ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ ΣΤΑ BLOGS

του Δημοσθένη Κυριαζή *

 Από τα μέσα  όμως του 20^ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται μια νέα τεχνολογία, που είχε ως στόχο την πραγματοποίηση εργασιών, που βασίζονται στις εγκεφαλικές δυνάμεις του ανθρώπου (παραγωγή πνευματικού έργου). Τέτοιες εργασίες είναι η πραγματοποίηση μαθηματικών/λογικών υπολογισμών και η διακίνηση και διαχείριση των πληροφοριών.
      Τα πρώτα χρόνια  η  τεχνολογία παραγωγής πνευματικού έργου  είχε χαρακτηριστικά μυθοποιημένα και ολιγαρχικά.
    Οι «ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι» της πρώτης γενιάς των ηλεκτρονικών λυχνιών και της αναλογικής τεχνολογίας:  
Ήταν πάρα  πολύ ακριβοί .Ήταν οικονομικά  απρόσιτοι ακόμα και για ένα  μεγάλο  Οργανισμό  όπως πχ ο ΟΤΕ
Η στέγαση και η λειτουργία τους , απαιτούσε την ύπαρξη ενός ολόκληρου κτιρίου και μάλιστα με προδιαγραφές χειρουργείου
Λειτουργούσαν σε συνθήκες  απόλυτης  αυτονομίας,  χωρίς δυνατότητα συνεργασίας με  άλλους «εγκεφάλους»
Τα στοιχεία εισόδου των (παραστατικά), μεταφέρονταν με αυτοκίνητα στο χώρο του Υπολογιστή και  έπαιρναν τη μορφή της διάτρητης καρτέλας. 
.
Η τεχνολογία «των ηλεκτρονικών εγκεφάλων» ήταν  μία ολιγαρχική τεχνολογία, προσιτή μόνο στους πλούσιους και υψηλής εξειδίκευσης πολίτες

).
).
).
είναι  μηχανές  μικρού κόστους , που έχουν τις ίδιες δυνατότητες  με τους   μεγάλους   υπολογιστές άλλα  μικρότερη  ισχύ  επεξεργασίας. Κάτι παρόμοιο με τα  ΔΧΕ  Λεωφορεία  και τα   ΙΧΕ αυτοκίνητα .
μήνα με το μήνα μεγάλωναν. Τότε φάνηκε ότι το κόστος δικτύωσης των υπολογιστών, ήταν  μεγαλύτερο από το κόστος αυτών  τούτων των  υπολογιστών. 

:  μιας πόλης, μίας χώρας, πολλών χωρών, όλων των χωρών του κόσμου.
  Η δικτύωση των υπολογιστών είχε αναχθεί σε χρήση της υφιστάμενης υποδομής των τηλεπικοινωνιακών δικτύων.
    Η βελτιστοποίηση της συνεργασίας τηλεπικοινωνιακών δικτύων – υπολογιστών, αποτέλεσε διεθνή στρατηγικό στόχο που υλοποιήθηκε με το γνωστό «παγκόσμιο πρόγραμμα σύγκλισης  τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής».
) και στα Ελληνικά Διαδίκτυο.
    Οι υπηρεσίες που παρέχονται στους χρήστες του Διαδικτύου είναι πάρα πολλές, αλλά οι σημαντικότερες, μπορούν να συνοψισθούν στις εξής: 
Υπηρεσίες πρόσβασης σε επίσημες και έγκυρες πηγές πληροφοριών (βιβλιοθήκες, κέντρα παροχής υπηρεσιών, μελετών, ερευνών κλπ) . 
, φωνητική τηλεφωνία)
). 

 και ΜΑΕ  (Μέσα Αμφιενεργής  Ενημέρωσης)
      Στα παραδοσιακά μέσα τηλεπικοινωνιών  η διακίνηση των πληροφοριών έχει χαρακτήρα προσωπικό.  Κάθε πολίτης δηλαδή έχει τη δυνατότητα να στέλνει  πληροφορίες  σε έναν συγκεκριμένο πολίτη, προσωπικά.
     Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ), μπορεί κάποιος να στέλνει πληροφορίες τις οποίες  λαμβάνουν, αν το θέλουν, όλοι οι πολίτες συγχρόνως, μαζικά.
     Ενώ όμως όλοι οι πολίτες μπορούν να λαμβάνουν «μαζική  πληροφορία», το αντίθετο  δεν ισχύει. Όλοι  οι πολίτες στην πράξη είναι αδύνατον να στέλνουν μαζική   πληροφορία, έστω και αν οι νόμοι  της πολιτείας το επιτρέπουν. Στην πράξη, δυνατότητα αποστολής πληροφοριών μαζικού προορισμού,  μπορεί να έχουν  μόνο λίγοι άνθρωποι που θα διαθέτουν, χρήματα, τεχνογνωσία και  τον εν ανεπαρκεία φυσικό πόρο των συχνοτήτων.
 .

