Σήμερα ελάχιστοι θα γνωρίζουν τι συνέβη τα μακρινά εκείνα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, δηλαδή από το 1929 και μετά. Σε απόλυτες τιμές δεν είναι τόσο μακρινά, ώστε να επιφέρουν τη λήθη, όμως σε ψυχολογικές τιμές, με δεδομένη την αλλαγή του τρόπου ζωής και των γενεών, είναι όντως μακρινά. Όμως καλό είναι να γνωρίζουμε αυτά που έγιναν, ώστε να υπάρχει μία πλήρης εικόνα της τότε κατάστασης, η οποία είναι καταλυτική για την ερμηνευτική διαδικασία του παρόντος και ειδικότερα του ανθρωπολογικού ελλείμματος που υπάρχει μέσα και έξω από τις εταιρείες. Αυτό επίσης θα μπορούσε να μετριάσει τις αυταπάτες που μπορεί να τρέφουμε για τα διάφορα επαγγελλόμενα συστήματα, οικονομικά και πολιτικά, που θα «σώσουν» τον κόσμο.
|
και άλλες φυσικά που αποσκοπούσαν μεταξύ άλλων και στις «ελεύθερες ιδιωτικές επιχειρήσεις».
ζητάει και μόλις της εγκρίθηκε δάνειο μερικών δις δολλαρίων από το περίφημο πακέτο Πόλσον, επειδή έχει φθάσει στο χείλος της πτώχευσης!
Βλέπουμε λοιπόν εδώ ανάγλυφα τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά». Κάποτε συμμετείχε σε μία απόπειρα ανατροπής της νόμιμης κυβέρνησης των ΗΠΑ, επειδή δεν ήθελε ένα πακέτο διάσωσης της οικονομίας, δηλαδή δεν ήθελε να επιβαρυνθεί οικονομικά από το σχέδιο διάσωσης του λαού και της χώρας. Σήμερα όμως κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αποκομίσει τα οφέλη από ένα άλλο πακέτο διάσωσης που θα το πληρώσει όμως τώρα ο ίδιος ο λαός, ο οποίος σημειωτέον δεν έχει καν την απαιτούμενη οικονομική δυνατότητα.
Και για να προλάβουμε μία αντίρρηση: Μπορεί κάποιος να πει ότι σήμερα τα μέλη της εταιρείας αυτής είναι άλλα από εκείνα που επεχείρησαν το πραξικόπημα και επομένως δεν έχουν καμμία ευθύνη για ό,τι συνέβη τότε. Αλλά η απάντηση πρέπει να βρεθεί στο γεγονός ότι σήμερα οι εταιρείες προσπαθούν να αντιμετωπισθούν ως «φυσικές οντότητες», δηλαδή σαν άνθρωποι. Επομένως, εφόσον ο άνθρωπος ως μέλος μιας εταιρείας εξαφανίζεται και εμφανίζεται στη θέση του η εταιρεία, τότε δεν μπορεί να επικαλεστούν μία τέτοια παράμετρο ως δικαιολογία, εφόσον η εταιρεία παραμένει ως οντότητα ανεξάρτητα από τις αλλαγές των προσώπων. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι και στην αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορούσε να υπάρξει συλλογιστική που να αντικρούσει ένα τέτοιο επιχείρημα, αλλά αυτή δεν είναι του παρόντος. Εκτός αν χρησιμοποιήσουμε και πάλι εδώ τα βολικά «δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Αυτό το χαρακτηριστικό των δύο μέτρων και σταθμών είναι εγγενές του ανθρώπου που επιχειρεί σε κάθε περίσταση να έχει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος και την ελάχιστη απώλεια και κατασκευάζει θεωρίες που να εξυπηρετούν την εκάστοτε θέση του. Και η μη κατανόηση αυτής της ανθρωπολογικής παραμέτρου θα οδηγεί συνεχώς σε αδιέξοδα συγκρούσεων, προβλημάτων και ιδεών.
|