άλλων παραμέτρων, όπως στην πολιτική που θα ακολουθηθεί επί των συγκεκριμένων κλάδων, όπως των τραπεζών, στο μέλλον των περιβόητων golden boys ή τον έλεγχο επί των κρατών-φορολογικών παραδείσων. Ο Γάλλος Πρόεδρος ο οποίος συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τα φώτα της δημοσιότητας με τις απειλές του περί αποχώρησης του από την Σύνοδο, βρίσκεται στο ίδιο «μπλοκ» με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ. Γαλλία και Γερμανία απαιτούν την υιοθέτηση μιας σειράς ρυθμιστικών κανόνων, αλλά σε καμία περίπτωση την υιοθέτηση ενός «πακέτου ανάκαμψης» που θα στηρίζεται σε κρατική ενίσχυση των επιχειρήσεων, όπως προτάσσει το άλλο μεγάλο «μπλοκ» Ουάσινγκτον-Λονδίνου. Το Βερολίνο κατέστησε σαφές ότι θα αρνηθεί οποιοδήποτε «νέο σχέδιο ανάκαμψης» προταθεί από την Ουάσινγκτον. Ο γαλλογερμανικός άξονας ίσως συμπορευτεί με τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες θεωρείται δεδομένο ότι θα κατηγορήσουν τις ΗΠΑ ως πρωταίτιες της κρίσης. Ο ρόλος της Κίνας αναμένεται με αυξημένο ενδιαφέρον καθώς το Πεκίνο θεωρεί ότι το δικό του «πακέτο ανάκαμψης» τον Νοέμβριο του 2008 είναι το πλέον αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση της κρίσης που έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Ένα από τα πλέον σημαίνοντα ζητήματα πάντως για το Πεκίνο, αυτό της αντικατάστασης του δολαρίου ως του βασικού νομίσματος στην παγκόσμια χρηματαγορά δεν πρόκειται να αποτελέσει τελικά αντικείμενο συζήτησης. Ακόμα και τα σημεία στα οποία φέρεται να υπάρχει συμφωνία όμως, δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Ο κρατικός παρεμβατισμός θα κατηγορηθεί ως τροχοπέδη για την ανάπτυξη της ελεύθερης αγοράς και αυτό θεωρείται ένα από τα λίγα σημεία του τελικού κειμένου της Συνόδου στο οποίο θα συναινέσουν όλοι.
|
1 Απριλίου 2009 Άρης Καπαράκης |