Websites
) του διαδικτύου, όπου μπορεί κάποιος να «δημοσιεύσει» πληροφορίες μαζικού προορισμού, με μικρό κόστος και με διαδικασίες  απλές και δημοκρατικές.
Οι παλιότεροι των αναγνωστών θα θυμούνται ότι τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα με την τηλεόραση, υπήρχαν τότε με το ραδιόφωνο. Ολιγαρχική παρουσία,  γκρίνιες για διακριτική και αντιδημοκρατική λειτουργία, αμφισβητήσεις.
      Μετά τη θεσμική απελευθέρωση της λειτουργίας των ραδιοφωνικών σταθμών, αλλά κυρίως μετά τον «εκδημοκρατισμό των οικονομοτεχνικών χαρακτηριστικών της τεχνολογίας», οι γκρίνιες σταμάτησαν. Αιτία προφανώς είναι η μεγάλη αύξηση των ραδιοφωνικών σταθμών.
. Ο εκδημοκρατισμός των ΜΜΕ στον τομέα  της ραδιοφωνίας είναι προφανής, προσεγγιστικά μετρίσιμος και οφείλεται ουσιαστικά στη βελτίωση της τεχνολογίας.
και εικόνας, ενώ οι ραδιοφωνικοί σταθμοί μπορούν να μεταβιβάζουν μόνο φωνή και μουσική.
    .
, που έχει τη δυνατότητα δημοσιεύσεως. Ότι δηλαδή γίνεται και στα ΜΜΕ.
 ). Στα Ελληνικά έχει αποδοθεί με το επιτυχή όρο Ιστολόγιο.
 που έχουν τρία επιπλέον δημοκρατικά χαρακτηριστικά σε σύγκριση με τα τελευταία:
Μηδενικό κόστος δημιουργίας και λειτουργίας για όλους τους απλούς πολίτες.
Πολύ απλή και γρήγορη  δημιουργία και
και ΜΜΕ.
   Το πρόβλημα
 χαρακτηρίστηκαν ως ύψιστο δημοκρατικό επίτευγμα της τεχνολογίας, αλλά και ως μέσον προώθησης ανεύθυνων και συκοφαντικών δημοσιευμάτων.
    , συνεπάγεται αυτομάτως και την δημοσίευση του (την ανάρτηση του), χωρίς κάποια άλλη διαδικασία ελέγχου.
). Κάτι παρόμοιο με αυτό που γίνεται όταν τηλεφωνούμε.
    Πολλές φορές  ανώνυμα δημοσιεύματα σημαίνει ανεύθυνα δημοσιεύματα. Κάποιες άλλες όμως φορές, ανώνυμα δημοσιεύματα μπορεί να σημαίνει μία καλόβουλη επιλογή (πχ  η δημοσίευση  λογοτεχνικών  έργων με ψευδώνυμο)  ή μία επιλογή ανάγκης και προστασίας (πχ η καταγγελία παρανόμων πράξεων ανθρώπων που έχουν μεγάλη  ισχύ και ελέγχουν τη ζωή μας). Ας μη ξεχνάμε επίσης, ότι η ίδια η πολιτεία σε κάποιες  περιπτώσεις, ενθαρρύνει και προστατεύει την ανώνυμη παροχή πληροφοριών.
  είναι αποστολή μαζικής πληροφορίας από όλους τους απλούς πολίτες, ενώ η αποστολή ανώνυμης ή  κακόβουλης  πληροφορίας αποτελεί ευθύνη και επιλογή του κάθε ανθρώπου.
Τέτοια θεσμικά μέτρα, είναι για παράδειγμα τα ακόλουθα:
, ως «δημοσιεύσεων χαμηλής  καταρχήν αξιοπιστίας» για τις οποίες δεν εφαρμόζονται οι ισχύουσες διατάξεις περί δημοσιεύσεως ψευδών, συκοφαντικών και κακόβουλων  πληροφοριών. Η αντιμετώπιση αυτή, που δικαιολογείται από την αδυναμία ελέγχου της ταυτότητος του δημοσιεύοντος, ουσιαστικά συμπίπτει με ότι σήμερα γίνεται στην πράξη.     
 το άλλοθι των  ιστολογίων  πρέπει να ακυρωθεί. Με τον τρόπο αυτό τα ιστολόγια, θα αποκτήσουν έναν χρήσιμο και υψηλό προορισμό:  Θα γίνουν  φυτώρια και  οχήματα ανάδειξης  επώνυμων και αξιόπιστων πληροφοριών, όπως τα οραματίστηκαν οι τεχνοκράτες και οι ουμανιστές.       
 με περισσότερη και γνησιότερη Δημοκρατία.