Μια συζήτηση του Γιάννη Ζήση με το γνωστό ηθοποιό Άγγελο Αντωνόπουλο σχετικά με τον Μαρξ, το θέατρο, τον ηθοποιό και τον πολιτισμό, με αφορμή την πετυχημένη θεατρική παράστασή του με τίτλο «ο Μάρξ στο Σόχο».
Μια συζήτηση μεταξύ άλλων για τον αληθινό Μαρξ, όπως αυτός αποκαλύπτεται μέσα από αυτό το θεατρικό έργο απαλλαγμένο από τις ετικέτες και τους μύθους που του πρόσδεσαν οι πολιτικοί ερμηνευτές του.
Λίγα λόγια για τη συνέντευξη
Μια συζήτηση μεταξύ άλλων για τον αληθινό Μάρξ, όπως αυτός αποκαλύπτεται μέσα από αυτό το θεατρικό έργο απαλλαγμένο από τις ετικέτες και τους μύθους που του πρόσδεσαν οι πολιτικοί ερμηνευτές του. Ο συγγραφέας του έργου Howard Zinn τον «βγάζει από το αδιέξοδο της απολογίας για τα ιστορικά πεπραγμένα» αυτών που δόμησαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό στο όνομά του και αναφέρει πλήθος προσωπικών στοιχείων που βρίσκονταν διασκορπισμένα σε πολλές διάσπαρτες πηγές. Περιγράφεται πως, για τον Μάρξ που είχε όλα τα υπάρχοντά του στο ενεχυροδανειστήριο και που δούλευε για το Διδακτορικό του με θέμα τον Δημόκριτο και τον Ηράκλειτο, ήρθε «ακριβώς η στιγμή που συνειδητοποιούσε ό,τι οι φιλόσοφοι περιορίστηκαν στην ερμηνεία του κόσμου ενώ το θέμα ήταν πώς να τον αλλάξουν». Γενικά ένα έργο πείραμα από πολλές απόψεις, γιατί βάζει θεατρική πλοκή σε αξίες.
Στη συζήτηση αυτή δεν παραλείπονται και αναφορές στην πολιτική και το περιβάλλον. Για τους σύγχρονους «εύκολους πολέμους …με την ιδεολογική επένδυση ότι αυτοί γίνονται για να σώσουμε τη Δημοκρατία». Και για «τα οικολογικά συνέδρια που εκδίδουν διακηρύξεις τις οποίες δεν υπογράφουν οι πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών γιατί θα τους μαλώσουν οι πάτρονοί τους, γιατί προσκρούουν στα συμφέροντα εκείνων που τους έχουν επιλέξει… Ανενδοίαστα λένε ότι δεν το υπογράφουμε γιατί δεν μας συμφέρει. Δεν συμφέρει στον κόσμο της βιομηχανίας».
Όσον αφορά στη σημερινή αναγκαιότητα για μια πιο αληθινή και δημοκρατική διακυβέρνηση «θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν φυτρώνουν αυτόματα προσωπικότητες μέσα από το πολιτιστικό δρώμενο, αλλά μέσα από την κάψα και την αγωνία της πολιτικής – της συγκεκριμένης πολιτικής. Δεν θέλω να αναφερθώ τώρα σε ονόματα, αλλά υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιγμή, στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο τους οποίους σεβόμαστε, βλέπουμε με δέος και με προσμονή και με ελπίδα ….δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα, αλλά υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι μύστες της πολιτικής, μύστες της ιδεολογίας, έχουν μια ταυτότητα η οποία τους εμπνέει, και η οποία μας εγγυάται και εμάς πολλά πράγματα, μια πίστη. Μας δημιουργεί μια πίστη».
22 Μαΐου 2008
Σχολιασμός: Αλέξανδρος Μπέλεσης,
Μέλος της Μ.Κ.Ο. Σόλων
