«ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ» (του Γιώργου Μαυρουλέα)

 Αναφερόμενοι στις πόλεις, πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στις μικρές οργανωμένες πόλεις που δεν υπερβαίνουν τις 20 με 30.000 κατοίκους και τις μεγαλύτερες πόλεις και μάλιστα τις μεγαλουπόλεις (πάνω από 1.000.000 κατοίκους).

        Οι πρώτες δεν έχουν μεγάλο οικολογικό αποτύπωμα όπως θα μπορούσαμε να πούμε. Οι διαστάσεις τους επιτρέπουν μια άνετη συγκοινωνία αλλά και μια διατήρηση της ιδιαίτερης ταυτότητας του τόπου. Η επικοινωνία ανάμεσα στους κατοίκους διατηρείται και οι γειτονιές είναι ακόμα ζωντανές. Οι ανθρώπινες σχέσεις δε συντρίβονται από την ανωνυμία αλλά είναι και πιο ελεύθερες από αυτές του χωριού, όπου το παραμικρό γίνεται αντικείμενο σχολιασμού στην πολύ μικρή, στενή και συντηρητική κοινωνία του και που η οποιαδήποτε διαφοροποίηση από την επικρατούσα άποψη της κοινότητας είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκφραστεί.

       Παράλληλα επιτρέπουν την επιβίωση ψυχαγωγικών χώρων αλλά και βιώσιμων εμπορικών επαγγελμάτων ή υπηρεσιών. Χωρίς να μειώσουμε τη σημασία της ύπαρξης ποικιλίας και επαρκούς αριθμού εκπροσώπων του αντίθετου φύλου για την επιλογή ερωτικών συντρόφων. 

       Στις μεγαλύτερες πόλεις και συγκεκριμένα στις μητροπόλεις το οικολογικό τους αποτύπωμα αυξάνεται δραματικά. Το συγκοινωνιακό χάος που δημιουργείται από το μέγεθος του πληθυσμού, οι μεγάλες αποστάσεις που διανύονται καθημερινά από τους κατοίκους για να πάνε οπουδήποτε και η σπατάλη ενέργειας που αυτό συνεπάγεται, η απουσία σχέσεων, η αποδόμηση της κοινωνικής και πολιτισμικής ταυτότητας, η γκετοποίηση των μεταναστών ή των ανθρώπων κατώτερου εισοδήματος  αλλά και η “γκετοποίηση της φύσης” (όπως έγραψε σε κάποιο άρθρο του στην ιστοσελίδα μας ο Γιάννης Ζήσης) ή καλύτερα ο εξορισμός της φύσης κ.α.π. φανερώνουν αν είναι βιώσιμη μια τέτοια πόλη ή όχι. Άρα με θέρμη θα υποστηρίζαμε αυτό που και ο Σουμάχερ έγραψε ως τίτλο σε ένα βιβλίο του: “Το μικρό είναι όμορφο”.

        Θεωρώ ιδανικές τις μικρές πόλεις. Ούτε καν τα χωριά καθώς διασπαρμένα μέσα στο τοπίο δημιουργούν νησίδες επέμβασης του ανθρώπου κατακερματίζοντας τις παρθένες εκτάσεις δάσους ή χαμηλής βλάστησης. Εδώ βέβαια πρέπει να κάνουμε και την εξαίρεση εκείνων των συνειδητοποιημένων μικρών κοινοτήτων όπου σέβονται και συμβιώνουν αρμονικά με το περιβάλλον και χωρίς να καταστρέφουν αισθητικά το τοπίο.

       Αναφερόμενος «σε οργανωμένες μικρές πόλεις» εννοώ ως προς τις υποδομές (βιολογικούς καθαρισμούς, καθαριότητα, σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις, πολιτιστικούς χώρους, βιβλιοθήκες, χωροταξικούς σχεδιασμούς κλπ) ώστε να περιορίζεται ακόμη περισσότερο το οικολογικό τους αποτύπωμα.

12 Ιανουαρίου 2009,

Γιώργος Μαυρουλέας, 
Πρόεδρος του ΠΑΣΕΜ (Πανελλήνιου Συνδέσμου Εταιριών Μόνωσης),
Πολιτικός Επιστήμονας, Μέλος της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