ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΕΣ - ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ & ΣΧΕΔΙΟ ΙΔΕΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ, ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΛΙΚΗ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΠΙΔΡΑΣΕΩΝ – Δ’ ΜΕΡΟΣ (του Γιάννη Ζήση)

BlackholeSun - Σόλων ΜΚΟ
image_pdfimage_print

BlackholeSun - Σόλων ΜΚΟΔ΄ Μέρος: Εξωτερικές επιδράσεις και η ανάδειξη του ανθρώπινου παράγοντα στη δημοκρατία

Το ζήτημα των εξωτερικοτήτων, επίσης, είναι βαθύτερα δημοκρατικό, καθώς εμβάλλει την αναγκαιότητα, και λειτουργεί σαν παράγοντας προώθησης της αναγκαιότητας και της ανάγκης της διαπραγμάτευσης. Στην βάση αυτή μπορεί να αναζωογονήσει και τα επιστημονικά του ζητήματα και κριτήρια, τις επιστημονικές του προσεγγίσεις και το Εργατικό Κίνημα, όπως και όλη η κοινωνία και τα εναλλακτικά κινήματα, που πλέον αρχίζουν και αναδεικνύουν πυρηνικές αναγκαιότητες αλλαγών. 

Οι εξωτερικότητες έχουν μια ιδιαιτερότητα: τερματίζουν το όνειρο για την δημιουργία ενός αυτόματου συστήματος ανεξάρτητου από τον ανθρώπινο παράγοντα, το οποίο να λειτουργεί τέλεια. Η ιδέα του συστημικού αυτομάτου τελειώνει πλέον, μέσα από την αναγνώριση της κυριαρχίας και της καθοριστικότητας των εξωτερικοτήτων.

Οι εξωτερικότητες, δηλαδή, επαναφέρουν τον ανθρώπινο παράγοντα σαν καθοριστικό, και τελειώνουν αυτήν την δυναμική της ανεξαρτησίας από τον ανθρώπινο παράγοντα ενός αυτοματισμού μιας βιομηχανοποίησης, είτε συνολικά συστημικής, είτε επί μέρους συστημικής, χωρίς ανάδραση ανθρώπινη.

Υπό μια έννοια και ο Νόρμπερτ Βίνερ στην «Ανθρώπινη χρησιμοποίηση των Ανθρωπίνων Όντων» στο βιβλίο Κυβερνητική και Κοινωνία» ως θέμα του, αναδεικνύει αυτή την επιστροφή του ανθρώπινου παράγοντα, ενώ ο ίδιος είναι θεωρητικός των κυβερνητικών μηχανισμών, και των μηχανισμών της κυβερνητικής.  Η ανάδειξη, λοιπόν, του ανθρώπινου παράγοντα, η επιστροφή του, είναι ιδιαίτερα σημαντική.

Παράλληλα, στην λογική αυτή της ανάδειξης του ανθρώπινου παράγοντα, ο ανθρώπινος παράγοντας καλείται να μεταρσιωθεί στο επίπεδο της καθαρότητας του κινήτρου, δηλαδή με ένα κίνητρο το οποίο λειτουργεί έλλογα και εκφράζοντας καθαρότητα βουλητική. Η προσέγγιση των εξωτερικοτήτων απαιτεί λογισμό, καθαρή λογική και καθαρή θέληση, ξεκαθάρισμα της θέλησης, για να απελευθερωθεί το τοπίο από τις συστημικές παγιδεύσεις του ή από τις εσωτερικές παγιδεύσεις του.

Η αναγνώριση των εξωτερικοτήτων είναι απλώς το πρώτο στάδιο, και δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη σε αντιμετώπιση τους, αν δεν λειτουργήσει σε έναν αειφορικό κύκλο η Λογική και η Θέληση. Όπου στην Λογική πρέπει να συμπεριλάβουμε και την συνοχή, την αναγνώριση της ενότητας. Πρέπει να συμπεριλάβουμε, δηλαδή, και το θεμελιώδες στοιχείο της συμπάθειας. Πρωτόλειοι τέτοιοι συλλογισμοί υπήρξαν και στον Άνταμ Σμιθ στην θεωρία του για τα ηθικά συναισθήματα, που θα πρέπει να την δούμε σαν συμπληρωματική με την θεωρία για την αγορά, για την λειτουργία της αγοράς.

