ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ, Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΠΟΠΤΕΥΟΝΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ (του Γιάννη Ζήση)

150px wiki - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

150px wiki - Σόλων ΜΚΟ

 Βγαίνουνε τώρα φορείς και λένε ότι έχουμε μπροστά μας ένα χρόνο για εξομάλυνση ή πχ εκτιμά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αυτό ή ο τάδε οργανισμός εκτιμά κάτι διαφορετικό ή Υπουργοί και Πρωθυπουργοί λένε κάτι άλλο. Καλά μιλάνε τώρα για την εξομάλυνση, όταν δεν έχει φανεί όλο το τοπίο και οι πραγματικές αποκρίσεις. 

       Πριν όμως ξεσπάσει η κρίση τι μας είχανε πει; Ξέρετε τον Ιούλιο θα συμβεί αυτό, τον Αύγουστο εκείνο, τον Σεπτέμβριο εκείνο ή το δεύτερο εξάμηνο του 2008 θα συμβούν αυτά; Πώς λοιπόν να εκτιμήσουμε και με ποιο τρόπο θα αξιολογήσουμε και θα εκτιμήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που προφέρουν δημόσιο λόγο και που κάνουν αξιολογήσεις; Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους ίδιους τους φορείς που εκτιμούν πχ τις Ειδικές Τράπεζες, μεγάλα οικονομικά Ιδρύματα, εταιρείες, επιχειρήσεις.
       Βγαίνουν και λένε η πιστοληπτική ικανότητα της τάδε χώρας άλλαξε σύμφωνα με την τάδε εταιρεία. Μα αυτές οι ίδιες οι εταιρείες πότε εκτίμησαν την δική τους πιστοληπτική ικανότητα, την δική τους αξιοπιστία, την ώρα που οι ίδιες είναι θύματα της φούσκας τους; Που είναι η αξιοπιστία τους;
       Δεν είναι μόνο η αξιοπιστία από άποψη ικανότητας αλλά και η αξιοπιστία από άποψη ηθικής, γιατί δεν μπορεί αυτοί να το είδανε μόνο την τελευταία στιγμή. Εξάλλου και το Αμερικάνικο Κογκρέσο είπε ότι προφανώς ήξεραν τα σημάδια, άρα γιατί θα ‘πρεπε να τους πιστέψουμε; Μπορεί να θέλουν να διασώσουν ένα σύστημα το οποίο θα επιθυμούσαν να επαναλειτουργήσει και να μην λένε ακρίβειες. Να προσπαθούν δηλαδή να τονώσουν τον κόσμο, να συντηρήσουν την κατάσταση, να πληρώσει ο κόσμος ώστε να αναζωογονηθεί το σύστημα και να μην είναι αλήθεια πολλά από τα λεγόμενα.
       Υπό αυτή την έννοια βέβαια μπορεί να είναι πολιτική φούσκα ενσυνείδητη ο λόγος τους. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση και πάλι πρέπει να ρωτηθούν για το πόσο αξιόπιστοι ήτανε πριν και πόσο αξιόπιστοι είναι τώρα.

Τεχνοκρατικές πλάνες και απλοϊκότητες
       Ένα από τα βασικά συμπεράσματα που πρέπει να βγουν απ’ αυτή την διαδικασία της κρίσης και τα αποτελέσματα της είναι ότι οι τεχνοκράτες ίσως πρέπει να αναθεωρήσουν όλο το πλέγμα των σχέσεων τους, των στάσεων τους. Φάνηκαν οι τεχνοκρατικές πλάνες και απλοϊκότητες. Παράλληλα ένα από τα κύρια θέματα αυτής της κρίσης είναι ότι δεν υπήρξε καμιά προγενέστερη  και ειλικρινής εκτίμηση και αξιολόγηση από φορείς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα,  ο ΠΟΕ και ο ΟΟΣΑ. Φάνηκε καθαρά η ανεπάρκειά τους όπως και των ιδιωτικών οργανισμών έστω και αν αυτό οφειλόταν σε ηθικούς και στρατηγικούς λόγους πράγμα πολύ χειρότερο επαχθέστερο και ποικιλότροπα επικίνδυνο.

Το ηθικό και νομικό πρόβλημα αυτής της κρίσης
       Το πρόβλημα της κρίσης αυτής είναι η απάτη, καθώς όλο και πιο πολύ αποκαλύπτεται ότι κάποιοι ξέρανε και βέβαια δεν είχαν την πρόθεση ή το σθένος και κυρίως την πρόθεση να αναχαιτίσουν μια αδιέξοδη πορεία.
       Συνεπώς το πρόβλημα είναι πλέον να λειτουργήσουν καλά οι πολιτικές επιτροπές και οι νομικές διαδικασίες με έναν ολοκληρωμένο τρόπο, ώστε αυτοί που έκαναν αυτή την γενοκτονία των οικονομιών, γιατί πρόκειται για γενοκτονία των οικονομιών, να πληρώσουν.

Η μετάθεση των θεμάτων. Ηλιθιότητας στο Ανάγνωσμα Νο Τάδε
       Είναι πολλοί οι ανόητοι που έλεγαν ότι η Αριστερά πέθανε και ότι πρέπει να την καταργήσουμε λες και αυτά βγαίνουν με διατάγματα. Η Δεξιά πέθανε. Εντάξει, να την καταργήσουμε, και αυτό με διάταγμα. Δύο κηδείες σε μια. Να κάνουμε και οικονομίες κλίμακας.
       Το πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί όμως που σκέφτονται έτσι, έχουν ένα θεμελιώδες κενό αντίληψης το οποίο συνίσταται στην μετάθεση που κάνουν ενός προβλήματος, που είναι πρόβλημα του φυσικού πεδίου της ύπαρξης. Δηλαδή αν ο άλλος πεινάει ή δεν πεινάει, αν ο άλλος βρίσκεται σε εξαθλίωση ή δεν βρίσκεται, αν κάνει εξέγερση και για να φάει θα γίνει κανίβαλος επειδή πεινάει με τον μεταφορικό ή τον κυριολεκτικό τρόπο. Αυτό είναι πρόβλημα του φυσικού πεδίου. Δεν μπορεί να το μεταφέρουμε σε λέξεις με κηδείες για την Αριστερά ή την Δεξιά.
       Αυτό είτε ο άλλος είναι Αριστερός είτε Δεξιός θα έχει την ίδια ανθρώπινη αντίδραση όταν βρεθεί σε αδιέξοδο. Τώρα το θέμα είναι αν εμείς προσλαμβάνουμε την κατάσταση υπό το φως των πεποιθήσεων και όχι υπό το φως των γεγονότων για να θυμηθούμε και λίγο αρχαίο μέτρο και σοφία εμπειρισμού πραγματισμού κλπ. Αν λοιπόν εμείς προσλαμβάνουμε όχι με τα γεγονότα αλλά με τις πεποιθήσεις τα πράγματα, τότε κάνουμε μια αγοραία, μια βλακώδη μεταφορά, την οποία θα την βρούμε μπροστά μας. Συσσωρεύει χρέη στην αντίληψή μας. Συσσωρεύει «φούσκα» στην αντίληψη μας και όταν εκραγεί αυτή η φούσκα στην επαφή με την ζωή, τότε προκύπτει η τραγωδία. Αρχαία συνταγή διαρκής.
       Και συνήθως αυτοί που λένε και κάνουνε μνημόσυνα ή κηδείες και το παίζουν ληξίαρχοι στα πεδία τα ιδεολογικοπολιτικά, έχουν το φαιδρό ατύχημα του Φουκουγιάμα, ο οποίος αγωνίζεται βέβαια να διασωθεί με αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις απόψεων χαμαιλεοντισμούς. Λιγότερο ή περισσότερο και πολλοί άλλοι έχουν αυτή την έμπνευση, την έλλειψη ιδεών και μετά αγωνίζονται να μεταμορφωθούν για να επιβιώσουν.
       Η έλλειψη ιδεών είναι που μας τοποθετεί κατά αντιπαράσταση, σε αντίθεση η απουσία γονιμότητας στην πράξη. Αυτοί οι συγκεκριμένοι στερούνται εφαρμοστικής δεξιοτεχνίας στην ουσία και μερικοί απ’ αυτούς έχουνε στο ενεργητικό τους και αρκετές λειτουργικές αδεξιότητες.

Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας.
Ιωάννα Μουτσοπούλου.
Μέλη της γραμματείας της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ

Σχετικά άρθρα