ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΖΟΥΜΕ…

 Εμείς δεν θα ζούμε όταν οι άλλοι θα πεθαίνουν. Εμείς δεν θα ζούμε όταν το νερό θα έχει χαθεί. Εμείς δεν θα ζούμε όταν η ατμόσφαιρα θα είναι τοξική, όταν τα δάση δεν θα υπάρχουν και όταν οι πιο πολλοί οργανισμοί θα έχουν εξαφανιστεί. Εμείς δεν θα ζούμε τότε. Μία φράση που συμπυκνώνει τη βλακεία, την αμηχανία και την απάθεια των τελευταίων γενεών. 
       Η φράση αυτή γεννήθηκε αρχικά στα μυαλά των ανθρώπων όταν το υποσυνείδητο άρχισε να επαναφέρει στο συνειδητό ένα μέρος από τις τεράστιες ποσότητες σημάτων που έστελνε η πραγματικότητα και που οι άνθρωποι με αλαζονεία συνέχιζαν να αγνοούν. Δεν χρειάζονταν και ιδιαίτερες γνώσεις αλλά απλή παρατήρηση για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη παρέμβαση στο περιβάλλον, λίγες μόνο δεκαετίες μετά τη βιομηχανική επανάσταση, δημιουργούσε ανεπανόρθωτες ζημιές. Αμέτρητες επιστημονικές μελέτες επαλήθευσαν χιλιάδες φορές αυτό που φυσιολογικά κατέδειχναν οι αισθήσεις και η λογική.