Το ανθρώπινο στοιχείο στο επίκεντρο του, η επιστροφή στο ανθρώπινο στοιχείο, συνοδεύεται και με επιστροφή τελικά στον Λόγο και στην Θέληση, και στην διπολικότητα τους αυτή, αίροντας τις μονοπολικές προσεγγίσεις που είχαν γίνει στο παρελθόν. Δηλαδή, μόνο Θέληση ή μόνο Λόγος, όπως τις είδαν αυτές τις προσεγγίσεις από την αρχαιότητα στον ύστερο μεσαίωνα και στον σύγχρονο κόσμο. 

Pythagoras tree - Σόλων ΜΚΟΗ Ολική Θεωρία των Εξωτερικοτήτων συμπεριλαμβάνει ολοκληρωμένα, σε κάθε περίπτωση, τον ανθρώπινο παράγοντα. Δηλαδή, επιπρόσθετα, πρέπει να πάμε σε μια ολική θεωρία και ολοκληρωμένη προσέγγιση των εξωτερικοτήτων, τις εξωτερικότητες, δηλαδή, να τις δούμε  ως σύνολο και ως λειτουργική ενότητα. Πρέπει να πάμε, δηλαδή, σε μια θεώρηση της Σύνθεσης, αν θέλουμε να είμαστε ολοκληρωμένοι στην προσέγγιση μας προς τις εξωτερικότητες. 

Μέσα από την γενική, λοιπόν, θεώρηση των εξωτερικοτήτων και των εξωτερικών επιδράσεων, θα ανακτήσουν μια τελείως νέα γονιμότητα όλοι οι τομείς. Και η γονιμότητα των θεωριών ή τα εργαλεία του σκληρού πυρήνα των θεωρητικών ειδικεύσεων, θα αποκτήσουν μια νέα πλαστικότητα και μια νέα λειτουργικότητα, η οποία θα διαμορφώσει νέους όρους απόδοσης εννοιακούς, τεχνικούς και λειτουργικούς.

Στο πρώτο κύμα της διεύρυνσης της θεωρίας των εξωτερικοτήτων, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στα βήματα της μαθηματικοποίησης του συλλογισμού, γιατί, αφενός μεν, υπάρχουν κρυφές παράμετροι στην λειτουργία τους, με τις οποίες  δεν είμαστε εξοικειωμένοι πραγματικά, και επιπλέον, γιατί δεν πρέπει να δώσουμε έναν ολοκληρωτικό τεχνικό χαρακτήρα. Οι λόγοι είναι πολλοί, και μεταξύ αυτών, είναι και η αδυναμία ακόμη και της μαθηματικοποίησης να αποδώσει στο μέγιστο σαν αυτονομία, έναντι του ανθρώπινου λογισμού και βούλεσθαι, να αποδώσει καταλυτικά και πραγματιστικά.

Η αποτελεσματικότητα της θεωρίας αυτής πρέπει να εστιαστεί αρχικά στην μεγιστοποίηση της, και στην ανάδειξη κριτηρίων και προβληματισμών, μαζί βέβαια με την βούληση.

Η θεωρία των Εξωτερικών Επιδράσεων οδηγεί σε μια μείωση της σκλήρυνσης των επιστημών και των θεωριών, σε μια επίσης, μείωση της σκλήρυνσης των ρυθμιστικών ενεργειών, οι οποίες παρακολουθούν με μια λειτουργική προσαρμοστικότητα, ή πρέπει να παρακολουθούν μια λειτουργική προσαρμοστικότητα την πραγματικότητα, χωρίς να υπακούουν σε άτεγκτα δόγματα, αλλά έχοντας στο βάθος την αναγνώριση της αρχής της ενότητας. 

Διαβάστε επίσης:
Α’ Μέρος
Β’ Μέρος
Γ’ Μέρος

Γιάννης Ζήσης, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας