1

ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ (του Γιάννη Ζήση)

Έχουμε χορτάσει από τόσους πολλούς που μας τους πλασάρισαν τα μέσα ενημέρωσης ως «Χίτλερ». Ο κάθε δικτάτορας που ήτανε και λίγο ναρκισσιστής ή που έκανε τα εγκλήματά του, όχι όμως και λιγότερο ίσως από τον Πινοσέτ ή από άλλους, αλλά έκανε και ένα «πρόσθετο αμάρτημα» πχ να μην υπογράψει τα συμβόλαια της Μπανανίας, τότε ονομαζόταν «Χίτλερ».

Μήπως είναι αυτή την στιγμή πιο αξιοσέβαστο να σκεφτούμε με ιστορική επιστημονικότητα και να δούμε καλύτερα το θέμα του Ναζιστικού ολοκληρωτισμού με άλλο πρόσωπο; Το θέμα του Ναζισμού με άλλα σύμβολα; Μήπως είναι καλύτερα τελικά να δούμε αυτή την ώσμωση και αβάστακτη έλξη που υπάρχει ανάμεσα σε αυτόν τον ολοκληρωτισμό που υπήρξε στο κοντινό παρελθόν γεωγραφικά και προσωπικά ενσαρκωμένο και στο σήμερα, μήπως τελικά πράγματι έχει κάνει τις αλχημείες του και έχει μετεγκατασταθεί αλλού μέσα από αυτή την αβάσταχτη έλξη ομοιότητας; Μια ομοιότητα ανάμεσα στην ποιότητα του ψυχισμού του ολοκληρωτισμού του χθες και του σήμερα που τελικά κραυγάζει;  Και ο νοών νοείτω.

Ας ψάξουμε να τον βρούμε κάπου αλλού και όχι εκεί που πλασάρεται τόσο εύκολα. Εξάλλου κάποιοι και τότε θεωρούσαν ακόμη ως υποδείγματα και εναλλακτικές λύσεις το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας και το φασιστικό της Ιταλίας. Όχι πάντως τόσο εύκολα. Δεν βρίσκεται εύκολα αυτό και κυρίως δεν βρίσκεται εύκολα από τα μέσα ενημέρωσης στο Φάρ Ουέστ. Δεν μας έχουνε πείσει ότι έχουν αυτή την τιμιότητα.

          Εξάλλου τα ίδια μέσα ενημέρωσης έκαναν την δουλειά τους και ενάντια στον Ρούσβελτ  και στο New Deal, όχι για λόγους που αφορούσαν τον Ναζισμό αλλά για λόγους που είχαν να κάνουν με τον ολοκληρωτικό έλεγχο που προσπαθούσαν να διαιωνίσουν οι επιχειρήσεις και που το New Deal έβαζε ένα φρένο σε αυτό. Μήπως πρέπει να το ξαναψάξουμε το θέμα αυτό και να ξανασκεφτούμε σοβαρά την ιστορία; Αυτή την περιβόητη κυκλικότητα που μπορεί και δεσπόζει και μεταφέρει εις ακέραιον τον αρνητισμό και υλισμό αυτό;

       Υπάρχει μια κραδασμική και τονική ομοιότητα η οποία φαίνεται καθιστά ανθρωπολογικά αδύνατη την διαίρεση των μορφών αυτών ολοκληρωτισμού με βάση την αλλαγή των συμβόλων.

         Άλλαξαν οι σημαίες. Και τι έγινε; Όμοιες πρακτικές. Έναν σκοτώνουν κάποιοι, δέκα σκοτώνουν οι άλλοι. Κάτι δεν θυμίζουν αυτές οι πρακτικές ειδικά στην Ελλάδα με τις εμπειρίες των «αντιποίνων» του Διστόμου, των Καλαβρύτων κλπ; Κάτι δεν θυμίζουν; Και βέβαια να μην έρχονται μετά από λίγο να μας «πουλάνε τα παραμύθια τους» κάποιοι με ιστορίες αγάπης, διεκδικώντας κάποιο Νόμπελ την ίδια ώρα που μας διαφοροποιούν από το πώς χτυπάνε οι μεν από τους δε; Παραμύθια της Μέσης Ανατολής. Τέλος!

          Και αυτό όχι για να μπούμε στον ίδιο φαύλο κύκλο που ζητάει αίμα από τον απαξιωμένο ηθικά αντίπαλο. Όχι για στήριξη αντιπάλων αλλά γιατί μια γλώσσα μόνο μπορεί να μας ενώσει. Η γλώσσα του ότι είμαστε όλοι ανθρώπινα όνταΔεν είμαστε θρησκείες, δεν είμαστε χρήματα, δεν είμαστε χώρες και έθνη. Δεν είμαστε κράτη, δεν είμαστε συμφέροντα. Είμαστε ανθρώπινα όντα. Αυτό είναι που δεν συγχωρήθηκε στον Χριστό. Είναι ότι κήρυξε την κοινότητα των ανθρώπινων όντων απέναντι στον Θεό. Κήρυξε αυτή την κοινότητα που ξεπερνάει τους ρατσισμούς. Αυτή η αλληλέγγυα κατάσταση μας χρειάζεται τώρα και όχι αυτή η μεροληψία και ο ρατσισμός των ισχυρών της Υδρογείου.

Σκίτσα: Γ. Μαυρουλέας

Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
Μέλος της γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