ΠΟΛΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΟΜΠΑΜΑ (του Γιάννη Ζήση)

Αυτό είναι ένα κεντρικό ζήτημα και το πρόβλημα για μια νέα ηγεσία στo βαθμό που επικαλείται την αλλαγή είναι αν μπορεί να αγγίξει σε βάθος την Λερναία Ύδρα και όχι αν θα ρίξει αποσμητικό στον βάλτο της. Αν θα μπορέσει να την αντιμετωπίσει ριζικά και σε βάθος. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα.

           Δεν είναι βέβαια ένα κρίσιμο ζήτημα μόνο για την Αμερική. Είναι ένα κρίσιμο ζήτημα για όλους όσους ευαγγελίζονται αλλαγή και η επίκληση της αλλαγής αποτελεί βέβαια το σύνδρομο της αντιπολίτευσης. Όμως ξανά διαπιστώνουμε ότι λειτουργεί στο πλαίσιο και του κοινοβουλευτισμού αλλά και οποιασδήποτε άλλης μορφής ένας φαύλος κύκλος, ένα lifting της Λερναίας Ύδρας. Μια εναλλαγή σε ρόλους που απαξιώνουν την αλλαγή. Αυτό είναι το κεντρικό θέμα πια, και όλο και πιο πολύ αναδεικνύεται αυτό παρατηρώντας τα στελεχιακά όρια και το στίγμα της στελέχωσης στην πορεία της για την νέα διακυβέρνηση των ΗΠΑ με τον Μπαράκ Ομπάμα.

          Είναι δύσκολο κανείς να στοχαστεί σε βάθος που να προσπερνάει τα θεμέλια και τα βάθρα, την υπόσταση της Λερναίας Ύδρας για να μπορέσει να την αποσπάσει, να την βγάλει έξω από το σύστημα διακυβέρνησης προσώπων γεγονότων σχέσεων και δράσεων. Είναι ένας Ηράκλειος Άθλος. Είναι μια πρόκληση. Σπάνια πραγματοποιήθηκε αυτό με όρους ειρηνικής μετάβασης. Μια  τέτοια περίπτωση ήταν αυτή του Σόλωνα στην Αρχαία Αθήνα, γι’ αυτό όμως και μνημονεύεται για τη σπανιότητα της και τον εξαιρετικό της χαρακτήρα όπως τα εξαιρετικά της αποτελέσματα σε μήκος χρόνου.

         Το μπορεί ο Μπαράκ Ομπάμα, το μπορεί η Αμερικάνικη Πολιτεία και κοινωνία; Το μπορούμε όλοι μας; Ή καλύτερα το θέλουμε πραγματικά; Ή έχουμε βρεθεί στην πιο ισχυρή όψη της κυριαρχίας της Λερναίας Ύδρας, στην εξάρτηση μας, και απλώς παίζουμε ρόλους εναλλακτικά μέσα στο ίδιο θέατρο, με το ίδιο έργο; Στο ίδιο σκηνικό με άλλα κοστούμια;